این جلسه در حالی به پایان رسید که خروجی خاصی نداشت. در حالی که آمریکایی ها با قاطعیت مدعی هستند آزمایش موشکی ایران ناقض قطعنامه 2231 است اما اروپایی ها مدعی ناهمسو بودن آزمایش مورد اشاره با قطعنامه مذکور هستند و می گویند برای اظهار نظر دقیق تر باید اطلاعات بیشتری داشت.
«فئودور استرزیزوفسکی» دیپلمات روسی در سازمان ملل در این مورد گفته است: «بریتانیا و فرانسه که جلسه شورای امنیت را برای بررسی گزارش‌ها درباره آزمایش‌های موشکی ایران تشکیل دادند، نتوانستند هیچ مدرکی در زمینه اینکه قطعنامه‌های شورای امنیت نقض شده‌اند، ارائه دهند.»
این دیپلمات روس همچنین گفت: «ما فکر نمی‌کنیم که ایران قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد را نقض کرده است. در این قعطنامه یک خواسته مطرح شده و ممنوعیتی آنطور که شرکای غربی ما در زمینه منع فعالیت‌های ایران در مورد موشک‌های بالستیکی هسته‌ای مدنظر دارند، وجود ندارد.»
قطعنامه ۲۲۳۱ تیرماه سال ۱۳۹۴ برای تأیید توافق هسته‌ای میان ایران و گروه ۱+۵ به تصویب اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد رسید. همراه با تصویب این قطعنامه، سایر قطعنامه‌های شورای امنیت که علیه ایران صادر شده بود لغو شد.
قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت با لحنی غیر الزام‌آور تنها از ایران خواسته، موشک‌هایی را که برای داشتن قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای طراحی شده‌اند، آزمایش نکند. ایران تصریح کرده که هیچ‌کدام از موشک‌هایش برای حمل کلاهک هسته‌ای طراحی نشده‌اند.
در حالی که در قطعنامه پیشین یعنی ۱۹۲۹ در مورد برنامه موشکی ایران عنوان شده بود که «شورای امنیت سازمان ملل تصمیم می‌گیرد که ایران نباید» فعالیت‌های مرتبط با موشک‌های بالستیک داشته باشد، در قطعنامه ۲۲۳۱ این لحن تغییر کرده است. در این قطعنامه عنوان شده است که «شورای امنیت سازمان ملل از ایران می‌خواهد» که فعالیت مرتبط با موشک‌های بالستیک نداشته باشد.
نکته دوم در مورد قطعنامه اینکه در بخش مربوط به برنامه موشکی، از ایران خواسته شده از کار بر روی موشک‌هایی خودداری کند که «برای داشتن قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای» طراحی شده‌اند. جمهوری اسلامی ایران همواره تأکید کرده موشک‌های بالستیک ایران برای حمل کلاهک هسته‌ای ساخته نشده‌اند و ایران برنامه‌ای برای ساخت چنین موشک‌هایی ندارد.
درباره جنجال اخیر مشترک آمریکا و اروپا علیه برنامه موشکی ایران چند نکته قابل ذکر است؛
1- همانطور که خود آمریکایی ها نیز پیش از این اعتراف کرده اند قطعنامه 2231 ایران را از آزمایش موشک بالستیک منع نکرده است. اواخر شهریور ماه برایان هوک در بیانیه ای نوشته بود: «قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت که رسماً توافق هسته‌ای ایران را تأیید و قطعنامه ۱۹۲۰ را لغو کرد حاوی لحنی منحرف است و خبری خوش برای ایرانی‌هایی محسوب می‌شود که سرسختانه برای آن لابی کردند. همانطور که در این قطعنامه آمده، از ایران صرفاً خواسته شده هیچ فعالیتی مرتبط با موشک‌های بالستیک دارای قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای انجام ندهد.» استناد به این قطعنامه برای محکومیت ایران فاقد ارزش و وجاهت قانونی است.
2- قطعنامه 2231 در واقع برای تایید برجام و وجهه بین المللی دادن به آن تصویب شد. آمریکا با خروج از برجام عملاً نشان داد این قطعنامه را قبول ندارد و به مفاد آن پایبند نیست. در این شرایط اینکه آنها ادعا کنند ایران قطعنامه را نقض کرده، موضوعی مضحک است. بهتر است آمریکایی ها اول به تعهدات خود پایبندی نشان دهند و سپس علیه دیگران طرح ادعا کنند.
3- چند روز پیش برایان هوک یک بار دیگر تهدید نظامی علیه ایران را مطرح کرد. آمریکایی ها در حالی که بطور مداوم ایران را تهدید به حمله نظامی می کنند، در عین حال می گویند باید توان موشکی خود را نیز کاهش دهید و حتی کنار بگذارید. شورای امنیت سازمان ملل و اروپایی ها اگر نگران امنیت دنیا هستند باید آمریکا را برای این مواضع تهاجمی و گستاخانه مورد توبیخ قرار دهند نه آنکه به توان دفاعی ایران خرده بگیرند.
4- اروپایی ها در حالی از شورای امنیت درخواست جلسه در این خصوص کردند که هیچ کاری برای مقابله و محکومیت خروج آمریکا از برجام انجام ندادند. آیا نباید آنها این عهدشکنی آشکار آمریکا را در این شورا مطرح (حتی اگر با مخالفت و وتوی واشنگتن مواجه می شد) و آن را توبیخ می کردند؟ جنجال موشکی اروپا علیه ایران در واقع فرار به جلوست. آنها بجای پاسخگویی به ایران، سعی می کنند ایران را بدهکار جلوه دهند.
5- گستاخی امروز آمریکا و اروپا در واقع یک دلیل دارد و آن هم اینکه مطمئن هستند ایران به تعهدات برجامی خود پایبند است و آن را تحت هیچ شرایطی تعدیل نمی کند. راحت شدن خیال آنها از موضوع هسته ای، باعث ورود به پرونده های دیگر شده است. وقتی آمریکا و اروپا به تعهدات حداقلی خود پایبند نیستند، ادامه برجام با وضعیت و مختصات فعلی، نتیجه ای جز گستاخ تر شدن طرف غربی و طرح ادعاهای جدید نخواهد داشت. آمریکا و اروپا باید هزینه سیاست های خود را بپردازند.