سیدعبدالله متولیان
رخداد‌های ۵۰ روز اخیر که منتهی به راهپیمایی عظیم ۱۳ آبان شد، برای همگان اعم از دشمنان بیرونی، اپوزیسیون خارج نشین، امپراتوری رسانه‌ای غرب، فریب‌خوردگان، سلبریتی ها، احزاب سیاسی داخل به‌ویژه اصلاح‌طلبان و مسببان وضع موجود و همچنین مسئولان و کارگزاران نظام اسلامی ایران بسیار درس آموز است. امریکایی‌ها در این جنگ ترکیبی رؤیای فروپاشی جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر امپراتوری دروغ را تجربه کردند. بررسی عملکرد پنج رسانه بی‌بی‌سی، اینترنشنال، صدای امریکا، رادیو فردا و منو تو نشان می‌دهد این رسانه‌ها در ۵۰ روز گذشته مجموعاً بیش از ۳۸ هزار دروغ (به طور متوسط هر ۱۰۰ ثانیه یک دروغ) درباره حوادث اخیر ایران تولید و منتشر کرده‌اند.
آنان آمده بودند تا با امپراتوری دروغ و با مدل و نسخه ارتقا یافته در سوریه، با درگیر کردن ایران در چندین حوزه، کشور را دچار هرج و مرج، ناامنی و بی ثباتی کرده و بخش‌هایی از ایران را تجزیه کرده و کار ایران را تمام کرده و با درهم شکستن اراده مردم در محور مقاومت، مجدداً بساط استعمارگری و چپاول ثروت و منابع کشورهای اسلامی را بگسترانند، اما اغراق نکرده ایم اگر بگوییم کار خودشان تمام شد و از نظر کمی و کیفی شکست سنگینی را تجربه کردند.
دراین حوادث حجم کمی و کیفی دروغ‌های گوبلزی امپراتوری رسانه‌ای دشمن آن چنان سنگین بود که خود دروغ‌سازان غربی، سلبریتی‌ها و دلقک‌های اجاره ای، فروپاشی جمهوری اسلامی را باور کردند. اروپایی‌ها در حرکتی مداخله جویانه و آمرانه علیه جمهوری اسلامی ایران بیانیه صادر کرده و حمایت علنی خود را از آشوبگران اعلام و ضمن تهدید آشکار، ایران را به پذیرش خواسته‌های اغتشاش گران فراخواندند. رئیس‌جمهور امریکا نیز در یک موضع‌گیری استکباری و برخلاف شئون دیپلماتیک از آزادی ایران سخن گفت.
هدف از پروپاگاندای رسانه‌ای غرب این بود که با تبلیغات آشوبگران (کمتر از پنج صدم درصد جمعیت ایران) را نماینده اکثریت مطلق مردم ایران نشان داده و به این ترتیب احساس امنیت را در جامعه از بین ببرند به طوری که با توسل به عملیات روانی رسانه‌ای و نبرد هشتگی «کار نظام تمام شده تلقی شود»، «به آشوبگران برای شدت بخشی به تخریب جرئت داده شود»، «افراد فرصت‌طلب را به میدان بیاورند»، «در کشورهای محور وهابی منطقه برای حمایت از اغتشاشات امید ایجاد کنند»، «جرئت را از مردم برای ایستادگی در برابر آشوبگران بگیرند»، «شجره خبیثه ترس، تردید، ناامیدی، تنفر و بی اعتمادی را در جنگ شناختی بارور کنند»، «مردم برای حضور در سطح جامعه جرئت استفاده از نماد‌های هویت ملی نظیر چادر، لباس روحانیت و... را نداشته باشند»، «به افراد فرصت طلب برای تعرض به افراد متدین و معتقد به ارزش‌های اسلامی انگیزه و جرئت داده شود» و «به تجزیه‌طلبان قدرت و جرئت نفوذ و انجام عملیات نظامی بدهند» و...، اما در این فتنه انگیزی و جنگ ترکیبی با سد عظیم ملت بصیر، مقاوم، همیشه در صحنه و هسته سخت نظام مواجه شدند.
ملت ایران در طول کمتر از دو ماه اخیر نه تنها دست رد به سینه شیاطین غربی و شیطان بزرگ امریکا زدند بلکه در راهپیمایی ۱۳ آبان حماسه‌ای بی‌نظیر و معجزه گون خلق کرده و عملاً کار نظام سلطه را تمام و آنان را در اهداف شیطانی خود ناکام گذاشتند. راهپیمایی ۱۳ آبان امسال واجد ویژگی‌های استثنایی و منحصر به فردی بود که بی‌شک در هیچ‌یک از راهپیمایی‌های ۱۳ آبان در چهار دهه گذشته مشاهده نشده است:
۱- از حیث عظمت و شکوه و گستردگی حضور مردم تا اقصی نقاط شهر‌ها و روستا‌های کشور فقط با راهپیمایی فجر انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن قابل قیاس بود.
