صفحه نخست

بین الملل

سیاسی

چند رسانه ای

اقتصادی

فرهنگی

حماسه و جهاد

دیدگاه

آذربایجان غربی

آذربایجان شرقی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران بزرگ

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

کهگیلویه و بویراحمد

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صبح صادق

محرومیت زدایی

صفحات داخلی

صفحه نخست >>  عمومی >> آخرین اخبار
تاریخ انتشار : ۱۱ آذر ۱۳۹۷ - ۱۰:۵۰  ، 
شناسه خبر : ۳۱۳۰۵۶
در دو هفته گذشته، گروه معترض موسوم به «جلیقه زردها» در اعتراض به افزایش مالیات سوخت خیابان‌های اصلی شهرهای فرانسه را مسدود کردند و با این اقدام بدترین ناآرامی‌ها را در طول ۱۸ ماه ریاست‌جمهوری مکرون رقم زدند[...]
پایگاه بصیرت / فرهاد مهدوی
یادداشت: در دو هفته گذشته، گروه معترض موسوم به «جلیقه زردها» در اعتراض به افزایش مالیات سوخت خیابان‌های اصلی شهرهای فرانسه را مسدود کردند و با این اقدام بدترین ناآرامی‌ها را در طول ۱۸ ماه ریاست‌جمهوری مکرون رقم زدند. «جلیقه زردها» بیشتر شهروندانی هستند که با وجود کار و درآمد، در گذران زندگی و معاش به مشکل برمی‌خورند؛ کارمندان، کارگران و خانواده‌هایی که در حومه شهرهای بزرگ یا مناطق روستایی زندگی می‌کنند و برای رفت‌وآمد و زندگی روزمره به خودروی شخصی وابسته هستند.
اگرچه دامنه اعتراضات «جلیقه‌‌زردها» به هلند و بلژیک هم رسیده و ممکن است به دیگر کشورهای اروپایی نیز سرایت کند، اما در این زمینه اشاره به چند نکته الزامی است:
۱‌ـ این معترضان خشمگین به دلیل وضعیت سخت زندگی مردم در مهد لیبرالیسم اقتصادی به خیابان‌ها آمده‌اند و نمادهای فرانسه را به آتش کشیده‌اند؛ جایی که هیچ اثری از تحریم، گرانی ارز و طلا، قاچاق و واردات بی‌رویه وجود ندارد؛ اما مشکلات در زندگی روزمره مردم را به جایی رسانده که 69 درصد آنها تمایل دارند در این تجمعات شرکت کنند.
2ـ اگر انتظار داشته باشیم این تظاهرکنندگان برای ساقط کردن فرانسه و تجزیه کشور اقدام کنند، انتظار بیجایی است؛ زیرا در نهایت به لغو یا توقف مصوبه لایحه مورد اعتراض منجر می‌شود که تا به حال سابقه نداشته است دولت فرانسه از مصوبه‌های خود در دولت‌های گوناگون کوتاه بیاید.
۳ـ برخورد خشن نیروهای پلیس با مردم معترض و تشکر مکرون از آنها نشان می‌دهد دولت می‌خواهد با مشت آهنین و نه قدرت اقناع، مردم را ساکت کند.
۴ـ این گونه حرکت‌های خشونت‌آمیز در غرب به مثابه نشانه‌هایی از دموکراسی برچسب می‌خورد؛ اما هنگامی که چنین اتفاقاتی هر چند در مقیاس کوچک‌تر و با شدت تخریب کمتر در ایران اتفاق می‌افتد، وسوسه براندازی کشورهای غربی و گروهک‌های تروریستی را به دخالت وادار می‌کند.
در این وضعیت که کشورهای غربی به دلیل مشکلات و نارضایتی‌های عمومی با انواع اعتراضات مواجه هستند، هیچ‌یک از کشورها و قدرت‌های بزرگ و حتی سازمان‌های مدافع حقوق بشر در حمایت از مصدومان و اعتراضات مردمی لب به اعتراض نمی‌گشایند. در چنین شرایطی اگر گروه‌ها و جریان‌های تروریستی آموزش‌دیده با رسانه‌های انبوه و تاکتیک‌های براندازی با میلیاردها دلار رشوه وارد این تظاهرات‌ها می‌شدند، آیا اکنون اثری از مکرون و فرانسه مانده بود؟
نام:
ایمیل:
نظر: