کتاب مایک پمپئو: ماجرای ماست‌مالی حمله به «مکان‌های فرهنگی» ایران

«مایک پمپئو» وزیر خارجه‌ی سابق آمریکا و مدیر سابق سی‌آی‌ای (هر دو در دولت دونالد ترامپ) یکی از ایران‌ستیزترین سیاستمداران آمریکاست. پمپئو پس از خروج زودهنگام از دولت آمریکا با تک‌دوره‌ای شدن ریاست‌جمهوری ترامپ، اقدام به انتشار کتابی تحت عنوان «هرگز کوتاه نیا: جنگیدن برای آمریکایی که عاشقش هستم[۱]» کرد که به تجربیاتش در دوران خدمت در دولت آمریکا پرداخته است. آن‌چه در ادامه می‌خوانید قسمت نوزدهم از این مجموعه گزارش است. 

جلد کتاب «هرگز کوتاه نیا: جنگیدن برای آمریکایی که عاشقش هستم» نوشته‌ی «مایک پمپئو» وزیر خارجه‌ی سابق آمریکا و مدیر سابق سی‌آی‌ای 

فصل ۱۱: رهبرها همیشه آماج حمله هستند؛ با این قضیه کنار بیا

می‌خواستند بین ما اختلاف بیندازند. من هیچ‌وقت در دامشان نیفتادم.

شکایت‌های من درباره‌ی نحوه‌ی رفتار رسانه‌ها در دولت ترامپ بسیار زیاد هستند، اما بگذارید با تلاش‌های رسانه‌های حوزه‌ی سیاست خارجی برای ایجاد اختلاف میان من و رئیس‌جمهور ترامپ شروع کنم. فکر نمی‌کنم علاقه‌ی زیادی به تحلیل این مسئله داشتند که ما مثلاً درباره‌ی فلان موضوع یا فلان مسئله چه دیدگاه‌های متفاوتی داریم. فقط به دنبال دعوا میان رئیس‌جمهور و وزیر خارجه‌اش یا کاخ سفید و وزارت خارجه بودند. این دعواها از یک طرف به فروش تبلیغات و اشتراک [نشریه‌ها] کمک می‌کنند و از طرف دیگر اجرای مأموریت رئیس‌جمهور را دشوارتر می‌کنند. «جیمز بیکر» وزیر خارجه‌ی سابق آمریکا، کمی قبل از این‌که من شغل قدیمی‌اش را به عهده بگیرم، درباره‌ی ناهماهنگی علنی میان رئیس‌جمهور و وزیر خارجه به من هشدار داد: «اگر رهبران جهان ذره‌ای از اختلاف میان تو و رئیست بو ببرند، دیگر با یک آدم بی‌کار [و ناتوان] هیچ فرقی نخواهی داشت.»

رسانه‌ها تلاش گسترده‌ای برای ایجاد تفرقه میان من و رئیس‌جمهور کردند. ژانویه‌ی ۲۰۱۸، به عنوان مدیر سی‌آی‌ای، در برنامه‌ی یک‌شنبه‌ی [شبکه‌ی جمهوری‌خواه] «فاکس‌نیوز» به مجریگری «کریس والاس» حضور پیدا کردم. والاس نیمه‌ی اول مصاحبه را صرف زیر سؤال بردن صلاحیت روانی رئیس‌جمهور کرد. می‌خواست مرا وادار کند رئیس‌جمهور ترامپ را تخریب کنم:

والاس: سی‌آی‌ای به طور روتین، درباره‌ی رهبران جهان ارزیابی روانی انجام می‌دهد. ارزیابی شما [به عنوان مدیر سی‌آی‌ای] درباره‌ی رهبر جهانی‌ای که از خودش به عنوان یک «نابغه‌ی بسیار باثبات» یاد می‌کند، چیست؟

پمپئو: کریس! من احترامِ دادنِ پاسخ را برای این سؤال قائل نیستم.

مورد دیگر، «آندریا میچل» خبرنگار ان‌بی‌سی‌نیوز بود. طی روزهای پس از حمله به «[قاسم] سلیمانی» [فرمانده‌ی وقت نیروی قدس سپاه پاسداران ایران]، رئیس‌جمهور ترامپ گفته بود که آمریکا در پاسخ به حمله‌ی تلافی‌جویانه‌ی ایران، ممکن است به اماکن فرهنگی ایران حمله کند. یک‌شنبه‌ی قبل از آن، من در تلویزیون حاضر شده بودم و گفته بودم که هر کاری انجام بدهیم، کاملاً مشروع [و در چارچوب قانون] خواهد بود. با این وجود، این مسئله، فرصتی به آندریا داد تا اصل موضوع را نادیده بگیرد و بخواهد مرا در دامِ انتقاد از رئیسم بیندازد:

میچل: آقای وزیر، خیلی متشکرم. یک سؤال درباره‌ی موضوع «مکان‌های فرهنگی»، چون رئیس‌جمهور در «ایرفورس وان» [هواپیمای اختصاصی رئیس‌جمهور آمریکا] بعد از حضور شما در برنامه‌های گفت‌وگوی یک‌شنبه، گفت: «آن‌ها [ایرانی‌ها] اجازه دارند مردم ما را بکشند. اجازه دارند مردم ما را شکنجه و فلج کنند. اجازه دارند از بمب‌های کنارجاده‌ای استفاده کنند و مردم ما را منفجر کنند. آن‌وقت ما اجازه نداریم به مکان‌های فرهنگی آن‌ها دست بزنیم! چنین چیزی نیست.» «[مارک] اسپر» وزیر دفاع، به‌صراحت گفته است که از دستور حمله به یک مکان فرهنگی، پیروی نخواهد کرد، [چراکه این کار] یک جنایت جنگی است. برای من سؤال شده که آیا شما هم با استفاده از مشاوره یا نقش خود، مقابل این خواسته‌ی رئیس‌جمهور خواهید ایستاد یا خیر. و دوماً...

