کاهش میزان رشد جمعیت در کشورمان موضوعی است که باعث نگرانی همه دلسوزان به انقلاب اسلامی شده است. بدیهی است که در چنین وضعیتی جمعیت کشور در آینده پیر خواهد بود. طبق آمار در وضعیت فعلی ایران جوان ترین کشور از لحاظ سنی محسوب می شود که مزیت خوبی برای کشور به حساب می اید. از این رو انتظار برنامه ریزی دقیق و عملی از مسئولین می رود که از این مزیت بهر برداری کافی در جهت تحقق آرمانهای کشور داشته باشند. یکی از برنامه ریزی ها باید تشویق مردم کشورمان به فرزند آوری است. امری که که نجات آینده توسعه و پیشرفت کشور به آن وابسته است. خوردن تعادل جمعیتی، تضعیف جایگاه ایران به عنوان یک کشور اسلامی، خطر سیاسی و امنیتی، خطرات اقتصادی، خطرات فرهنگی و اجتماعی را به دنبال دارد.اگرچه کنترل موالید تحت عنوان تنظیم خانواده در ایران پیش و پس از انقلاب اسلامی اجرا شده است، در بعضی شرایط شاید مفید و ضروری به نظر می رسید. اما باید توجه داشت که این امر یک استثناء است و نباید به صورت یک قاعده ساری و جاری باشد. در تحقیقات و محاسبات دقیقی که از سوی اندیشمندان به عمل آمده چشم‌انداز خطرناکی برای روند فعلی نرخ زاد و ولد پیش‌بینی شده است که تأمل در اجرای برنامه کنترل زاد و ولد و بلکه سیاست گذاری برای افزایش جمعیت را ضروری می سازد. امروزه مشکلات ناشی از کنترل موالید ایران را نیز در برگرفته است. نکته بعدی این است که بالا بودن جمعیت می تواند یک حُسن تلقی گردد. کشورهای که جمعیت بالاتری دارند نسبت به کشورهایی با جمعیت پایین تر از شرایط بهتری برخوردار می باشند. با یک برنامه ریزی دقیق از جمعیت بالا می توان در افزایش تولید، افزایش امنیت کشور، بالا بودن نیروی نخبه و دانشمنداستفاده کرد.