سنت دیرینه‌ ایرانی

ترشی خوردن همراه غذا یک عادت و سنت دیرینه ایرانی است که هرگز ترک نمی‌شود. تنوع غذایی همیشه موجب تحریک اشتها می‌شود؛ یعنی هر چه تعداد خوردنی‌ها و آشامیدنی‌هایی که در معرض دید قرار می‌گیرند، بیشتر باشد، رغبت بیشتری به خوردن از همه آنها ایجاد می‌شود. تنوع مواد به کار رفته در ترشی طعم‌های گوناگونی می‌سازد؛ کلم، هویج، شلغم، فلفل، سیر، سیب‎زمینی و بسیاری میوه‌ها و سبزی‌های دیگر. فرد ناخودآگاه برای چشیدن دوباره این طعم‌ها ناچار است غذای بیشتری بخورد. از طرفی خود ترشی هم تنوع زیادی دارد. انواع و اقسام ترشی‌ها با ترکیب مواد گوناگون ساخته می‌شوند، که همگی غذا خوردن را دلپذیرتر از آنچه هست می‌کنند. افزایش اشتها موجب بروز پدیده چاقی می‌شود. وقتی حجم زیادی از غذا که ممکن است حاوی نشاسته، قند، چربی و... باشد وارد بدن شود، ذخیره خواهد شد. چاقی راه را برای ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی هموار می‌کند. سنگینی پس از پرخوری و ناراحتی‌های معده که ایجاد می‌شود، اگر ادامه‎دار باشد، در طولانی‎مدت ممکن است مزمن شود. از آنجا که در تهیه ترشی از میوه‌ها و سبزیجات استفاده می‌شود، نمی‌توان آن را به طور کل، بد و مضر دانست. می‌دانیم که میوه و سبزی افزون بر خواص فوق‌العاده‌ای که دارند، حاوی فیبر هستند. فیبر‌ها منابع غذایی بسیار ارزشمندی به شمار می‌روند که عمل سوخت‎وساز را در بدن بهبود می‌بخشند و از قبل آن منافع بسیاری متوجه سلامتی می‌شود. از جمله کلسترول خون را پایین می‌آورد و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد؛ اما به شرطی که در مراحل تهیه آن از سرکه طبیعی و نمک و فلفل به میزان محدود استفاده شود. حتی با رعایت همه شرایط صحیح برای ساخت ترشی، راه بهتری برای بهره‌مندی از خواص سبزیجات وجود دارد و آن هم مصرف سبزیجات تازه است.