پس از آنکه راه‌آهن عراق از بغداد تا مرز ایران به پایان رسید، انگلیسی‌ها خیلی سعی کردند که این رشته راه آهن را امتداد داده تا تهران و از تهران تا بندر خزر برسانند... پس از آنکه پیشنهاد مزبور به سمع سلطان احمدشاه رسید و از چگونگی تقاضای انگلیسی‌ها مستحضر گردید در پاسخ گفت: راه‌آهنی که بسلاح و صرفه ایران است، راه‌آهنی است که از دزداب (زاهدان) شروع بشود، و مسیر آن به اصفهان و تهران باشد و از آنجا به اراک و کرمانشاه متصل بشود، یعنی از شرق به غرب ایران، چنانکه از زمان داریوش هم راه تجارت هندوستان با آسیا و سواحل مدیترانه همین راه بوده است...، ولی راه‌آهن عراق (قری تو) به بحر خزر (راه‌آهن رضاخانی) فقط جنبه نظامی و سوق‌الجیشی دارد و من نمی‌توانم پول ملت را گرفته یا از کشور‌های خارج وام گرفته صرف راه‌آهنی که فقط جنبه نظامی دارد بنمایم.
منبع: کتاب تاریخ بیست ساله ایران/ نوشته حسین مکی (نماینده مجلس در زمان پهلوی) /جلد ۴/ صفحه ۲۵۷_۲۵۸