یادداشت: سخنرانی‌ها و سفرهای ترامپ در این روزها به اوج خود رسیده و رئیس کاخ سفید وقت سر خاراندن ندارد. پاسخگویی به هر سخنی و دخالت در هر موضوعی هم مزید بر علت شده است. او سعی می‌کند در زمینه هر اتفاقی واکنشی از خود نشان دهد و نظر خود را درباره آن موضوع اعلام کند. سخن و نظر ترامپ از جنبه‌های گوناگونی قابل اعتنا نیست، اولاً مواضع او ثانیه‌ای تغییر می‌کند و هیچ ثبات و استحکامی در آن وجود ندارد، ثانیاً بر محور دروغ استوار است، دروغ‌های متعدد او حتی صدای کارشناسان ایالات متحده را هم درآورده است؛ اما به تازگی حالت سومی هم در آن به وجود آمده است که چیزی نیست جز خوش‌بینی مفرط. در کل خوش‌بینی خوب است منتها تا جایی که به خوش‌خیالی نرسد؛ برای نمونه در حالی که مردم ایران هر روز شعار «مرگ بر آمریکا» سر می‌دهند، او می‌گوید، مردم ایران دیگر مرگ بر آمریکا نمی‌گویند. نمونه دیگر از خوش‌خیالی‌های ترامپ سخنی بود که در روز پنجم تیر ماه 1398 گفت: «اگر اقدامات ما نبود، اکنون ایران کل خاورمیانه و عربستان سعودی را گرفته بود»!
اقداماتی که آمریکا مدعی آن است و فکر می‌کند جلوی حرکت ایران در منطقه را گرفته است، چه بوده و برای چه کسانی این اقدامات انجام شده است؟ مهم‌ترین اقدمات آمریکا جنگ‌افروزی و اختلاف میان کشورهای منطقه و حمایت از اسلام آمریکایی و نیروهای مرتجع در خاورمیانه و سراسر جهان بوده است. عربستان آشیانه‌ای است که باید از جوجه‌های پرنده متجاوز مراقبت کند. آن پرنده که در آشیانه عربستان و دیگر کشورها تخم‌گذاری کرده و زحمت پرورش جوجه‌هایش را به او می‌دهد، رژیم صهیونیستی است. جوجه‌هایی که قرار است با هزینه وهابیون رشد کنند و بزرگ شوند.
حضور آمریکا، سوای تأمین امنیت رژیم اشغالگر، به روشی برای کسب درآمد تبدیل شده است. معامله‌ای دو سر سود برای ایالات متحده که البته با طمع‌ورزی همراه شده است. اینجاست که به این نتیجه می‌رسیم، ایالات متحده تنها بازیگری است که از جنگ در منطقه و حمله هوایی و دریایی به نفت‌کش‌ها سود می‌برد.
خوش‌خیالی ترامپ به جایی می‌رسد که تصور می‌کند، می‌تواند با آسمان ریسمان بافتن، آزاده‌خواهان جهان را از مبارزه با رژیم غاصب منصرف کرده و مردم فلسطین را از حق خود محروم کند، تصوری کودکانه که به زودی ترامپ را به قهقرا می‌کشاند.