رای الیوم نوشت: چند روز پیش از آنکه جنگ یمن وارد سال ششم خود شود، دولت امارات اعلام کرد که تمام نیروهایش را از یمن خارج کرده و مأموریت انها را به سربازان یمنی تحت آموزش خود، می سپارد، که تعدادشان به 200 هزار نفر می رسد.
در ادامه این مطلب آمده است: حمله انصارالله و هم پیمانان آن به آرامکو، امارات را به سمت اتخاذ این تصمیم، در مورد خروج نیروهایش از یمن، سوق داد. علاوه بر اینکه اماراتی ها یک هیئت امنیتی را نیز به تهران فرستادند تا روابط خود را با ایران بهبود بخشند.
به گزارش منابعی در کشورهای حاشیه خلیج فارس، رهبری امارات اطمینان یافت که ائتلاف سعودی اماراتی هرگز برنده جنگ در یمن نخواهد بود و این جنگ، تنها باعث به فرسایش رفتن توان مالی و انسانی امارات و در مقابل، افزایش قدرت هم پیمانان ایران، یعنی حوثی ها می شود. بدین معنا، همانطور که حوثی ها می توانند ریاض، أبها، بقیق، جیزان و نجران را با موشکهای دقیق خود بمباران کنند، امکان هدف گرفتن دبی و ابوظبی و در ادامه، نابود کردن اقتصاد امارات را نیز دارند.
گزارش صندوق بین المللی پول، مبنی بر اینکه دولتهای خلیجی تا 15 سال دیگر در نتیجه کاهش میزان نفت و رکود در بازارهای جهانی، به دلیل نفت صخره ای، ورشکست می شوند، به منزله هشداری برای دولتهای حاشیه خلیج فارس بود، که براساس آن، مرحله آسایش و رفاه آنها، به سرعت رو به اتمام است و شکی نیست که این دولتها باید به دنبال جایگزینی برای درآمدهای نفتی خود باشند، که مهمترین جایگزین، می تواند تعیین مالیتهای سنگین برای مردم باشد.
در این جا، یک سوال مهم مطرح می شود که نمی توان آن را نادیده گرفت و این سوال، مربوط به اوضاع یمن پس از عقب نشینی نیروهای اماراتی است؛ آیا یمن به سمت تقسیم می رود؟ یا اینکه راه به روی انصارالله باز می شود تا اغلب مناطق یمن را باز پس گیرد؟
این عقب نشینی امارات، به معنای فروپاشی طوفان قاطعیت و شکست آن در یمن، پیش از ورود جنگ، به سال ششم آن است؛ امری که نقطه تحولی در تمام منطقه محسوب می شود؛ چرا که این امر می تواند تبعات استراتژیک منطقه ای زیادی داشته باشد.