یادداشت: ملت ایران تنها به جرم آنکه می‌خواهد مستقل باشد، می‌خواهد بر سرنوشت خود حاکم باشد و زیر بار استعمار و سلطه خارجی نمی‌رود، دشواری‌ها و سختی‌های فراوانی را تحمل کرده، از جنگ تحمیلی تا بی‌سابقه‌ترین تحریم‌ها. اما در میان همه این فشارها و سختی همواره یک جمله تکرار شده است و آن، اینکه ظلم‌های آشکار به ملت ایران یک فرصت و نعمت برای ما هستند. اما معنای این کلام چیست؟ چگونه می‌شود جنگ با همه خرابی‌هایش و با گرفتن جان جوانان این مرز و بوم یک نعمت و فرصت باشد؟! چطور ممکن است تحریم‌ها که اقتصاد کشور را تحت فشار قرار داده و مشکلات اقتصادی به بار آورده، یک فرصت باشد؟ پاسخ را باید در بازدارندگی نظامی امروز کشورمان یافت. اگر امروز ائتلاف قدرتمند‌ترین ارتش‌های جهان هم جرئت و توان فکر کردن به تعرض به ایران اسلامی را ندارند، نتیجه تجربه ما از دوران دفاع مقدس و پایه‌گذاری صنعت دفاعی است، به این دلیل است که جنگ تحمیلی به ما ضرورت در اختیار داشتن ابزارهای دفاع بومی و ملی را آموخت؛ مسئله‌ای که درباره تحریم‌ها نیز صادق است. اگر امروز اقتصاد ایران در حال جدا شدن از نفت است، به دلیل تحریم‌ها و مشکلات فروش نفت است. دولت‌های متفاوت با گرایش‌های سیاسی مختلف در سال‌های پس از انقلاب شعار جدا کردن بودجه کشور از نفت را دادند؛ اما در نهایت در حالی کشور را تحویل دادند که بودجه بیش از گذشته آغشته به نفت بود؛ اما این روزها به واسطه تحریم‌ها گامی بلند در اقتصاد ایران در حال برداشته شدن است که می‌تواند آینده‌ای روشن را پیش روی اقتصاد کشور قرار دهد. البته نباید فراموش کرد که این مسائل هرگز به این معنا نیست که باید از تحریم استقبال کرد یا از تلاش برای پایان دادن و از بین بردن تحریم فروگذار کرد! اما در شرایط حاضر باید همان‌گونه که با قدرت دفاعی ایرانی و پیشرو سایه جنگ برای همیشه از سر کشور برداشته شد، با اصلاح ساختار‌های اقتصادی و ایجاد اقتصادی درون‌زا و غیرنفتی ابزار تحریم را یک بار برای همیشه از دست دشمنان ملت ایران گرفت.