۲- به صورت صد درصد خالص و ضدامریکایی برگزار شده و اوج نفرت و خشم ملت ایران علیه مظالم امریکا و توطئه‌های اخیر کاخ سفید را به جهانیان نشان داد.
۳- این پنجمین راهپیمایی طی چهل روز اخیر بود که مردم ایران برای قدرت نمایی و دفاع از حریم اسلام و حرم عظیم ایران اسلامی از خود نشان دادند که در نوع خود در تاریخ انقلاب اسلامی بی سابقه بود.
٤- واکنش عملی ملت ایران به شرارت‌های پیاده نظام امریکا و دلقک‌های اجاره‌ای در لندن، واشنگتن و... بود.
۵- نشانه ناکامی و شکست مفتضحانه امپراتوری عظیم رسانه‌ای امریکا در جنگ شناختی و تأثیرگذاری بر اندیشه و ادراک مردم ایران بود.
۶- مردم ایران در این راهپیمایی پیام صریح و روشن خود به اربابان زر و زور و تزویر و چپاولگران استعمارگر رساندند که برای رسیدن به مقاصد شوم و شیطانی خود باید از اقیانوس عظیم ملت ایران عبور کنند.
۷- حضور یکپارچه، منسجم و گسترده اقوام ایرانی به‌ویژه در استان‌های مرزی، به حق خنثی‌کننده تلاش مذبوحانه برای شعله ورساختن تفرقه قومیتی و حرکت‌های تجزیه‌طلبانه به‌عنوان یکی از مهم‌ترین اهداف امریکا در این جنگ ترکیبی بود.
۸- تبلور اراده ملت ایران برای عبور از موانع و سختی و رسیدن به ساحل امن و آسایش بود.
امریکا چاره‌ای ندارد جز اینکه با حقد و عصبانیت پیروزی‌های ایران را در عرصه اقتصادی و خنثی‌سازی تحریم‌ها نظاره کرده و از این عصبانیت بمیرد، اما در پایان این یادداشت به احزاب سیاسی به‌ویژه مسببان وضع موجود نصیحت می‌کنیم که از شکست مفتضحانه امریکا درس عبرت گرفته و از موج سواری بر امواج اغتشاشات فتنه گون و تلاش فرصت‌طلبانه برای تغییر اولویت‌ها و فریب مردم در انتخابات سال آینده پرهیز کنند که بی‌شک با هسته سخت انقلاب اسلامی مواجه خواهند شد. فرصت‌طلبان بدانند ملت ایران تصمیم خود را گرفته و برای جبران سوءمدیریت ها، بی‌برنامگی‌ها، رانت‌خواری‌ها و پاک کردن نظام از فقر و فساد و تبعیض و حفاظت از آرمان‌ها و ارزش‌های فرهنگ غنی ایرانی اسلامی عزم جدی دارد و با هر مانعی (داخلی یا خارجی) با شدت برخورد خواهند کرد.
فوّاره واژگون فشار حداکثری و جنگ ترکیبی
رضا صادقیان
بنیان‌های فکری و نگرش واقعی سیاستمداران و صاحبان قدرت در بزنگاه‌های مهم روشن‌تر از تمام سالهای زیست سیاسی آنان مشخص می‌شود.
در روزهای اخیر به غیر از تعداد انگشت‌شماری در میان سیاسیون، سایر چهره‌های سیاسی دقیقا و نعل‌به‌نعل همان حرف‌های سالهای گذشته را تکرار کرده‌اند؛ حتی یک قدم هم به مطالبات به حق و قانونی شهروندان نزدیک نشدند. گویی برای این افراد بودن در قدرت با هر معنا و کیفیتی تفاوت چندانی نمی‌کند، برای این افراد نگرش آدمی یک معنی دارد، اینکه همان رویکرد گذشته ادامه داده و ناچیزترین و کوچک‌ترین تغییرات به دیوار کوبیده شود. به مواضع برخی از همین افراد در برنامه شیوه نگاه کنیم؛ سالهای گذشته در نقد تغییرات فرهنگی و اجتماعی جامعه ایران سخن می‌گفتند و تلاش می‌کردند هر صدا و خواسته جدید را با برچسب‌های مختلف به حاشیه برانند، امروز نیز همان رویه را تکرار می‌کند. گویی جامعه برای این افراد منجمد و بدون حرکت مانده است. به نظر می‌رسد از نگاه این افراد جامعه ایران همان هست که بوده و سخن گفتن از تغییر و تحولات نسلی و بین‌نسلی سخنی به گزاف و سراسر بیهوده است.