پمپئو: واقعاً برایت سؤال نشده، آندریا. واقعاً برایت سؤال نیست.

میچل: خب، رئیس‌جمهور بارها این را گفته...

پمپئو: من روز یک‌شنبه بدون ابهام حرفم را زدم. موضع من کاملاً با آن‌چه رئیس‌جمهور گفته است مطابقت دارد. [«آدام شیف» نماینده‌ی دموکرات ایالت کالیفرنیا در مجلس نمایندگان و رئیس وقت کمیته‌ی اطلاعات این مجلس در واکنش به تناقض‌های آشکار پمپئو در این مصاحبه گفت، وزیر خارجه‌ی آمریکا ظاهراً دارد می‌گوید بالا همان پایین است و سیاه همان سفید است (لینک).]

میچل: نه، اما رئیس‌جمهور...

پمپئو: کاری که ما... هر اقدامی که انجام می‌دهیم با حاکمیت قانون بین‌المللی مطابقت خواهد داشت. و شما... مردم آمریکا می‌توانند از این بابت مطمئن باشند.

میچل: اما آیا سایت‌های فرهنگی منتفی هستند، قربان؟

پمپئو: اجازه دهید به شما بگویم چه کسی به فرهنگ ایرانی صدمه زده است. کسی که این کار را کرده، آمریکا نیست؛ آیت‌الله است. ببینید چه کسی آزادی مذهبی را [در ایران] انکار کرده است؛ ببینید چه کسی... فرهنگ ایرانی، غنی است و ریشه در تاریخ و تعقل دارد؛ اما آن‌ها جلوی تداوم این فرهنگ را گرفته‌اند. اگر به گذشته برگردید و به جشن‌های مربوط به کوروش و نوروز نگاه کنید، به مردم اجازه‌ی جشن گرفتن را نداده‌اند. به خانواده‌ی افرادی که خودشان کشته‌اند (افرادی که قاسم سلیمانی کشت)، اجازه نداده‌اند برای اعضای خانواده‌شان عزاداری کنند. منشأ خطر واقعی برای فرهنگ ایرانی، آمریکا نیست.

«ایران به عنوان انتقام‌جویی از اقدام ما در خلاص کردن جهان از شر رهبر تروریست‌شان [قاسم سلیمانی]، که اخیراً یک آمریکایی را کشته و تعداد زیادی آمریکایی دیگر را به‌شدت مجروح کرده بود، و ضمناً آن‌همه انسان، از جمله اخیراً صدها معترض ایرانی، را در عمرش کشته بود، دارد بسیار جسورانه درباره‌ی هدف قرار دادن برخی از دارایی‌های آمریکا حرف می‌زند. سلیمانی پیشاپیش به سفارت ما حمله کرده بود و داشت برای حمله به نقاط دیگری نیز آماده می‌شد. ایران سال‌هاست چیزی جز مشکل [برای آمریکا و جهان] نبوده است. این [توئیت] هشداری است مبنی بر این‌که اگر ایران به یک آمریکایی یا دارایی‌های آمریکا حمله کند، ما ۵۲ سایت ایرانی را (به تناسب ۵۲ گروگان آمریکایی‌ای که سال‌ها پیش توسط ایران گروگان گرفته شده بودند) هدف گرفته‌ایم، که برخی از آن‌ها در سطوح بسیار بالا و برای ایران و فرهنگ ایرانی مهم هستند. آن اهداف، و خود ایران، بسیار سریع و بسیار سخت مورد حمله قرار خواهند گرفت. ایالات متحده‌ی آمریکا دیگر هیچ تهدیدی را برنمی‌تابد!» متن کامل رشته‌توئیت تهدیدآمیز «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور سابق آمریکا، پیش از حمله‌ی موشکی ایران به پایگاه‌های نظامی آمریکا در عراق در واکنش به ترور شهید سلیمانی 

می‌بینید ماجرا چیست؟ میچل می‌خواست من هم کاری را انجام بدهم که وزیرْ اسپر انجام داده بود: نقض موضع رئیس‌جمهور. سؤالش بچگانه و با هدف ایجاد دعوا بود. مهم‌تر از همه، میچل نشان داد که واقعاً علاقه‌ای به سرنوشت مکان‌های فرهنگی ایران ندارد. فقط داشت بازی ترقی‌طلب‌های واشینگتن را می‌کرد تا بتواند به مهمانی‌های به صرفِ کوکتل‌شان برود و جلوی همتایانش در جمع نخبگان رسانه‌ای بع‌بع بکند و بگوید سعی کرده من و رئیس‌جمهور را خراب کند. اما من حاضر نشدم کوتاه بیایم؛ حتی وقتی آماج حمله قرار گرفتم.