برخی از اقتصادها با توجه به ظرفیت‌های خود باید سقف مشخص و معینی را برای خود متصور باشند، اما ماجرا برای اقتصاد ایران به شدت برعکس است؛ به گونه‌ای که آنچه امروز به لحاظ حجم و ظرفیت عملیاتی یا بالفعل اقتصاد ایران مشاهده میشود، شاید کمتر از 20 درصد ظرفیت‌های بالقوه اقتصاد ایران باشد. صندوق بین المللی پول در آخرین گزارش خود، اقتصاد ایران را بیست‌و یکمین اقتصاد دنیا و بالاتر از اقتصادهایی، چون اتریش، ایرلند و سوئد قرار داده است. دلیل این موضوع بزرگی و قدرت درونی اقتصاد ایران است. شاید در نگاه اولیه، وقتی به شما به منزله دانش‌آموز (فارغ از نگاه مذهبی و عرق به دین و فرهنگ و وطن و... ) گفته شود دوست دارید در چین یا نروژ متولد شوید یا زندگی کنید، تعدادی از شما کشور نروژ را انتخاب می‌کنید؛ چرا که سطح رفاه شهروندان آن ممکن است بالاتر از اقتصادی، مانند چین باشد. همین مثال را می‌توان در مورد ایران و سوئد نیز تعمیم داد؛ اما آمارهای جهانی و بینالمللی، اقتصاد ایران را بزرگ‌تر و قویتر از اقتصاد سوئد معرفی میکند. توجه به این موضوع از این نظر اهمیت دارد که نشان می‌دهد شرایط و ظرفیتها برای پیشرفت و توسعه کشور کاملاً فراهم است. از طرفی شاخصی چون شاخص توسعه انسانی که فراگیری و نفوذ و گسترش امکانات آموزشی و درمانی و بهداشتی از مهم‌ترین ویژگی‌های آن است، در ایران وضعیت بسیار مطلوبی دارد. اقتصاد ایران جزء 20 اقتصاد بزرگ دنیاست و کشورمان در شاخص توسعه انسانی در رتبه چهلم قرار دارد. حتی طی نیم قرن اخیر ایران دومین کشور دنیا به لحاظ رشد در شاخص توسعه انسانی بوده است؛ شاخصی که بستر اصلی برای پیشرفت و توسعه یک کشور است.