به گزارش روزنامه الکترونیکی رای الیوم در مقاله‌ای نوشت: چرا کشور‌های استعماری به دلیل جنگ‌هایی گذشته خود که در آن سبب نسل‌کشی آفریقایی‌ها شده‌اند، عذرخواهی می‌کنند و حتی غرامت می‌پردازند، اما به خاطر سوابق مشابه در کشور‌های اسلامی و عربی کاری نمی‌کنند؟ آیا این رفتار ریشه در نژادپرستی دارد یا با هدف تحقیر نژاد عربی و عقیده اسلامی است؟ آیا می‌توان امید داشت این رفتار با آنچه که در نوار غزه رخ داده است، تغییر یابد؟
در این مطلب آمده است: پس از گذشت بیش از صد سال آلمان به طور رسمی به خاطر نسل‌کشی در مستعمره سابقش یعنی نامیبیا عذرخواهی کرد، هایکو ماس، وزیر امور خارجه آلمان، در این زمینه گفت «از نامیبیا و با اختصاص یک میلیارد و یک صد میلیون یورو به نوادگان قربانیان در آن کشور طلب عفو می‌کنیم.» این اظهار نظر تنها یک روز پس از آن بیان شد که امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، نیز به نقش کشورش در نسل‌کشی سال ۱۹۹۴ رواندا اعتراف کرد، در رواندا ۸۰۰ هزار نفر از قبیله توتسی به دست شبه‌نظامیان قبیله هوتو که حمایت دولت وقت رواندا را با خود داشتند، کشته شده بودند.
نکته قابل توجه اینکه این دو کشور اروپایی هیچگاه به جنایات دوران استعماری خود علیه اعراب و حمایت‌هایشان از اسرائیل اعتراف نکرده بلکه از اشغالگری، جنایات و نسل‌کشی اسرائیل علیه فلسطینیان حمایت کرده اند. آلمان سعی کرد آنچه را که در هولوکاست بر سر یهودیان آورد جبران کند، این کشور تاکنون بیش از ۱۳۰ میلیارد دلار خسارت و کمک مالی به اسرائیل پرداخت کرده است.
اما کشور فرانسه همچنان جمجمه‌های انقلابیون الجزایری را در موزه‌هایش نگهداری و حتی از یک عذرخواهی ساده امتناع می‌کند و حاضر نیست به بیش از ۲ میلیون بازمانده جنایاتش که بسیاری از آن‌ها نوادگان مجاهدان الجزایری مبارزه با استعمار فرانسه در کشور‌های اتحادیه مغرب هستند، غرامت بپردازد. همین امر درباره کشور‌های دیگر اروپا از جمله انگلیس هم صادق است، انگلیس به دلیل نقشش در شکل‌گیری «کشور یهود» در سرزمین فلسطین، مسئول بزرگ‌ترین فاجعه تاریخ علیه فلسطین است یا آنکه ایتالیا در سوابقش اشغال لیبی و ارتکاب زشت‌ترین جنایات علیه مردم این کشور دیده می‌شود.
اینکه دلیل رفتار نژادپرستانه و اهانت‌آمیز کشور‌های استعمارگر علیه عرب هاو مسلمانان و حتی اصرار دولت‌هایشان در حمایت از دشمنان، به ویژه حمایت از فلسطین اشغالی، مانع‌تراشی آنان در مسیر استیقای حق بازگشت آوارگان به اراضی غصب شده و همچنین مانع تراشی در برابر تلاش‌ها برای اجرایی شدن قطعنامه‌های بین المللی مرتبط به این موضوع، چیست مشخص نیست.