جمهوری اسلامی ایران در بین کشورهای جهان از لحاط مراوده مالی شرایط متفاوتی دارد. جدا از ایران بدهی خارجی دارد ولی دریافتی کشورمان نیز در بیرون از کشور کم نیست. پولهایی که به بهانه تحریم در برخی از کشورهای فرصت طلب مثل کره جنوبی بلوکه شده است.
طبق گزارش‌های رسمی میزان بدهی خارجی ایران در پایان سه ماه ابتدایی امسال به ۸.۷ میلیارد دلار رسیده که با احتساب معوقات بیش از ۱۰ میلیارد دلار می‌شود.
بدهی خارجی درواقع شامل تسهیلات و وام‌های دریافتی خارجی پرداخت نشده و تعهدات به سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی مانند بانک جهانی است که گزارش مرکز آمار ایران نشان دهنده نوسان این بدهی در فاصله سال‌های ۱۳۹۲ تا سال جاری است.
براساس این گزارش میزان بدهی خارجی ایران در سال ۱۳۹۲ حدود ۶.۶ میلیارد دلار بوده که از این رقم ۷۷۷ میلیون دلار بدهی کوتاه مدت و ۵.۸ میلیارد دلار دیگر بدهی میان مدت و بلند مدت است.
در فاصله این سال‌ها میزان بدهی خارجی ایران در سال ۱۳۹۵تا ۱۳۹۷ رقم بالاتری ثبت شده است که برای سال ۱۳۹۵ حدود ۱۰.۲ میلیارد دلار و سال بعد ۱۰.۳۶ میلیارد دلار گزارش شده است. اما در سال ۱۳۹۶ بیشترین میزان بدهی خارجی ایران با ۱۲.۲ میلیارد دلار گزارش شده که ۴.۲ میلیارد دلار آن بدهی کوتاه مدت و ۷.۹ میلیارد دلار بدهی میان مدت و بلند مدت است.
اما در سال ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ نیز میزان بدهی خارجی ایران بیش از ۹.۱ میلیارد دلار بوده و در پایان سه ماه اول امسال به ۸.۷ میلیارد دلار گزارش شده ولی با احتساب معوقات به حدود ۱۰.۶ میلیارد دلار می‌رسد.
نکته حائز اهمیت آن است که توسعه اقتصادی ایران برخلاف کشورهای در حال توسعه یافته درون گراست و تا به الان ایران کمترین استفاده از سازمان های اقتصادی بین المللی داشته است. بنظر می رسد میزان ارتباط و بهره مندی هر کشوری از صندوق و سازمان های تجاری بین المللی به قبول هم اندازه از توصیه های سازمان های تجاری وابسته به تفکر لیبرالیستی است. اینکه در اثر بالا و پایین شدن اقتصاد آمریکا، اقتصادکشورهای تابعه نیز تاثیر می پذیرد، به معنای محو شدن آن اقتصاد در اقتصاد آمریکایی است و این یعنی اقتصاد پفکی حاکم بر آن دولت هاست.