یادداشت: روزنامه اصلاح‌طلب آرمان ملی در مطلبی به قلم «فریدون مجلسی» نوشته است: «بسیاری معتقدند ترامپ با برخی توئیت‌های خود بعد از بازگشت سیروس عسگری و تبادل آقای طاهری و مایکل وایت مبنی بر تشکر از ایران و تمایل برای انجام مذاکرات دیپلماتیک، آن‌هم قبل از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری، به دنبال یک تغییر رفتار جدی و احتمال بسترسازی برای مذاکره دو طرف است.»
گزاره تحلیلی: نگاهی به اقدامات خصمانه ایالات‌متحده آمریکا تنها در دوره ترامپ، ازجمله؛ ترور بزدلانه سردار سلیمانی در فرودگاه بغداد تا خروج از توافق هسته‌ای و وضع تحریم‌های گسترده ضدایرانی و حالا تازه‌ترین اقدام، تلاش برای جلوگیری از لغو تحریم‌های تسلیحاتی از طریق فشار به آژانس انرژی اتمی و استفاده از ابزار کشورهای اروپایی علیه ملت ایران که به‌وضوح نشان‌دهنده رفتار خباثت‌آمیز آمریکایی‌ها در قبال کشورمان است، این سؤال پیش می‌آید که چطور باوجود چنین اقدامات خصمانه‌ای که همچنان نیز با جدیت از سوی ترامپ دنبال می‌شود، برخی همچون این روزنامه از یک توئیت کم‌ارزش رئیس‌جمهور آمریکا برداشت آشتی‌جویانه دارند؟ ترازوی این تحلیلگران سیاسی و مدعی بلد بودن زبان دنیا چگونه کار می‌کند که یک توئیت چندکلمه‌ای از ده‌ها تحریم و کارشکنی و ترور و تهدید، سنگین‌تر می‌نماید؟ هوشمندی استراتژیک یکی از اصلی‌ترین گزاره‌های تحلیل سیاست خارجی است! هوشمندی‌ای که آن را می‌توان در کلمات رهبر معظم انقلاب درباره مذاکره با آمریکا به‌وضوح مشاهده کرد، ایشان در تذکر به مسئولان سیاست خارجی در هنگام مذاکرات، همواره تأکید می‌کردند که فراتر از کلمات و لبخندهای دیپلماتیک، این مسئله را در گوشه ذهن داشته باشند که در میز مذاکره، در روابط بین‌الملل با چه کسانی روبرو هستیم، روش و مشی طرف مقابل را فراموش نکنیم، به عبارت دقیق‌تر فراموش نکنیم در زیر دستکش مخملی که برای مذاکره به‌سوی ما دراز شده است، دست چدنی وجود دارد که غفلت از آن خسارت‌بار خواهد بود؛ مسئله‌ای که متأسفانه در خوش‌بینانه‌ترین حالت برخی از سیاسیون و جریان‌های سیاسی با زودباوری از آن غافل می‌شوند. (نویسنده: سید فخرالدین موسوی)