خبرگزاری فارس در گزارشی آورده است، مرتضی حیدری مجری سابق برنامه پایش، شباهت‌های تصمیمات اقتصادی دولت فعلی در مقایسه با دولت قبل را مورد نقد و بررسی قرار داده است. او در خصوص بازار خودرو گفته است؛ در آن سال‌ها [سال ۹۱]بازار خودرو همانند امروز، پرسودترین بازار بود. خیلی از تصمیماتی که در حال حاضر گرفته می‌شود، در سال‌ها و در دولت‌های قبل به خصوص در سال‌های ۹۰ و ۹۱ نیز وجود داشته است.
حیدری این را نیز گفته که؛ تمامی مدیران اقتصادی که الآن در رأس هستند، در آن سال‌های ۹۰ و ۹۱ که بیرون دولت بودند، منتقد وضع موجود بودند. اما وقتی خودشان به مدیریت رسیدند، همان تصمیمات سال‌های ۹۰ و ۹۱ را گرفتند.
همچنین کیاداوود اسفندیاری، دیگر مجری برنامه پایش، با اشاره به تلاطم نرخ ارز در سال‌های ۹۱ و ۹۲ خاطرنشان کرد: در آن سال بازار ارز آشفته شده بود و ما در برنامه تحت فشار بودیم. به ما گفته بودند تحت هیچ شرایطی نباید اسم کلمه دلار و ارز را آورد. به همین دلیل در تحلیل‌ها ما از اصطلاح «اسمشو نبر» استفاده می‌کردیم. در آن سال‌ها تجربه این موضوع وجود نداشت، ولی در آشفته بازار اخیر با وجود تجربه گذشته، باز هم ناکارآمد عمل شد.
البته تصمیمات کهنه مدیریتی در دولت تدبیر و امید به این یکی دو موضوع اقتصادی خلاصه نمی‌شود؛ دکتر روحانی و تیم همراه وی که در تبلیغات انتخاباتی خود بار‌ها از طرح‌های چند نرخی بودن دلار، فروش سکه دولتی، نوسانات قیمتی کالاها، طرح مسکن مهر، بنزین کارتی و شمار زیادی از طرح‌های اجرا شده دولت احمدی نژاد انتقاد می‌کردند و حتی برخی از شعار‌های انتخاباتی خود را بر روی این موضوعات بار کرده بودند، در دوره حکمرانی خویش تقریباً تمامی تجارب آن دوره را مجدداً و البته با هزینه بالاتر برای اقتصاد ملت، تجربه کردند. در دولت تدبیر و امید هم شاهد فروش سکه و ارز دولتی بودیم، هم شاهد نوسان شدید قیمتی در تمامی کالاها و تورم بی سابقه در کشور و هم اعلام نرخ‌های چند رقمی دلار و ارز هستیم، ولی آن چیزی که امروز گفته نمی‌شود و یا لااقل از زبان دولتیان امروز و منتقدین سابق این طرح‌ها بیرون نمی‌آید، معایب این سیاست گذاری‌ها در اقتصاد کشور است. با این حال، این را نیز باید اضافه کرد که اگر در دولت نهم و دهم اجرای برخی طرح‌ها مثل مسکن مهر با تمامی اشکالاتی که داشت، تا حدودی توانست تقاضای بالای اجتماعی به مسکن را تعدیل کند، ولی در طول دوره شش ساله دولت تدبیر و امید، هر چند تدبیر‌های مکرری از جنس مصوبه، ابلاغیه و بخش نامه در موضوع مسکن صورت گرفت و عناوین پرطمطراقی تحت عنوان مسکن اجتماعی، مسکن استیجاری، مسکن کارمندان دولت و در حال حاضر نیز طرح "تام فاز" مطرح شده و می‌شود، اما آن چیزی که در عمل دیده نمی‌شود، آثار این تدبیرهاست.
جای بسی تأسف دارد که بگوییم، بعد از گذشت شش سال، دولت نه تنها طرح‌های اعلامی خود را اجرایی نکرده است، بلکه به قول دولتیان، طرح پر اشکالی به نام مسکن مهر را نیز نتوانسته است در این مدت تکمیل کند و به متقاضیان تحویل دهد. بنابر این دولت کنونی که زمانی در بیرون گود ایستاده بود و مدام می‌گفت لنگش کن لنگش کن، الآن زیر خم مدیریت کشور مانده است.
نویسنده: اکبر کریمی