سفر اخیر "جوزف بورل" مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به کشورمان و اظهارات وی در خصوص آینده توافق هسته ای، مولد ایده های گوناگونی در خصوص نقش آفرینی تروییکای اروپایی در برجام بوده است.در خصوص نقش فرینی بورل در مسئولیت سیاست خارجی اتحادیه اروپا وجایگاه واقعی وی در تصمیم گیری ها و علام مواضع این مجمعه، نکاتی وجود دارد که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت.
اگرچه بورل مسئولیت سیاست خارجی اتحادیه اروپا را بر عهده دارد، اما تصمیمات نهایی در قبال برجام محصول رایزنی‌های مشترک سه بازیگر یعنی لندن، برلین و پاریس است و در نهایت مثل آنچه تاکنون شاهد آن بودیم امکان دارد این بازیگران تصمیم بگیرند در زمین آمریکا بازی خاصی را دنبال کنند. باید قبول کنیم که مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا نه تنها توانایی جلوگیری از این رویکرد بازیگران اروپایی را نداشته بلکه در برخی موارد به سخنگوی آنها هم تبدیل می شود یا مانند موگرینی مسئول سابق سیاست خارجی اروپا در مواجهه با سیاست های سه کشور اروپایی طرف مذاکرات هسته ای، در نهایت سکوت را انتخاب می کند.
اگرچه برخی معتقدند که عدم اصرار فعلی سه کشور انگلیس، آلمان و فرانسه مبنی بر ارجاع پرونده برجام به شورای امنیت سازمان ملل متحد، نشانه ای از حسن نیت اتحادیه اروپا و عزم واقعی آن برای حل معضلات موجود در توافق هسته ای با ایران است اما متاسفانه طرفداران این نگاه و فرضیه فوق الذکر، هرگز تمرکزی بر اصل ماجرا و موضوعیت بحران، یعنی "همراهی آمریکا و اروپا در استراتژی مهار همه جانبه ایران" نمی کنند .واقعیت امر این است که در این برهه زمانی خاص و سرنوشت ساز، نگاه ایده ل گریانه نسبت به بورل و هر یک از مقامات ارشد اروپایی، می تواند به پاشنه آشیل دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان تبدیل شود.