مسدود شدن کانال سوئز در اثر به گل نشستن یک کشتی سوژه رسانه های بین المللی شده است. سالهاست که غرب برای کاستن از ارزش تنگه هرمز روی کانل سوئز سرمایه گذاری خاصی کرده بود. عمق و عرض این کانال به نحوی است که کشتی های غول پیگر نفت کش نمی توانند از آن به راحتی عبور کنند.
تنگه هرمز مهم‌ترین شاه‌راه ترانزیت دریایی نفت جهان است و تنها راه ورود به خلیج فارس و دسترسی دریایی به کشورهای منطقه محسوب می‌شود. ایالات متحده برای آنکه سیاست تحریمی ایران به نتیجه دلخواه خود برسد در تلاش است جمهوری اسلامی را در همه زمینه ها از جمله در خلیج فارس و تنگه هرمز محدود کند. یکی از نقاط قوت ایران و ضعف غرب وجود تنگه هرمز است. اهمیت تنگه هرمز به قدری است که امروزه این نقطه تبدیل به شریان اصلی انرژی در جهان شده است. تلاش چندین ساله کشورهای غربی برای جایگزین کردن نقاط دیگر جهت حمل انرژی از جمله کانال سوئز بی فایده بوده است.
از این رو اهمیت تنگه هرمز را می توان چینین شمرد:
تقریباً یک پنجم نفت جهان از تنگه هرمز عبور می کند. ۱۷.۴ میلیون بشکه در روز در مقابل مصرف ۱۰۰ میلیون بشکه ای در ۲۰۱۸. عربستان، ایران، امارات، کویت و عراق که همه عضو اوپک هستند، بیشتر نفت خود را از طریق این تنگه صادر می کنند. قطر، بزرگترین صادر کننده گاز طبیعی مایع جهان، تقریباً همه ال ان جی خود را از این تنگه صادر می کند.
تحریم و تنگه هرمز
تنگه هرمز آبراهی بسیار مهم در جنوب ایران است و از مهم‌ترین مسیرهای تردد تجاری در جهان به شمار می‌رود. قرار داشتن بخش قابل توجهی از منابع نفت و گاز جهان در آب‌های خلیج فارس و عبور آنها از تنگه، اهمیت تنگه هرمز را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد. از این رو با یک برنامه ریزی دقیق می توان استراتژی تحریمی آمریکا را به چالش کشید. مسیر تنگه هرمز شرایطی را ایجاب می کند که ایران به راحتی می تواند معاملات نفتی خود را انجام دهد. بدیهی است که کانال سوئز هیچگاه جایگزین مطمئن برای حمل انرژی برای هیچ کشوری نخواهد بود.