نخست وزیر جدید اسرائیل خطاب به ایران گفته است: دوران نشستن در تهران و شعله‌ور کردن خاورمیانه گذشته است. البته بنت علیرغم اینکه منظورش حمله به کشتی اسرائیلی دردریای عمان است اما نگفته است که اولاً با کدام دلیل و سند واقعی تهران را متهم به آتش افروزی در منطقه می کند؟ ثانیاً این زمانی که مدعی پایان یافتن آن شده است از کی آغاز شده؟ و ثالثاً ایشان با اتکا به کدام عِدّه و عُدّه، جغرافیا و جمعیت در مقابل ایران اینچنین تهدیداتی را به زبان می آورد؟
اگرچه بنت ابتدا دلگرم به آنچه حمایت جهانی از اسرائیل می خواند از اقدامی مشترک و هماهنگ با دیگر کشورهای دنیا علیه ایران سخن گفته اما بلافاصله متوجه ناپختگی سخنش شده، متوجه گردیده که چند کشور محدود مساوی دنیا نیست و لذا اعلام داشته ما می دانیم چگونه و به تنهایی عمل کنیم!
صرف نظر از محاصره اسرائیل از سه جهت جغرافیایی با موشک های نقطه زن، شکست پروژه عادی سازی روابط اعراب و اسرائیل، شکست ناتوی عبری عربی با ۸۰ عضو، شکست رژیم در جنگ ۱۲ روزه اخیر و ...، شاید یادآوری تنها یک فقره انتقام اخیر از اسرائیل به تلافی ترور شهید فخری زاده که هم بنت و هم مسئولان بلند پایه اسرائیل از آن بخوبی باخبرند قدری نخست وزیر اسرائیل را از ناپخته حرف زدن مانع شود؛ العاقل یکفیه الاشاره. البته که همیشه تاریخ حکام رژیم با عقلانیت فاصله معناداری داشته اند.