«هاوارد ویلکینسون، یک افشاگر دانمارکی در برابر مجلس این کشور شهادت داد دانسک بانک به عنوان بزرگ‌ترین بانک این کشور در یکی از بزرگ‌ترین پولشویی‌های تاریخ جهان دست داشته است[...]
یادداشت: «هاوارد
ویلکینسون، یک افشاگر دانمارکی در برابر مجلس این کشور شهادت داد دانسک
بانک به عنوان بزرگ‌ترین بانک این کشور در یکی از بزرگ‌ترین پولشویی‌های
تاریخ جهان دست داشته است. افشای این ابر پولشویی سبب شد تا توماس بورگن،
مدیرعامل دانسک بانک استعفا دهد. این حجم پولشویی بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۹
رخ داده و بیشتر پولشویی‌های انجام شده در شعب این بانک در انگلیس، قبرس،
لاتویا، روسیه و استونی انجام شده است. بنا به گفته اوله اندرسن، عضو سابق
هیئت‌مدیره دانسک بانک برای این پولشویی‌ها از هویت شرکت‌های نفتی شل
استفاده شده است. مقصد پول‌های شسته شده نیز استونی، لاتویا، چین، سوئیس،
ترکیه، انگلیس و حدود ۱۵۰ کشور دیگر بوده است.» این خبر در حالی این روزها
به تیتر رسانه‌ها تبدیل شده است که نکته فرامتنی آن می‌تواند میزان اعتبار
بسیاری از ادعاها و اظهارات در کشور ما را نشان دهد؛ آن نکته این است که
دانمارک که اکنون شاهد این پولشویی ۲۰۰ میلیارد یورویی معادل 2/8 هزار
تریلیون تومان است، یکی از اصلی‌ترین اعضای FATF (کارگروه ویژه اقدام مالی)
محسوب می‌شود و ترکیه، چین، روسیه، سوئیس، اتحادیه اروپا و انگلیس، شش عضو
دیگر FATF نیز درگیر این موضوع بوده‌اند. این مسئله ادعاها و اظهارات پر
تعداد برخی از رسانه‌ها، چهره‌ها و حتی مسئولان بلندپایه را که مدام موافقت
نکردن با FATF را به دلیل نگرانی از مشخص شدن پولشویی و فساد دانسته و
پذیرش FATF در داخل کشور را تنها راه مبارزه با فساد و پولشویی می‌دانند،
بی‌اعتبار کرده و وزنه حرف منتقدان FATF را سنگین‌تر می‌کند! منتقدانی که
معتقدند سازوکار FATF نه برای مبارزه با فساد و پولشویی، بلکه برای نفوذ
دستگاه‌های اطلاعاتی کشورهای خاص به ساختار اقتصادی ایران و استفاده از
اطلاعات حاصل از آن برای فشار بیشتر بر کشورمان است.