در گفت و گو با بصیرت مطرح شد:
به گزارش بصیرت، قرن جدید و سال ١۴٠١ در حالی آغاز می شود که همچنان اقتصاد ایران و توسعه یافتگی و ایجاد شغل و رشد تولید یکی از مهمترین مطالبات مردمی و نیازهای مبرم کشور به شمار می‌رود. بنا به همین ضرورت، رهبر معظم انقلاب یک بار دیگر موضوع رشد تولید را مورد توجه قرار دادند تا این موضوع همواره در مرکز توجه مسوولین قرار بگیرد، اما با ورود به قرن جدید، تاکید بر داشتن تولید و اشتغال آفرینی که توام با استفاده و مسلح شدن به دانش روز باشد، لذا معظم له سال جدید را تولید، دانش بنیان، اشتغال آفرینی نام نهادند. بصیرت در گفت و گو با استاد اقتصاد و عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان درخصوص اهمیت موضوع شعار سال، تحلیل خود را ارائه داده است.
سید کمیل طیبی اقتصاددان و عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان درخصوص شعار سال ١۴٠١ به بصیرت گفت: در برهه کنونی که جهان به سمت استفاده از فناوری‌های نوین حرکت می کند، ایران نیز باید در محور همبستگی بین دانش های نوین و اقتصاد، گام های بزرگی به سمت اشتغالزایی و توسعه تولید بردارد. لازم به ذکر است وقتی به دنبال ایجاد فرصت های شغلی هستیم و به سرمایه گذاری نیازمندیم برای شغل آفرینی و تحقق ماهیت سرمایه گذاری که اشتغال آفرینی است، فعالیت تولیدی باید در بهترین شکل ممکن انجام شود و از همه ظرفیت های تولید استفاده به عمل آید. وی در ادامه خاطرنشان کرد: قطعا از تمام ظرفیت تولیدی که در حال انجام است و در چرخه تولید کار می کند، باید استفاده شود. متأسفانه در ایران از ظرفیت‌های تولید به طور کامل استفاده نمی شود این مساله کاهش اشتغال آفرینی را در پی داشته است.
سید کمیل طیبی استاد اقتصاد در این باره تصریح کرد: وقتی از ظرفیت تولیدی به خوبی استفاده نمی شود، یعنی دانش لازم برای به کارگیری عوامل تولید وجود ندارد یا تمهیدات لازم برای به کار گیری ان به کار گرفته نشده است. از سوی دیگر باید گفته شود تولیدی که منجر به اشتغالزایی شود، تولیدی است که هزینه های پیدا و پنهانی را بر جامعه تحمیل نکند. چه بسا تولیدی که منجر به آلودگی هوا و محیط زیست آلودگی صوتی یا سایر موارد شود، مطلوب جامعه و اقتصاد نیست. چرا که تولید به جای ایجاد رشدی که باید منجر به توسعه شود، رشد مخربی را صورت می دهد که با اصول کار آفرینی و اصول تولید مولد و تولیدی که در مسیر توسعه است در تضاد است. در این شرایط، اشتغالزایی ناپایدار است.
عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان خاطر نشان کرد: در تولیدی که از ظرفیت‌های آن به خوبی استفاده نشود یا تولیدی مخرب باشد، قطعا در اقتصاد ریسک هایی ایجاد می‌کند که به خودی خود می تواند عامل تعدیل دهنده و کاهش دهنده اشتغال باشد، بنابراین احاطه بر دانش و به کارگیری دانش در تولید منجر به رشد تولید و اشتغال پایدار در اقتصاد می شود. تحقق این موضوع به معناي رشد اقتصادی، توسعه بیشتر، رفاه عمومی و رضایتمندی از حاکمیت خواهد بود.