برخی مقالاتی که در دنیا نوشتند گویی برای عدم توسعه ما ساخته شده است و الا این مقالات برای خودشان نیست، ما هم گاهی گرفتار یک‌سری مقاله شدیم و رفتیم پشت سر آن مقاله‌ها و ملت خودمان را به دردسر انداختیم[...]
یادداشت: «برخی
مقالاتی که در دنیا نوشتند گویی برای عدم توسعه ما ساخته شده است و الا
این مقالات برای خودشان نیست، ما هم گاهی گرفتار یک‌سری مقاله شدیم و رفتیم
پشت سر آن مقاله‌ها و ملت خودمان را به دردسر انداختیم؛ آنها هم خودشان
هیچ مراعات نمی‌کنند؛ مگر آنها این مسئله و بحث‌های مربوط به گازهای
گلخانه‌ای را که می‌گویند، خودشان مراعات می‌کنند.» این اظهارات آقای
رئیس‌جمهور در هیئت دولت در حاشیه سخنانش در زمینه مشکل آب در کشور است؛
موضوعی که می‌توان آن را یکی از دقیق‌ترین اظهارات آقای روحانی دانست، اما
نکته تأمل‌برانگیز این است که چطور می‌شود رئیس‌جمهور محترم به چنین
دیدگاهی باور داشته باشد؛ ولی در عمل دولت برخلاف این رویکرد اقدام کند!
چطور می‌شود دولت بر این باور باشد که بسیاری از این قراردادها و
کنوانسیون‌های بین‌المللی برای عقب نگه داشتن جمهوری اسلامی ایران نوشته
شده است؛ اما در پیوستن به این کنوانسیون‌ها و معاهدات پیشتاز و پیش‌قدم
باشد؛ برای نمونه در همین فقره معاهده آب و هوایی پاریس، سند مشارکت ملی
مدنظر INDC ایران برای توافق پاریس در تاریخ ۲۰ آبان 1394 به تصویب هیئت
دولت رسید و در تاریخ ۲۰ آذر 1394، در دبیرخانه کنوانسیون تغییر اقلیم
سازمان ملل ثبت شد! موضوعی که می‌توان آن را در ماجرای پر مناقشه این
روزها، یعنی الحاق به FATF هم صادق دانست! کنوانسیونی که عملاً برای مبارزه
با تأمین مالی تروریست‌ها شکل گرفته است؛ اما اعضای آن از حامیان اصلی
تروریسم و گروه تروریستی، همچون داعش، جبهه النصره، طالبان و... هستند! با
منطق آقای روحانی FATF هم برای جلوگیری از گسترش و تقویت محور مقاومت و
ضعیف نگه داشتن انقلاب اسلامی و ملت ایران است! حال راز این تفاوت نظریه و
دیدگاه میان آنچه بیان می‌شود و آنچه برای آن در عمل تلاش می‌شود، موضوعی
است که باید دولت درباره آن توضیح دهد!