آنچه امروز مردم تهران نسبت به عمکرد شهرداری دارند، این است که شهردار کنونی نتوانسته است برای رفع دو معضل آلودگی هوا و ترافیک شهری طرح موثری اجرا کند و با وجود شورای شهر فعلی، باید دعا کرد مدیریت باد و باران به دادشان برسد و از این وضعیت بد آب و هوایی نجات یابند.
دوچرخه به عنوان یک وسیله نقلیه غیرموتوری، نماد تندرستی و سلامتی مطرح است و بی شک بهره برداری از آن و جا انداختن دوچرخه سواری به عنوان یک فرهنگ توسط یک مدیر، در نگاه اولیه نشان دهنده و تداعی کننده اوج علاقه مندی و دغدغه مندی آن مدیر نسبت به سلامتی جامعه است؛ حال این مدیر اگر شهردار یک شهر بزرگی مثل تهران باشد که سالیان متمادی با مشکل آلودگی هوا، تردد بی رویه خودرو‌های تک سرنشین، ضعف فرهنگ استفاده از وسایل نقلیه عمومی در کنار خلأ سیستم خدمات دهی عمومی فراگیر و مناسب شهری و ده‌ها مشکل و نقص دیگر در این حوزه مواجه است، میزان بها دادن به موضوع سلامت جسمی و روانی جامعه در نگاه شهردار به مراتب اهمیت می‌یابد.
اما به جرأت می‌توان گفت تنها طرح حوزه حمل و نقل شهری تهران که در مدیریت ۱۱ ماهه پیروز حناچی، سومین شهردار پنجمین دوره شورای شهر تهران مطرح شده است همان طرح دوچرخه سواری و سه شنبه‌های بدون ماشین بوده است که بدون داشتن دستاورد‌های ملموس، انتقاد‌های تندی حتی از سوی هم طیفی‌های دکتر حناچی را نیز در پی داشته است که عمده انتقادات نسبت به شعاری بودن این طرح و بی توجهی به طرح‌های دیگر کاهش آلودگی هوا و ترافیک شهر تهران می‌باشد.
محسن هاشمی، رئیس شورای کنونی شهر تهران در نقد این طرح می‌گوید: "دوچرخه سواری یک هزارم از مشکل حمل و نقل شهری ما را برطرف نمی‌کند. "
غلامحسین کرباسچی شهردار دوره اصلاحات نیز نگاه انتقادی به تنها طرح حوزه حمل و نقل عمومی حناچی داشته و گفته است:"ای کاش آقای حناچی بجای دوچرخه صبح زود بدون ترافیک با ماشین می‌رفت در دفتر کارش و پیگیری و تلاش می‌کرد که زودتر صد‌ها واگن معطل مانده مترو به خطوط مترو ملحق شوند که صد‌ها هزار مسافر مترو راحت‌تر و سریع‌تر برسند و دها هزار اتومبیل کمتر بیرون بیایند. "
مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران در دوره‌های دوم و سوم و چهارم نیز در خصوص طرح شهردار، معتقد است: "این‌ها که برای کاهش ترافیک کارگشا نیست. حداکثر کارگشایی دوچرخه برای ترافیک در طرح جامع ترافیک تهران ۲ درصد پیش‌بینی شده است. این در حالی است که در همین طرح، سهم مترو برای کاهش ترافیک تهران ۳۰ درصد است.
این اظهارنظر‌ها و نقد‌ها طی ماه‌های اخیر در حالی مطرح شده است که امروز می‌توان پاسخ منصفانه تری نسبت به سوالات پیرامونی این طرح که در بخش‌هایی از تهران اجرایی شده است، داد.
آیا طرح دوچرخه عمومی چه میزان از معضل ترافیک شهری تهران را حل کرده است؟ چقدر این طرح موجب ارتقاء خدمات حمل و نقل شهری تهران در شرایط نامساعد آب و هوایی که خیابان‌ها با بارش اندک باران یا برفی قفل می‌شوند، بوده است؟
همین چند وقت پیش بود که برخی از معابر پایتخت دچار آبگرفتگی شد. تونل امیر کبیر هم به سبب همین آب گرفتگی مسدود و بسته شد. در آن زمان «پیروز حناچی» شهردار تهران در مقام مدیر ارشد شهری نسبت به وضعیت قفل شدن خیابان‌ها و مسدود شدن مسیر فاضلاب شهری در برخی نقاط شهر، اظهار داشت که در مرکز کنترل ترافیک شهرداری تهران حضور دارد و اوضاع را مدیریت می‌کند، ولی در ساعات بعد، بدون ارائه هیچ طرح و ایده اصلاحی برای جلوگیری از حوادث مشابه، توپ آبگرفتگی‌ها را به زمین شهروندان تهرانی انداخت و گفت برخی نظافت شهری را رعایت نمی‌کنند و آشغال را در جوی‌های آب می‌ریزند و همین موارد باعث بالا آمدن آب و آب گرفتگی معابر می‌شود.
در قضیه آلودگی هوا نیز تنها تدبیر شهرداری و مدیریت شهری تهران تکرار طرح‌های تجربه شده سال‌های اخیر همچون؛ تعطیل کردن مدارس و اجرای طرح زوج و فرد از درب منازل و یا نیم بها کردن هزینه مترو و اتوبوس‌های شهری و در عوض دو برابر کردن نرخ طرح ترافیک و طرح آلودگی هوا بود؛ این طرح نیز در حالی انجام گرفت که شواهد حکایت از آن داشت که سامانه حمل و نقل شهری و مترو تحمل حجم بیشتر جابجایی مسافر را ندارد و عملاً با افزایش ۲۵ درصدی استفاده از این وسایل، سیستم حمل و نقل شهری در ساعاتی از روز مختل می‌شد و امکان خدمات دهی مناسب به مسافرین وجود نداشت. با این وجود و علی رغم اجرای این طرح ها، دیروز و دیشب شاخص آلودگی هوا در برخی مناطق مرز هشدار را نیز طی کرد به طوری که حتی پیشنهاد تخلیه شهر نیز مطرح شد، اما امروز دستور کار شورای شهر تهران تغییر نام خیابان های شهر تهران بود!!!
آنچه امروز مردم تهران نسبت به عمکرد شهرداری و مدیریت شهری دارند، این است که نه شهردار و نه شورای شهر تهران نتوانسته است برای رفع دو معضل آلودگی هوا و ترافیک شهری طرح موثری اجرا کنند و با وجود شورای شهر فعلی، باید دعا کرد مدیریت باد و باران به دادشان برسد و از این وضعیت بد آب و هوایی نجات یابند.
حال با مشاهده نتایج مدیریت شهری تهران، سوال مردم این است؛ چرا به موضوع آلودگی هوا و ترافیک شهری که مستقیماً با سلامتی جسمی و روانی شهروندان مرتبط است و به قول رئیس قوه قضائیه از حقوق عامه شهروندان است، مثل موضوعاتی همچون؛ دوچرخه سواری بانوان، اجرای کنسرت، گردش شبانه، کیک‌های آلوده به قرص و ... پرداخته نمی‌شود و عملکرد مدیریت شهری تهران در معرض نقد و انتقاد قرار نمی‌گیرد؟!