یکی از راه های توسعه یافتگی اقتصاد کشورها پرداخت مالیات است. اصولا کشورهای توسعه یافته به دلیل نهادینه سازی موضوع پرداخت مالیات به حدی از توسعه رسیده اند که نیازی به درآمدهای غیر مالیاتی ندارند، در حالی که عدم اصلاحات ساختارهای مالیاتی در ایران منجر به اتکای شدید بودجه دولت به درآمدهای نفت و گاز شده است.
اداره کردن کشور با مالیات به حدی حائز اهمیت است که اگر بتوانیم کشور را با مالیات اداره کنیم قطعا اولین گام در راستای خنثی کردن تحریم ها را برداشته ایم، بنابراین تحریم ها به خودی خود نمی تواند تاثیر چندانی بر اقتصاد کشور داشته باشند. این موضوع از این جهت حائز اهمیت است چرا که از طریق پرداخت مالیات دولتها می توانند تمام هزینه های خود را تامین کنند لذا نیازی به درآمد زایی از طریق نفت نیست.
تا زمانی که اصلاحات اساسی در حوزه اخذ مالیات و نهادینه کردن فرهنگ مالیات در کشور صورت نگرفته، تحریم ها عامل مهمی در تکانه های اقتصادی است و معیشت مردم و تولید کشور را دچارمشکل می کنند.
اگر بتوانیم علی رغم شعارهای داده شده در عدم اتکا به فروش نفت؛ سهم درآمدهای نفتی را در بودجه کاهش دهیم، و بر روی دریافت منطقی مالیات از دهک های مختلف درآمدی و پایه های مختلف مالیاتی تکیه کنیم قطعا دولت می تواند از تولید کشور حمایت کند تا زمانی که تولید به مرحله بهره برداری و پرداخت مالیات برسد.
حذف بروکراسی های دست و پاگیر از جمله ملزومات مهم اصلاحات مالیاتی به شمار می روند به این دلیل که بروکراسی ها باعث شده که ضوابط لازم برای دریافت مالیات تدوین نشود، بلکه اخذ مالیات براساس نظرات شخصی و توافق بین ممیز و مودی انجام می شود. موضوعی که منجر به افزایش فساد اقتصادی می شود، بنابراین اگر قوانین و ضوابط مالیاتی اصلاح شود و بر مبنای منطق اقتصادی از دهک های مختلف درآمدی مالیات گرفته شود قطعا وجود پایه های مالیاتی می توانند کمک شایان توجهی به درآمد زایی غیر تورمی دولت باشد.
آنچه در این موضوع حائز اهمیت است برخورد شدید دولت با معافیت های مالیاتی و کارتل های عظیم اقتصادی است که شاید بیش از پنجاه یا هشتاد درصد شرکت های بورسی زیر نظر آنها هستند. برخورد با فراریان مالیاتی و شرکت های خصولتی زیان ده که یا مالیات نمی پردازند یا مالیات بسیار کمی می پردازند از جمله موضوعاتی است که منجر به تحقق درآمد بسیاری برای دولت می شود.
دریافت مالیات به صورت منطقی و عادلانه به این معناست که: دولت درکنار دریافت مالیات از حقوق کارمندان و کسانی که به صورت مستقیم از دولت حقوق می گیرند، از فراریان مالیاتی، ثروتمندان و صاحبان درآمدهای باد آورده و از همه نهادها و سازمان های مختلف مالیات دریافت کند. به این دلیل که مردم ایران به دلیل وجود تورم در اقتصاد مالیات تورمی می پردازند، لذا دولت باید در وهله اول به سراغ درآمدهای باد آورده، دلالان و سوداگران و صاحبان ثروت های کلانی برود که از تورم موجود ثروت های آنها چند برابر شده است.
بی تردید اخذ مالیات بهترین ابزار برای مدیریت غیر تورمی اقتصاد است. ابزاری که به دلیل غفلت و بی توجهی مسوولین در سال های گذشته و وفور درامدهای نفتی که باید صرف توسعه، ترمیم و تامین زیر ساخت های اقتصادی کشور می گردید صرف تامین بودجه جاری کشور شده است به این دلیل تاکید دولت بر دریافت مالیات از آحاد مردم بخصوص ثروتمندان و صاحبان درآمد وهمه ارگان ها و نهادهای دولتی و غیر دولتی را باید به فال نیک گرفت.