پس از گذشت بیش از یک سال از توافق هسته‌ای ایران با کشورهای ۱+۵ که یکی از مهم‌ترین تعهدات غربی‌ها در جریان آن، حذف تحریم‌های ناعادلانه علیه کشورمان بود، متأسفانه شاهد بدعهدی‌های مکرر آمریکا در این‌باره بودیم[...]
یادداشت: پس
از گذشت بیش از یک سال از توافق هسته‌ای ایران با کشورهای ۱+۵ که یکی از
مهم‌ترین تعهدات غربی‌ها در جریان آن، حذف تحریم‌های ناعادلانه علیه
کشورمان بود، متأسفانه شاهد بدعهدی‌های مکرر آمریکا در این‌باره بودیم؛ اما
مسئولان آمریکایی و سران کشورهای ۱+۵ این موضوع را به گونه دیگری بیان
می‌کردند و تأکید داشتند تعهدات‌شان در قبال ایران را عملی کرده‌اند.
این
وضعیت ادامه پیدا کرد و در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا جریان مخالف
توافق هسته‌ای رأی آورد و زمزمه‌هایی مبنی بر اینکه توافق هسته‌ای باید
ملغی شود یا تغییرات اساسی در آن رخ بدهد، به گوش رسید. تا اینکه هفته پیش
مجلس نمایندگان آمریکا برخلاف برجام تمدید ۱۰ ساله قانون تحریم‌های ایران
را تأیید کرد و روز گذشته هم سران حزب جمهوریخواه با ارسال نامه‌ای به
«باراک اوباما» رئیس‌جمهور آمریکا از وی خواستند تا تحریم‌های ایران را
کاهش نداده و تصمیم‌گیری در زمینه اقدامات بعدی درباره توافق هسته‌ای را به
دولت آینده واگذار کند. البته سخنگوی کاخ سفید با این ادعا که دولت اوباما
همچنان ابزار لازم برای اعمال تحریم‌های بیشتر علیه ایران را دارد، تأکید
کرد: «باراک اوباما» رئیس‌جمهور آمریکا هیچ طرحی که به تضعیف توافق هسته‌ای
با ایران منجر شود، امضا نخواهد کرد. نگاهی به مواضع دونالد ترامپ در
دوران تبلیغات انتخابات و هم‌حزبی‌های وی و تأملی در معرفی اعضای دولت
آمریکا نشان‌دهنده حاکم بودن این نگاه بر حکام جدید این کشور است.
آنچه
مهم است، قابل اعتماد نبودن آمریکایی‌هاست؛ چه دولت فعلی که تعهد کرد و
آن‌گونه که باید عمل نکرد و چه کسانی که از اساس با توافق هسته‌ای مخالف
بوده و هستند. به این قول معروف برمی‌گردیم که نظام حکومتی در آمریکا با هر
حزب حاکم یک مسیر را می‌پیماید و در موضوع هسته‌ای هم هر یک به نفع خود با
این برگ بازی می‌کنند.