کرونا و سیل شبکه های اجتماعی و اخباری که بی وفقه دست به دست می‌شود و وضعیت دشوار اقتصادی و بسیاری دیگر، هر کدام به تنهایی می‌توانند روح ما را دچار مشکل کنند، اما در همین وضعیت فعلی چه باید کرد تا روان ما کمی تسکین پیدا کند؟!
از زمانی که سرو کله ویروس کرونا هویدا شده، روان ما هم پا به پای جسم مان در معرض تهدید و مخاطره قرار گرفته است، اما ما به اندازه‌ای که نگران و مراقب جسم مان هستیم با روان مان مهربان نیستیم. در حالی که سلامتی واقعی در گرو جسم و روان سالم است.
کرونا و سیل شبکه های اجتماعی و اخباری که بی وفقه دست به دست می‌شود و وضعیت دشوار اقتصادی و بسیاری دیگر هر کدام به تنهایی می‌توانند روح ما را دچار مشکل کنند، اما در همین وضعیت فعلی چه باید کرد تا روان ما کمی تسکین پیدا کند؟!
محققان در پژوهش‌های علمی‌شان نشان داده‌اند شبکه‌های اجتماعی مانند شمشیر دولبه هستند، اما اگر بی حد و حصر و بی برنامه در آنها پرسه بزنیم لبه تیز و خطرناکش متوجه ما می‌شود. ما از دیدن تصاویر و فیلم‌هایی که دیگران منتشر می‌کنند ممکن است در خودمان شعله نگرانی و افسردگی را روشن کنیم و از واقعیت‌های زندگی افراد پناه گرفته پشت این عکس و فیلم ها که خبر نداریم. بنابراین به قیاس حال خودمان وآنها بپردازیم و دچار مشکل شویم. ما از این شبکه ها باید به اندازه ای استفاده کنیم که به نفع ما و برای پیشبرد اهداف مان باشد و همین و بس.
ما هر روز باید برای زندگی مان برنامه کاری و هدف داشته باشیم، اگر غیر از این باشد ممکن است احساس تهی بودن و غیر مفید بودن به ما دست بدهد. اهداف و برنامه ها را هم باید متناسب با شرایط مان بچینیم نه که آن قدر دست بالا بگیریم که ناممکن شود. همین طور برای یک هفته و طولانی مدت باید هدف گذاری کنیم و منطقی برنامه ریزی کنیم. این گونه زمان و روزهای عمر ما به بطالت نمی گذرد و احساس مفید بودن بیشتر ما را همراهی می‌کند.
برنامه ریزی و هدف گذاری این امکان را به ما می دهد که ما از حصار روزمرگی های و برنامه ها و کارهای روتین زندگی بیرون بیاییم و هر روز و هر سال چیز تازه ای بیاموزیم. این همان کاری است که آدم های از نظر ما موفق می‌کنند و رو به جلو می روند.
پیاده روی و ورزش در سلامت روان ما بسیار اثر می‌گذارد. حس خوشایندی در ما می‌سازد و اعتماد به نفس ما را بالا می‌برد. فضای داخل خانه هر چند خوشایند و باب میل ما باشد ولی کافی نیست. گاهی باید به دامن طبیعت و پارک و یا یک خیابان خلوت پناه ببریم و کمی نفس تازه کنیم.
از خواندن کتاب و گوش دادن به موسیقی مورد علاقه مان نباید غفلت کنیم. کتاب خواندن ما را با دنیای ناشناخته زندگی دیگران آشنا می‌کند و بر تجربیات ما می‌افزاید و ما را در فهم بهتر زندگی کمک می کند.
گاهی بی بهانه برای خودمان کتاب و گل و هر آنچه حال ما را خوب می‌کند، بخریم. این ما هستیم که می‌دانیم حال مان چگونه خوب می‌شود.
هر از گاهی روی خودمان و درونیات مان تمرکز کنیم. نه به این معنا که با ذره بین به دنبال عیوب و کاستی‌ها و ناتوانایی‌های مان بگردیم. بلکه به این معنا که شناخت بهتری از خودمان به دست بیاوریم . شناختی که به ما بگوید نیاز به چه تغییراتی داریم.
در شرایط فعلی که اخبار کرونا در صدر قرار گرفته و هر لحظه ممکن است بر نگرانی های ما افزوده شود بهتر است بر استرس خودمان مسلط باشیم. فقط اخبار را از منابع مورد اطمینان و کوتاه دریافت کنیم. همین قدر بدانیم که باید مراقب باشیم و نگرانی بیهوده نداشته باشیم و آن چه را لازم است انجام دهیم.
با دوستانی که حال خوبی به ما می‌دهند و بودن در کنارشان آرامش بخش است بیشتر مراوده کنیم. دوستانی که ما و آنها وقتی کنار هم هستیم به خود واقعی مان نزدیک تریم. مرور خاطرات خوب و استفاده از تجربیات یکدیگر کمترین اثرات مثبتی است که می شود ازآن ها نام برد.
داشتن خانواده و خواهر و برادر نعمت های بزرگی هستند که تعامل با آنها بی‌آنکه بدانیم بر سلامت روان ما تاثیر بسزایی دارد. تجربه نشان داده خواهر و برادر برای هم پشت و پناه هستند. یادمان باشد همه ما در رفتار و شخصیت و خلق و خوی کاستی‌هایی داریم و دوست نداریم کسی ما را با ذره بین نگاه کند. پس ما هم دیگران را با این ذره بین نگاه نکنیم، به ویژه اعضای خانواده‌مان را که اگر این گونه رفتار کنیم مورد اعتمادترین دوستان مان را که همان خانواده است، چه بسا در تعامل از دست بدهیم. یاد بگیریم و این مهارت را بیاموزیم که محاسن و خوبی‌های دیگران را پررنگ‌تر ببینیم آن وقت است که دنیا تا این اندازه برای ما تیره و تنها نخواهد بود.