آمریکایی‌ها سازوکاری مالی را به عنوان تجارت بشردوستانه برای ایران طراحی کرده‌اند. بر اساس این سازوکار، مجوزهای مستقیمی از جانب خزانه‌داری برای بخش خصوصی ایران صادر می‌شود تا به زعم آنان بخشی از تجارت در ایران تسهیل شود. آمریکایی‌ها در به کارگیری این سازوکار مالی شروطی را اعلام کرده‌اند؛ اولاً فقط اقلام بشردوستانه مثل غذا، دارو و تجهیزات پزشکی مورد معامله قرار گیرد. ثانیاً باید اطلاعات کامل مبدأ و مقصد و مبلغ معامله طی یک فرم مشخص به آنان اعلام شود. گفته شده است آمریکایی‌ها درصدد دستیابی به اطلاعات بیشتری از آنچه FATF می‌خواهد، هستند. ثالثاً بخش خصوصی نباید با هیچ نهاد تحریمی در ایران کار کند. رابعاً اگر قبلاً هم با شرکت‌های تحریمی در پنج سال گذشته کار کرده‌اند، باید اطلاعات آنها را ارائه کرده و همکاری خود را با این شرکت‌ها متوقف کنند. برخی کارشناسان معتقدند، این طرح آمریکایی درصدد ایجاد یک مسابقه در کشور ایران است که بخش خصوصی بگوید من می‌خواهم تجارت مستقل داشته باشم. همچنین آمریکایی‌ها بعد از شکست اینستکس و CFT و پالرمو به این نتیجه رسیده‌اند که رأساً وارد شوند و خلأ را خود پر کنند و بازیگر اصلی تجارت غیرتحریمی شوند. در همین حال، حجم قابل توجهی از اطلاعات ایران از سوی بخش خصوصی به خزانه‌داری آمریکا منتقل می‌شود و آمریکا تجارت غذا و داروی ایران را در اختیار می‌گیرد. آمریکایی‌ها تلاش می‌کنند بخش خصوصی کشور را در برابر نظام و حاکمیت قرار دهند.