بازیگران صحنه های نمایشی تاریخ ایران به نوبه ی خود موفقیت هایی هم در کارنامه سیاهشان دارند. بزک سازی یکی از روش های موفق این گروه در دشمنی با حکومت و ملت ایران بوده است. آنها از این طریق ذهن مخاطبان را از اصل موضوعات منحرف می کنند، بزرگ نمایی و کوچک پنداری کرده و برای مدتی هرچند کوتاه اوقات ناخوشایندی را - برای افزایش نارضایتی ها - به بینندگان ارائه می دهند.
استراتژی بزک سازی اپوزسیون ایرانی خارج نشین تشابهات فراوانی با مجموعه روش های کمدین معروف اوکراینی ولادیمیر زلنسکی پیش و حین جنگ با روسیه دارد. زلنسکی از ابتدای جنگ با شیطانی جلوه دادن وجهه روسیه و شهروندانش و با وارونه نشان دادن دلایل و نتایج جنگ و منحرف کردن ذهن مخاطبان اوکراینی و خارجی از تبعات آن، با یک تیر دو نشان زد! البته نه برای شهروندان کشوری که به آن تعلق داشت و نه برای اروپایی ها، بلکه برای کسب منافع حزبی و سیاسی خود که همراستا با منافع ملی آمریکا ترسیم شده بود.
اتخاذ این روش ها نه تنها منجر شد تا بودجه مالی، نظامی و رسانه ای کافی برای ادامه جنگ با روسیه تأمین شود بلکه افکار عمومی اروپایی ها برای پذیرش و مهمان نوازی از حدود ۸ میلیون مهاجر اوکراینی آماده شد. هرچند واقعیت های نمایش اوکراین آنقدر هم به صحنه های هالیوودی مدنظر زلنسکی و گروه رسانه ای او شباهت نداشت. بیشتر از ۲۰ درصد کشور تجزیه و زیر ساخت های اساسی آن نابود شد. دیگر اندک امیدی هم به بهبود شرایط اقتصادی کشوری جنگ زده و بدهکاری نیست که پیش تر از این هم با بحران های نقدینگی، تورم و رکود سر در گریبان بود.