بنا به گفته کارشناسان عامل اصلی تورم بالا در اقتصاد کشور رشد فزاینده و افسار گسیخته نقدینگی در نظام بانکی بوده است.
دولت باید در نظر داشته باشد که در مرحله اول برای کنترل تورم برنامه های عملیاتی پیش بینی نماید. همانطور که می دانیم رشد نقدینگی شاید در کوتاه مدت اثرات مثبت داشته باشد اما قطعاً در بلند مدت باعث تورم خواهد شد. متاسفانه افزایش نقدینگی های صورت گرفته در دولت روحانی منجر به جهش های دفاعی در کوتاه مدت هم نشد و دولت حتی نمی تواند با ادعای هدف گذاری کوتاه مدت از کارنامه خود در رشد نقدینگی دفاع کند. چرا که این رشد نقدینگی زیاد ، نه تنها هرگز باعث افزایش تولید و اشتغال نشد بلکه آثار بلند مدت آن را نیز در همین مدت کوتاه مشاهده کردیم.
در چند سال اخیرکشور تورمی را تجربه کرد که طی ۷۵ سال اخیر بی سابقه بوده است. شاید دلیل آدرس‌های غلط روحانی در مرتبط دانستن ترامپ و تحریم و ... همین کار نامه بنفش پر رنگ(بخوانید سیاه) و بدون دفاع وی باشد.
۱-به نظر می رسد اولین راهکار دولت انقلابی میتواند تحت کنترل گرفتن موضوع نقدینگی با ایفای نقش درست بانک مرکزی باشد. کشورهای توسعه یافته که موفق به مهار تورم شده‌اند رشد نقدینگی پایینی داشته‌اند.
۲- دولت باید در مرحله اول بتواند فعالیت مولد و سود ده را درست تشخیص دهد و در مرحله بعد برای هدایت نقدینگی موجود در جامعه به سمت آنها برنامه‌ریزی‌های ایجابی و سلبی را در دستور کار خود قرار دهد.
اگر نقدینگی موجود نظام بانکی و در اختیار مردم به سمت فعالیت های مولد هدایت شود می‌توان به کنترل تورم در کوتاه مدت و به افزایش رشد اقتصادی در بلند مدت امیدوار بود. البته اژدهای هفت سر فساد و مافیای قدرت که یک سر آن مربوط به بانک های خصوصی است که به تنهایی مسبب ۵۰ درصد از رشد نقدینگی کشور بوده اند واتفاقا کمترین کمک را به تولید در دهه اخیر نموده اند، برای سنگ اندازی در کار دولت انقلابی مترصد ضربه زدن درهرفرصت هستند ولذا لازم است از برنامه‌های سلبی برای کنترل کردن این مفسدان حقیقی و حقوقی در سالی که به نام مانع زدایی از تولید، متبرک شده استفاده نمود.
در غیر این صورت با توجه و استناد به برنامه ثریا که اخیرا ببصورت مستند ومتقن نشان داد فقط ۴ بانک خصوصی درسال ۹۷ (سال مورد نظر جناب روحانی برای اینکه نشان دهد مشکل اتفاقات اقتصادی کشور ترامپ و تحریم بوده است نه ناکارآمدی دولت وی) برابربا ۳۰۰ همت خلق نقدینگی داشته‌اند که نه به تولید کمک کرده ونه معلوم است به کدام بازار هجوم برده ، و با احتساب اینکه این رقم حدود ۴ برابر بودجه عمرانی کشور یا حدود۸ برابر کل یارانه پرداختی سالیانه کشور است نشان می دهد در صورت کنترل نکردن این اعجوبه ها، اساسا بودجه نویسی برای کشور و صرف زمان برای اجراشدن طرح های مورد نظر دولت ها بی فایده است.
۳- دولت منتخب باید دقت کند که رشد اقتصادی و خروج از شرایط فعلی حاصل بهبود عوامل واقعی و اصلاح شرایط میدانی است. به بیان دیگر اگرچه پول برای تولید و رشد برنامه ها و توسعه یافتگی کشور مهم است. اما مهم تر از اهرم های پولی، قوانین و حمایت های دولتی و اجرای سیاست های جایگزینی برای حمایت از تولید است که سبب اشتیاق به سرمایه گذاری و جذب منابع می شود.
در این خصوص استفاده درست و منطقی وبا برنامه از زیرساخت های موجود مانند بورس در کنار اصلاح قوانین مضّر و تحقق خواسته های سهامداران یا سیاست های جایگزینی که کشورهای توسعه یافته وحتی در حال توسعه برای حمایت از تولید در دستور کار قرار داده اند مانند اختصاص برق ارزان قیمت ، سهل گیری مالیاتی و یارانه های اینچنینی به تولید کنندگان میتواند مهم تر از رشد نقدینگی با هدف حمایت از تولید باشد چرا که این کار اثرات سوء مانند تورم دربلند مدت را برجای خواهد گذاشت.
۴- چگونگی خلق پول و چگونگی تخصیص دادن آن برای منجر شدن به عوامل مشهود اقتصادی نیاز به تخصص و تجربه کافی مدیران بخش اقتصادی دولت دارد که باید افراد شایسته در این خصوص به کار گمارده شوند. به بیان بهتر به همان اندازه که انقلابیون در ابتدای سال جدید معتقد بودند ممزوج شدن میدان و دیپلماسی با هم موفقیت آمیز است، باید معتقدبود که تلاش تنها برای خلق پول کافی نبوده و شرایط را به زمان دولت روحانی برمیگرداند و لذا نیاز به تخصیص پول ها به نحوی که منجربه تولید و رشد اقتصادی شود می باشد. ایجاد موازنه دوگانه (خلق پول- کارآمدی پول) باید سرلوحه برنامه‌های دولت باشد.
نتیجه گیری:
امید است با برنامه ریزی های درست اقتصادی و هدایت های درست نقدینگی و البته ارتباط گیری با مردم برای حل مشکلات که وعده قطعی اعلامی آقای رئیسی نیز بوده، مردم عزیز باهمراهی کردن و هم افزایی کردن دولت منتخب شان، شهد شیرین اجرایی شدن قانون اساسی کشور و توسعه یافتگی مد نظر نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را بچشند و اصلاح طلبان که بنابه اقرار آقای جهانگیری درجلسه خوزستان برنامه توسعه گرایی شان حاصلی جز تبعیض و نابرابری وبی عدالتی نداشته نیز از مزایای آن برخوردار شوند. البته ایشان نیز باید دولت انقلابی اصلاح گر وضع موجود را همراهی کنند و نباید همچون آقای جهانگیری منتظر باشند که ببینند دولت بعدی از یک من شیر چقدر پنیر خواهدگرفت.
قطعا اگرسنگ اندازی ها نباشد و همه احزاب و گروه ها باهدف کمک به آبادانی کشور به دولت منتخب کمک کرده و هم افزایی کنند، دولت روش خوبی را برای تبدیل کردن شیر به پنیر به ایشان خواهد آموخت ...