اختلاف 20 هزار مگاواتی میان ظرفیت نصب شده نیروگاه‌های حرارتی گازی و میزان تولید فعلی این نیروگاه‌های این سوال را به وجود می‌آورد که چرا تناسبی میان این دو مسئله وجود ندارد؟
اهمیت این مسئله زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم در شرایط که 55 درصد از این اختلاف در مدار تولید برق وجود داشت، هم اکنون هیچ مشکلی در تامین اوج بار و پیک مصرف وجود نداشت و شاهد خاموشی گسترده در صنعت برق نبودیم.
در همین رابطه، علیرضا نصراللهی، مجری طرح نیروگاه‌های سیکل ترکیبی برق حرارتی با اشاره به اینکه ظرفیت 71 هزار مگاواتی نیروگاه‌های جرارتی ظرفیت اسمی است و باید ظرفیت عملی در این حوزه مد نظر قرار گیرد، گفت:« شرایط محیطی واحدهای نیروگاهی به همراه طول عمر توربین زمینه تفاوت ظرفیت اسمی و ظرفیت عملی نیروگاه را به وجود می‌آورد.»
بر اساس اظهارات ، مجری طرح نیروگاه‌های سیکل ترکیبی برق حرارتی، بخشی از اختلاف 20 هزار مگاواتی به تفاوت بین ظرفیت تولید فعلی و ظرفیت اسمی برق مرتبط است.
* تفاوت ظرفیت اسمی و ظرفیت عملی نیروگاه‌های کشور
به استناد آخرین نسخه منتشر شده ترازنامه انرژی کشور، میزان تفاوت ظرفیت عملی و ظرفیت اسمی نصب شده برای تولید برق در قالب ضریبی قابل محاسبه است.
بر همین اساس نسبت ظرفیت عملی به ظرفیت اسمی در نیروگاه‌های بخار کشور معادل 94.1 درصد، در نیروگاه‌های گازی معادل 80.5 درصد و در نیروگاه سیکل ترکیبی معادل 81.3 درصد برآورد می‌شود.
با توجه به اینکه نسبت ظرفیت عملی به ظرفیت اسمی نیروگاه‌های تولید پراکنده در ترازنامه مشخص نشده است، لذا این ضریب معادل 100 درصد در نظر گرفته شده است.
با آگاهی از نسبت ظرفیت عملی به ظرفیت اسمی هر بخش از نیروگاه‌های حرارتی کشور، یک محاسبه ساده می‌تواند میزان ظرفیت عملی نیروگاه‌های حرارتی وابسته به گاز را مشخص کند.
در همین رابطه، میزان توان عملیاتی نیروگاه‌های حرارتی در هر 3 بخش مجموعا معادل 59 هزار 879 مگاوات برآورد می‌شود. این یعنی تولید همه نیروگاه‌های برق در کشور می‌تواند امکان استفاده از نزدیک به 60 هزار مگاوات برق را میسر کند.