بعد از اعلام حمایت آمریکا از نامزدی الزرفی و اتخاذ مواضع دوپهلو از سوی الزرفی در رابطه با مسائل منطقه‌ای و داخلی عراق، احزاب شیعی مخالفت خود را با تشکیل دولت موقت الزرفی اعلام کردند و بر انتخاب گزینه‌های دیگری همچون مصطفی الکاظمی تأکید کردند. به غیر از احزاب شیعی، احزاب سنی و کردی نیز حمایت خود را از گزینه مطرح شده توسط جریان‌های شیعی اعلام کردند، به گونه‌ای که فراکسیون "تحالف القوى" بزرگترین تشکل سنی در پارلمان عراق که از مجموع ۳۲۹ کرسی پارلمان، حدود ۴۰ کرسی را در اختیار دارد و ریاست آن را «محمد حلبوسی» رئیس پارلمان برعهده دارد، از این انتخاب حمایت کرد. همچنین نیچرئان بارزانی رئیس اقلیم کردستان نیز طی بیانیه‌ای از کاندیدا شدن الکاظمی برای نخست‌وزیری حمایت کرد.
با این تغییر تاکتیک از سوی احزاب شیعی، دو نکته بیشتر از همه حائز اهمیت و قابل بررسی است:
۱. انتخاب الزرفی که بنابر اسناد موجود ارتباط نزدیکی با آمریکا دارد، موجب وحدت جریان‌های شیعی برای انتخاب گزینه‌ای غیر از خواست جریان‌های خارجی در عراق شد. به گونه‌ای که ائتلاف فتح و صدر در نشست حنانه بر روی گزینه مورد اجماع، توافقاتی صورت دادند که همین عاملی در جهت نزدیکی جریان‌های بزرگ عراقی است.
۲. برخلاف روند‌های گذشته (معرفی علاوی و الزرفی) این بار احزاب شیعی توانستند اجماع خویش را نشان دهند و هم اجماع در بین سایر جریان‌ها همچون احزاب سنی و کردی ایجاد کنند. این روند منجر به این خواهد شد که در آینده موفقیت‌ها و ناکامی‌های دولت مورد توافق، به نام همه جریان‌ها نوشته شود و در ناکامی‌ها، نوک پیکان حمله متوجه احزاب شیعی نباشد.