بعد از سقوط رژیم بعث در عراق به تدریج موانع پیشین زیارت عتبات عالیات بخصوص کربلای معلی برداشته شد، موضوعی که برای جهان اسلام و تشییع بسیار مهم و حیاتی بود آنقدر که امروز شاهد حرکت چندین میلیون مسلمان و شیعه و آزاده به سمت کربلا برای حضور در مراسم معنوی و پربار اربعین حسینی هستیم.
با آنکه در طول سال‌های گذشته هر ساله میلیون‌ها انسان عاشق ولایت و امامت از عراق، ایران و سایر کشور‌ها بخصوص کشور‌های مسلمان منطقه برای برگزاری هر چه بهتر مراسم اربعین حسینی پا در جاده دل می‌گذارند و به سمت نجف اشرف و کربلای معلی حرکت می‌کنند، اما همواره شاهد هجمه‌های بسیار زیادی به برگزاری مراسم خودجوش و مردمی اربعین حسینی توسط دشمنان اسلام و اهل بیت علیهم‌السلام بوده‌ایم. مساله مهمی که در این موضوع باید مورد بررسی‌های موشکافانه‌ای قرار بگیرد این است که کسانی که به راهپیمایی اربعین حمله می‌کنند همان کسانی هستند که دشمن انقلاب اسلامی به شمار می‌روند.
این نکته حائز اهمیت است که تعارض انقلاب اسلامی با سایر مکاتب فکری بر سر این موضوع است، چرا که تفکر انقلاب اسلامی به دنبال طرح جدیدی از زیستار فکری انسان هاست که ذیل این زیستار پول محور و ارزش نیست، بلکه کسب رضای حق والاترین ارزش است.
در تفکر انقلاب اسلامی که وامدار تفکر اسلامی است انسان به آخرت و جاودانگی فکر می‌کند در حالی که در مدل‌های سکولار موضوعی به نام جاودانگی و حیات جاودان وجود ندارد، به این دلیل که همه چیز مبتنی بر کسب منفعت است و حداکثر کردن منافع، لذا در این ساختار همه به دنبال منفعت‌گرایی هستند درحالی که در تفکر انقلابی و اسلامی افراد منفعت را در خدمت‌رسانی به خلق خدا می‌بینند و اینکه معیار برای آن‌ها رضایت حق است که در خدمت به خلق اتفاق می‌افتد.
اربعین حسینی نشان می‌دهد تفکر انقلابی و اسلامی از بحث قومیت و موانعی که ممکن است مذاهب برای هم ایجاد کنند عبور کرده است، یعنی از کثرت به وحدت می‌رسیم، چرا که در مراسم اربعین حسینی شیعه و سنی در کنار مسیحیان نشان می‌دهند همگی پیروان دین حنیف ابراهیم هستند و یگانه باورند. در مراسم اربعین حسینی مفهوم دین در بهترین سطح فهم می‌شود، یعنی تبلور حضور امام حسین علیه‌السلام در کربلا، چرا که تجربه حضور در راهپیمایی اربعین آثار وضعی قابل توجهی به جا می‌گذارد و شرایط فکری و روانی جامعه را به بهترین نحو ممکن از خود متاثر می‌کند. در جامعه‌ای که مردم حسینی فکر می‌کنند همگان احساس سعادت، رضایت و امنیت دارند.
چندین میلیون زائر و عزاداری که وارد عراق می‌شوند در این بازه زمانی مورد محبت مردم عراق قرار می‌گیرند، یعنی عراقی ها از تشتت داخلی و بحران‌ها و اختلاف‌های خود در این مدت عبور می‌کنند، یعنی از ملت وارد شرایط امت اسلامی می‌شوند.
مردم عراق در مراسم اربعین حسینی امنیت زائران را تامین می‌کنند و حتی حاضرند در راه امام حسین علیه‌السلام شهید شوند، یعنی هر تهدیدی اینجا اتفاق بیفتد با میلیون‌ها واکنش مواجه می‌شوند، پس می‌توان گفت در واقع کسانی که به اربعین هجمه وارد می‌کنند بغض خود نسبت به راه امام حسین را به نمایش می‌گذارند، آن‌ها نمایش‌دهنده تعارض تاریخی هستند چرا که همه چیز را با معیار مادی می‌سنجند و چون با تفکر مادی نمی‌توانند عظمت اربعین را فهم کنند سعی می‌کنند این جلوه روشن را با فوت کردن خاموش کنند، اما موفق نمی‌شوند چرا که نور اربعین هرسال بیشتر از سال قبل می‌گردد و تبلور وعده الهی شده است که فوج فوج مردم وارد دین اسلام می‌شوند.
بی‌تردید دهه اربعین مدلی است از تحقق آرمان‌های دین حنیف ابراهیم که همه وارد این دین می‌شوند و در این راه حرکت می‌کنند. مراسم اربعین حسینی غنی‌سازی اسلام است و تجربه‌ای از دین آخرالزمانی، چرا که بیرون از دهه اربعین چنین تجربه‌ای دیده نمی‌شود در حالی که اینجا همه چیز حول محور امام و حضرت حق انجام می‌شود و همه خود را در پیشگاه حق می‌بینند، به درستی اربعین حسینی همان کانالی است که تحقق بخش آرمان‌های قرآنی است.