حجت‌الاسلام سید محمدمهدی میرباقری استاد حوزه علمیه قم در صفحۀ مجازی خود با اشاره به روزهای آخر ماه مبارک شعبان و با تأکید بر اینکه اشتغالاتِ دنیایِ امروز، ما را از فرصتِ باقی‌ماندهٔ ماه اشعبان غافل نکند، گفت:
مناجات شعبانیه در ماه شعبان متناسب با حال ماه شعبان است؛ گرچه در بقیه اوقات هم می‌شود خواند. این دعا متناسب با حال ماه شعبان است و ماه شعبان هم ماه شفاعت نبی مکرم(ص) است و در واقع، ماه شعبان تجلی از نبی مکرم(ص) است. اگر وارد حقیقت ماه شعبان بشویم وارد حوزه ضیافت نبی مکرم(ص) شده‌ایم؛ «اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْهُ لِی شَفِیعاً مُشَفَّعاً وَ طَرِیقاً إِلَیْکَ مَهْیَعاً وَ اجْعَلْنِی لَهُ مُتَّبِعاً». حضرت در این ماه شبها بیدار بودند، روزها عبادت می‌کردند؛ این عبادت برای سلوک ما و راه بردن ما بود؛ اگر کسی بخواهد همراه حضرت شود باید به سنت حضرت اقتدا کند؛ شبها و روزها و سحرها و بقیه این ماه، هرچه بوده، استفاده کند.
امام رضا علیه‌السلام فرمود: از بقیه این ماه استفاده و کوتاهی نسبت به گذشته‌های این ماه را در مابقی‌اش جبران کنید؛ گویا قابل جبران کردن است ولو یک روز مانده باشد می‌شود؛ چون معمولاً آنهایی که اهل سلوکند، زحمت می‌کشند و آنهایی که کوتاهی می‌کنند فقط امیدوار به فضل خدا هستند و احساس تقصیر در مقابل خدای متعال می‌کنند البته این احساس تقصیر برای رساندن ما کافی است؛ اگر کسی احساس کرد مقصر است و به خدا تکیه کرد خدای متعال «بکَافٍ عَبْدَهُ» است.»
سعی کنیم در مابقی ماه شعبان تدارک کنیم کوتاهی‌ای که در گذشته ما بوده است. کسی نمی‌تواند بگوید ما حق این ماه را ادا کردیم. اگر کوتاهی کرده‌ایم، اولین قدم در رشد، اعتراف به کوتاهی است. کسی که احساس نمی‌کند در بندگی خدا کوتاهی کرده، رشد نمی‌کند. باید سعی کنیم آنچه را که به درد نمی‌خورد، در مابقی این ماه کنار بگذاریم. خوردن‌ها، خوابیدن‌ها، نگاه‌کردن‌ها و اشتغالات متنوعی که دنیای امروز بر ما فراهم می‌کند؛ یعنی نباید اشتغالاتی بر ما بیاید که اصلاً نفهمیم در فضای ما چه می‌گذرد؛ به‌سرعت فرصت‌ها بروند و ما غفلت کنیم!»