عراق به دنبال شریک مطمئن در تهران

سعد‌ا... زارعی
عراق به‌دلیل مرز طولانی‌اش با سوریه نسبت به تحولات امنیتی ــ سیاسی که در سوریه در یک ماه اخیر اتفاق افتاده، به‌شدت نگران است.

در واقع آمریکایی‌ها در صحنه سوریه رفتاری به نمایش گذاشته‌اند که برای عراقی‌ها نگران‌کننده بوده است، چرا که آمریکا در روند تحولات اخیر سوریه عملا برای نیرو‌های اشغالگر نقش تسهیل‌کننده و حمایت‌کننده را بازی کرد؛ یعنی آمریکایی‌ها به‌رغم این‌که در این سال‌ها ادعا کرد‌ه‌اند در یک ائتلاف ضدتروریسم تمامی تحولات را زیر‌نظر دارند و درموقع لزوم اقدام می‌کنند، نه فقط در برابر پیشروی گروه تحریر‌الشام که خودشان آن را در فهرست گروه‌های تروریستی قرار داده‌اند و هنوز هم این گروه را ازاین فهرست خارج نکرده‌اند، کاری انجام ندادند ومانع تصرف سوریه توسط آنها نشدند، بلکه با ایجاد اختلال در روابط بین ارتش عراق و ارتش سوریه، زمینه را برای سقوط دولت بشار اسد فراهم کردند. امروز عراقی‌ها بانگرانی ازخود می‌پرسند که آمریکایی‌هایی که در سوریه موجب سقوط یک دولت قانونی و جایگزینی آن با یک گروه شبه‌نظامی تروریستی شده است، نمی‌تواند اقدام مشابهی در عراق انجام دهد؟ بنابراین عراقی‌ها یک‌بار دیگر برای اطمینان‌یافتن از امنیت خود نیاز به همکاری با نیرویی دارند که بتوانند به آنها اطمینان کرده و در روز حادثه به آن تکیه کنند.
از طرف دیگر مدیریت مسائل امنیتی با توجه به تغییر و تحولات سوریه نیاز به گفتگو و رایزنی دارد که طبیعتا این موارد در سفر فردای آقای سودانی به ایران مورد بحث وبررسی قرار خواهدگرفت. اما در مورد این‌که آقای سودانی در سفر به ایران حامل پیام خاصی برای مقامات کشورمان باشد باید گفت که با توجه به این‌که رئیس سرویس امنیتی عراق ملاقاتی با جولانی داشته و علاوه بر آن خود آقای سودانی هم با جولانی تماس تلفنی داشته، ممکن است نکاتی را که در این گفتگو‌ها مطرح شده، با طرف ایرانی هم جهت بحث و بررسی در میان بگذارد، اما این‌که سودانی حامل یک پیام رسمی به ایران باشد، چنین چیزی مطرح نشده است.

روسیه خیانت کرد؟

عبدالرضا فرجی راد

تفاوت راهبردها امری مشخص در عرصه بین الملل است و همواره کشورها اهداف متفاوتی را دنبال می کنند. برای مثال ایران در سوریه دنبال حفظ محور مقاومت بود اما روسیه هدف دیگری را دنبال می کرد. اولویت روسیه نجات از جنگ اوکراین و برداشتن تحریمهاست.
تصور روسیه این بود که حتی بعد از جنگ اوکراین، امریکا و اروپا تحریم ها را تا حدی ادامه می دهند که روسیه اقتصادش کوچک و در حد یک قدرت منطقه ای مطرح باشد و دیگر امنیت اروپا و حتی حوزه پیرامونی را خود را تهدید نکند.
حالا به یک باره با پیروزی ترامپ ورق برگشته و فرصتی فراهم شده که روسیه هم آتش بس را تجربه کند، هم به نوعی خود را به مردم کشور پیروز معرفی کند و مهمتر از همه تحریمها برداشته شود.
به طوری که دیروز سفیر آمریکا در مسکو اعلام کرد آماده ایم با روسیه همکاری و رابطه ای معقول داشته باشیم.
پوتین خواب چنین چیزی را نمی دید. حتما پیروزی ترامپ برای پوتین از جنگ با تحریرالشام و موفقیت در سوریه که منجر به تیرگی روابط با ترکیه و ترامپ می‌شد مهمتر است زیرا یک امر استراتژیک و دراز مدت است و روسیه را در حد یک قدرت جهانی نگه می‌دارد.
روسیه آن چه از سوریه می خواهد بدست آورد.
حضور در پایگاه های زمینی و دریایی در مدیترانه و قراردادهای اقتصادی هم سر جای خودش هست.
در زمانی که ترامپ در حال ورود به کاخ سفید است روسیه نمی توانست بخاطر حفظ یک حکومت از درون پوسیده دو باره در آن کشور وارد جنگ بشود و ترکیه،امریکا و اعراب را که با آنها رابطه خوبی ساخته و با همکاری آنها چندین سال است قیمت نفت را بالا نگه داشته از خود ناراضی کند.
حالا پوتین چه پشت پرده معامله کرده باشد و چه در حین حمله تحریرالشام به این نتیجه رسیده باشد که مقاومت نکند یک تصمیم استراتژیک برای کشورش گرفته است که در نتیجه این تصمیم فواید بسیاری می برد.
لذا اینکه بگوییم روسیه خیانت کرده حرف درستی نیست. زیرا از ابتدا حضور روسیه در سوریه برای مقابله با اسراییل نبوده که چنین اتهامی را مورد توجه قرار دهیم.
روسها در سوریه دو هدف داشتند که اولی از دومی مهمتر است. یکی نگرانی از گسترش تروریسم به روسیه و کشورهای آسیای مرکزی. به طوری که در زمان قبل از دخالت روسیه ۷ هزار نفر از جنوب روسیه و کشورهای آسیای مرکزی برای جنگ با رژیم اسد و ایران وارد سوریه شده بودند و گروه گروه اضافه می شدند.
دوم اینکه یک پایگاهی را از قدیم در سوریه و مدیترانه داشتند و آن را حفظ کنند. مطمئنا اگر مورد اول نگرانی جدی روسها را بر نینگیخته بود بخاطر دومی به درخواست ایران و اسد پاسخ مثبت نمی دادند.