شروع دروغ‎گویی

دروغ گفتن امری رایج در بین کودکان است؛ اما یافتن دلیل پشت این دروغ گفتن برای هدایت کودک به سمت راست‌گویی بسیار ضروری است. بچه‌ها معمولاً دروغ می‌گویند تا به دردسر نیفتند. اگر آنها به دلیل کار خطایی که انجام داده‌اند، از تنبیه بترسند، سعی می‌کنند آن را پنهان یا کتمان کنند تا از خودشان در مقابل پیامد‌های آن محافظت کنند، هرچند که می‌دانند دروغ‌گویی کار بدی است. گاهی برای جلب توجه والدین یا خواهر و برادرهای‎شان دروغ می‌گویند. آنها روایت‌های‎شان را با غلو بیان کرده یا روایت را دستکاری می‌کنند تا خود را جذاب‌تر و کارشان را شگفت‌تر نشان دهند به این امید که دیگران به آنها توجه کنند. با رشد کودک، آنها شروع می‌کنند به امتحان کردن سطح محدودیت‌های‎شان که به وسیله والدین یا بزرگ‎تر‌ها اعمال شده‌اند. دروغ گفتن می‌تواند راهی برای‎شان باشد تا بفهمند چقدر می‌توانند از آن محدودیت‌ها تخطی کنند و میزان واکنش دریافتی از سوی والدین چقدر خواهد بود و قدرت انعطاف‌پذیری و پایبندی والدین به قوانین حاکمه بر آنها را به چالش بکشند. کودکان اغلب آنچه را که می‌بینند تقلید می‌کنند. اگر ببینند والدین یا اعضای خانواده دروغ می‌گویند، آنها این چنین تلقی می‌کنند که این رفتاری قابل پذیرش است. وقتی بچه احساس خجالت یا شرمساری از کاری می‌کند، ممکن است برای حمایت و حفاظت از عزت نفسش دروغ بگوید. پذیرش اشتباه‎ها و خطا‌ها می‌تواند چالش‎برانگیز باشد و دروغ گفتن راه فرار موقتی برای رهایی از وضعیت بغرنج موجود فراهم می‌آورد. باید به این نکته نیز توجه داشت که بچه‌های کوچک مرز بین واقعیت و تخیل را نمی‌شناسند. گاه، آن چیزی که بر زبان می‌آورند و از نظر ما دروغ به حساب می‌آید، تنها تصور و تخیلی کودکانه و بازی‌ای بیش نیست. آنها معمولاً داستان‌هایی از خود درمی‌آورند و این فرآیند، بخشی از روند رشد و جست‌وجوگری آنها از دنیای پیرامون است.