رئیس جمهور آمریکا تهدید کرده است که در صورت شکست در انتخابات ریاست جمهوری، نتایج انتخابات را از طریق ابطال آرای پستی و شکایت به دیوان عالی آمریکا( که اکثریت آن در دست طرفداران ترامپ می باشد ) به چالش خواهد کشید.
به عبارت بهتر، ترامپ به دلیل روحیات خاص و رویه متعارفی که از سال 2016 میلادی تا کنون در پیش گرفته است، حاضر به پذیرش شکست در انتخابات نیست. ماجرا به این نقطه ختم نمی شود! نباید فراموش کرد که ترامپ به لحاظ حقوقی، یک "رئیس جمهور مستقر" محسوب می شود و می تواند با استناد به مجاری و ابزارهایی که به صورت رسمی و بر اساس قانون اساسی آمریکا در اختیارش است، این کشور را در بن بستی تمام عیار گرفتار سازد.
رئیس جمهور آمریکا به طرفداران خود از تگزاس و نیویورک گرفته تا کالیفرنیا و میشیگان گفته است که خود را برای چالشی طولانی مدت در عرصه سیاسی و اجتماعی آمریکا آماده کنند.
پیام ترامپ کاملا مشخص است : یا اعلام پیروزی جمهوریخواهان در انتخابات ریاست جمهوری یا جنگ داخلی!
بسیاری از تحلیلگران آمریکایی از همان ابتدای حضور ترامپ در کاخ سفید هشدار داده بودند که استمرار حضور وی در قدرت می تواند مولد بحرانهایی عمیق، زیرساختی و پایان ناپذیر در آمریکای امروز باشد.
جان گلد برگ حدود سه سال قبل در "لس آنجلس تایمز" در توصیف خلقیات رئیس جمهور آمریکا نوشت:
"ترامپ خود بارها گفته است که غریزه خودش را بسی بهتر از عقاید و نظریات مشاورانش می داند. او بارها در سخنان خود گفته که سیاستمداران پیشین، همگی افرادی ابله و ناتوان بوده اند. این خود شیفتگی است، نه یک ایدئولوژی. حتی ایده هایی را هم که ترامپ تا کنون به صورت هماهنگ و یکپارچه ارائه کرده، هیچ گونه مبنای عقلانی درستی نداشته اند. ترامپ مقررات را دوست ندارد، چرا که به عنوان یک تاجر ، مقررات سد راه وی می شوند. او از تجارت هم خوشش نمی آید، زیرا که درکی کوته فکرانه و بچه گانه از مفهوم "برد" دارد، اینکه خارجی ها دارند ما را غارت می کنند. کشورهای دیگر هم به ما می خندند."
این ها موضع رئیس جمهور فعلی آمریکا است. او اصولا به گفتمان ها و بحثهایی که عنوان می کنند حمایت گرایی اقتصادی می تواند کارگر باشد اهمیتی نمی دهد، چه برسد به اینکه راجع به آن فکر کند. حتی ترامپ در این مسیر به متحدین سنتی اروپایی کاخ سفید نیز رحم نکرده است. او دو سال قبل دستور جنجالی خود را در خصوص تحمیل عوارض بر فولاد و آلومنیوم صادر شده از اروپا، به طور کاملا صادر کرد. این فرمان حتی برای کابینه ترامپ هم غیر منتظره بود و نمی دانستند باید دقیقا چه واکنشی نشان دهند.
آنچه مسلم است اینکه "ترامپیسم"نه یک "ایده" است و نه یک "سبک فکری غالب"! ترامپیسم ( که برخی طرفداران ترامپ از آن به عنوان یک ارزش !! یاد می کنند) در واقع زیر شاخه ای شخصیت خود ترامپ می باشد. حملات کلامی متعدد رئیس جمهور آمریکا به گماشتگان قبلی دولت خود را نمی توان به هیچ وجه، با و با استناد به هیچ سیاست، قانون و یا ایدئولوژی توجیه کرد.فارغ از آن، ترامپ عتقد است که باید پروسه قانونی را برای انجام کارها کنار گذاشت و در صورت لزوم دست به اسلحه برد.
او دقیقا در جریان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری سال 2020 همین روش را دنبال کرده است. ترامپ رسما از طرفداران خود خواسته است تا خود را برای درگیری های مسلحانه بعد از انتخابات و مقاومت در برابر پیروزی بایدن آماده کنند! حتی او محاصره اتوبوس بایدن، نامزد ناتوان حزب دموکرات توسط طرفداران مسلح خود در تگزاس را مورد تشویق قرار داده و از آن اعلام برائت نکرده است!
بدیه است که طرفداران ترامپ نیز در طول سالهای اخیر و خصوصا در روزهای حساس فعلی، تحت تاثیر او قرار دارند و همانطور عاری از منطق می باشند و به دنبال راههایی هستند تا رفتار رئیس جمهور خود را توجیه کنند.
جامعه شناسان آمریکایی در خصوص اینکه "ترامپیسم" به عنوان "مصداق هنجار شکنی رسمی" مورد توجه و ترویج در آمریکا قرار بگیرد بارها هشدار داده اند اما به نظر می رسد دیگر برای مخابره این هشدارها و توصیه ها دیر شده است! حتی اگر ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری بازی را در نهایت به بایدن واگذار کند، عوارض ناشی از حضور چهارساله وی در قدرت، تا دهه ها گربیانگیر ایالات متحده خواهد بود.