در این میان می‌توان به سخنان عزت‌الله ضرغامی و محمدرضا باهنر اشاره کرد. احتمالا این افراد براساس نگرش جدید به این نتیجه رسیده‌اند که می‌توان برای حفظ ساختار سیاسی اقدامات اصلاحی انجام داد، اصلاحاتی که حتی از منظر باهنر شامل قانون اساسی هم می‌تواند باشد. او می‌گوید: «بعد از۴۰ و اندی سال باید در برخی از ساختارها تجدید نظر کنیم. ما نیاز داریم مواردی از قانون اساسی را اصلاح کنیم. در گام دوم فرهیختگان و رسانه‌ها مردم را آماده می‌کنند که باید یک رفرم در ساختار کشور صورت بگیرد.»
سخنان ضرغامی جالب توجه‌تر است؛ چرا که او قبل از آنکه سودای کسب کرسی ریاست جمهوری را در سر پرورش بدهد، با اهل پژوهش و تحقیق نشست، گفتگو کرد و تصویری کامل‌تر از شرایط کشور را درک کرد، شعار او در انتخاباتی که فرصت حضور در آن را نیافت، «فرصت زندگی» بود، فرصتی که قرار بود با زدن زیر میز تحقق یابد که نیافت. دقت در همین شعار دو کلمه‌ای مشخص می‌سازد او قبل‌تر از سایر سیاسیون اردوگاه اصول‌گرایان به این نتیجه رسید که شهروندان ایران فرصتی برای زندگی و تجربه زیست بهتر را طلب می‌کنند. بنابراین بی‌دلیل نیست که می‌گوید: «ما در اصول مشکل نداریم، باید در رویه تحول ایجاد کنیم. اصلاحات هم مورد قبول حاکمیت است. حداقل گفته شده و حالا باید عملیاتی کنند. دو سه جور آدم داریم؛ عده‌ای که اصلا نمی‌فهمند، یک عده هم محافظه‌کارند و تعارض منافع دارند، بعضی هم دنبال رزومه هستند، طرف می‌خواهد کاندیدا شود، تایید صلاحیت شود، یک جور حرف می‌زند که آن ۱۲ نفر حالش را نگیرند، اینها کم نیستند که می‌فهمند و حرف نمی‌زنند. اما برخی روش‌های ما غلط است، اصلاحات از موضع قدرت است، ما را نترسانند از این که اگر از حدی عقب بروید، نظام نابود می‌شود، نظام کجا نابود می‌شود، شما نابود می‌شوید.»
حرف‌های ضرغامی و امثال او که طی سالهای طولانی در ساختار قدرت بوده‌اند و با ظرفیت‌های تغییرات اصلاحی و رویکردهای کم‌هزینه نیز آشنایی دارند، جالب توجه و در بزنگاه امروز بسیار با اهمیت است. در واقع او و افرادی مانند او به دلیل بودن در قدرت متوجه شده‌اند برای حفظ ساختار سیاسی و کاستن از تنش‌های پرهزینه با شهروندان و یا نادیده گرفتن مطالبات مردم باید تغییرات اصلاحی اعمال کرد و به سوی اصلاحات گام برداشت. پذیریش بخش گسترده‌ای از سخنان ضرغامی و بازتاب حرف‌های او در شبکه‌های اجتماعی دقیقا به همین موضوع باز می‌گردد. او در سخنرانی با کسی لج و لجبازی نکرد، معترضان، دانشجویان و عموم مردم را کوچک نشمرد، آمار هوایی و فضایی که در باور شهروندان نگنجد برای مخاطبان نخواند، از امیدهای و فتح قله‌های مرتفع در تمام جهان نگفت، نگفت که اعتراض کنندگان با بشکه و قمقمه مشروب می‌خورند تا وسط میدان حاضر شوند، از رواج حجاب عرفی در جامعه گلایه‌ای را مطرح نکرد و در کل حرفی که با مخاطب مرزبندی کند و طرف گفتگو را نفی نماید استفاده نکرد و تکرار همین رویه برای آرامش بخشیدن به مخاطبان و جامعه بسیار مهم است.