گزارش روز/ تجربه تکراری!

پایگاه بصیرت / سید فخرالدین موسوی

یادداشت: «من هیچ‌وقت نسبت به مذاکره‌ با آمریکا خوش‌بین نیستم. نه از باب یک توهّم، بلکه از باب تجربه، تجربه کردیم»، «ما در هیچ مسئله‌ای نمی‌توانیم [با آمریکا] مثل یک طرف مورد اعتماد بنشینیم صحبت کنیم. انسان گاهی با دشمن هم حرف می‌زند، امّا دشمنی که به حرف خودش پایبند باشد و انسان بتواند اعتماد کند که او به هر دلیلی زیر قول خود و زیر تعهّدات خود نخواهد زد. با این دشمن می‌شود حرف هم زد، بله؛ امّا وقتی ثابت شد که دشمن، دشمن نابکار است، دشمنی است که در عمل، از نقض عهد هیچ ابایی ندارد و نقض عهد می‌کند، بعد هم وقتی می‌گوییم آقا چرا [نقض عهد] کردی، باز لبخند می‌زند، اینکه بنده سال‌ها است دائم تکرار می‌کنم که با آمریکا مذاکره نمی‌کنیم علّتش این است»، «شما را از راه صحیح خودت منحرف می‌کند، امتیاز را از شما می‌گیرد ـ وقتی مذاکره کردید یعنی یک امتیازی بدهید، یک امتیاز بگیرید دیگر؛ معنای مذاکره این است دیگر؛ مذاکره، نشستن و گعده کردن و حرف زدن و گفت و شنود و خنده و شوخی که نیست، مذاکره یعنی یک چیزی بده، یک چیزی بگیرـ و آنچه را باید بدهی از شما می‌گیرد، [امّا] آنچه را باید بدهد، به شما نمی‌دهد»، «ما امروز راه را برای مذاکره با آمریکایی‌ها و وسوسه‌های آنها در بخش‌های مختلف باز کنیم، نه فقط زمینه‌ساز نفوذ آشکار و پنهان آنها شده‌ایم؛ بلکه پیشرفت مورد نظر کشور هیچ‌گاه محقق نخواهد شد و عقب‌ماندگی قطعی خواهد بود. مكرّر گفتیم كه مسئله‌ هسته‌ای بهانه است برای دشمنی»، «مسئله هسته‌ای هم اگر یك روزی‌ـ حتّی به فرض محال‌ـ بر طبق نظر آمریكا حل بشود، باز یك مسئله دیگری دنبال آن می‌آید؛ مسئله ما با آمریکا، مسئله استکبار آمریکایى است؛ مستکبرند، متکبّرند، زورگویند، زیاده‌طلبند»، «این خطا است اگر خیال كنیم كه دعوای آمریكا با ما سرِ قضیّه‌ هسته‌ای است؛ نه، قضیّه هسته‌ای بهانه است؛ قبل از اینكه مسئله هسته‌ای مطرح باشد، همین دشمنی‌ها، همین مخالفت‌ها از اوّل انقلاب بود.» افزودن حتی کلمه‌ای بر سخنان رهبر معظم انقلاب در اوضاع کنونی اضافی است و این عبارات همه ماجرای برجام و پایان‌یافتن آن در شب گذشته را روایت می‌کند و تنها یک سؤال باقی می‌ماند و آن اینکه شب گذشته آقای روحانی در مقام مسئول اصلی مذاکرات هسته‌ای در واکنش به خروج آمریکا از برجام گفت که اکنون ملت ایران یک تجربه تاریخی به دست آورده است، حال باید پرسید چرا باید تجربه گذشته را با وجود همه هشدارها و با تحمیل هزینه‌های گزاف به کشور دوباره تجربه کنیم؟