رئیس جمهور ایالات متحده قدرت شلیک هزاران سلاح اتمی و نابود کردن جهان را دارد. همانطور که ویلیام پری و تام کولینا در نیویورک تایمز نوشته اند، «آقای ترامپ اختیار تام و تمام راه اندازی یک جنگ هسته ای را داراست. رئیس جمهور ظرف چند دقیقه می‌تواند دستور استفاده از معادل بیش از 10 هزار برابر بمب‌های هیروشیما را صادر کند. او برای این کار لازم نیست نظر کس دیگری را بپرسد. وزیر دفاع نمی‌تواند نه بگوید. کنگره نقشی در این میان ندارد.»
این همان ترامپی است که وقتی به ویروس کووید19 آلوده شد و روز دوم اکتبر در بیمارستان بستری شد، بعد از آنکه هنوز به شدت تحت تاثیر داروهای مصرفی قرار گرفت، از این بلیه تحت عنوان «موهبت خداوندی» یاد کرد و اعلام کرد «نمونه خونم از نظر پزشکی بی‌نقص است.» سپس او در 12 اکتبر به یک گردهمایی انتخاباتی بزرگ در فلوریدا پرواز کرد تا در جمع طرفدارانش که بدون ماسک شانه به شانه ایستاده بودند شادمانه اعلام کند: «حالا پزشکان می‌گویند که من مصون هستم. احساس می‌کنم خیلی پر قدرتم. آمده ام اینجا و حاضرم تک تک حاضران را ببوسم. هم آقایان را و هم خانم‌های زیبا را، آن هم با بوسه‌های بزرگ و آبدار!»
بی ثباتی ذهنی آشکار در این حرف و بسیاری از حرف‌های دیگر او آزار دهنده است. و واقعیت این است که مشاهده این بی‌ثباتی در مردی که می‌تواند جهان را نابود کند وحشتناک است.
سایه این خطر هسته ای در نگرش ترامپ نسبت به خود انتخابات ریاست جمهوری نیز مشهود است. همانطور که فایننشال تایمز اشاره کرده، او «از متعهد کردن خود به انتقال مسالمت آمیز قدرت در صورت بازنده شدن در روز 3 نوامبر امتناع کرده و ادعاهای اثبات نشده ای را در مورد تقلب انتخاباتی مطرح کرده است. او در طول مناظره انتخاباتی ماه پیش خود، خطاب به گروه دست راستی «پراود بویز» گفته بود «عقب بایستید و آماده باشید». حامیان او در پراود بویز یکی از شبه نظامیان مسلح و به شدت متعصبی را تشکیل می‌دهند که اخیرا در آمریکا به سطح آمده اند و هیچ کس نمی‌داند که در صورت شکست ترامپ آنها چه واکنشی از خود نشان خواهند داد. این یکی از نگرانی‌هایی بود که باعث شد «فیس بوک دست کم 6 هزار و پانصد صفحه و گروه مرتبط با 300 شبه نظامی آمریکایی را مسدود کند، بعد از آن که در اواسط آگوست اعلام شد این یکی از گروه‌های میزبان گفتگوهایی درباره «خشونت بالقوه» بوده، از جمله «وقتی که آنها از زبان و نمادهای رمزی استفاده می‌کردند.»
اگر در صورت پیروزی بایدن ترامپ در ماه ژانویه از پذیرش نتیجه انتخابات و خروج از کاخ سفید خودداری کند، در فوتبال اتمی که یک تیم نظامی بازیگر آن است که همیشه نزدیک ترین سایه رئیس جمهور است چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا ترامپ برای در اختیار گرفتن پرونده ای که محتوای آن برای صدور دستور جنگ اتمی لازم است اصرار خواهد کرد؟ آیا آن مامور نظامی که مجری این فوتبال اتمی است از چنین دستوری اطاعت خواهد کرد؟ اعضای اسلحه در دست پراود بویز و دیگر شبه نظامیان مسلح چه کاری در این باره انجام خواهند داد؟
ترامپ به سی ان ان گفته است که «تنها راه بازنده شدن ما در انتخابات این است که تقلبی در آن صورت بگیرد» و 7 اکتبر در توئیتی نوشت «این فاسد ترین انتخابات در تاریخ آمریکا خواهد بود!» ولی در این مورد چیزی نگفته است که اگر بنا به تشخیص خودش در نتیجه تقلبات ادعایی بازنده انتخابات شود چه می‌تواند کند. دوره فترت بین اعلام نتایج انتخابات و مراسم تحلیف چهل و ششمین رئیس جمهور در روز 20 ژانویه، دوره ای سراسر عدم قطعیت است، چون ترامپ همچنان بر مسند قدرت تکیه زده است؛ قدرتی که اجازه صدور احکام اجرایی که مستلزم تصویب کنگره نیست و بالاتر از همه قدرت وارد کردن کشور به یک جنگ را به او می‌دهد.
با توجه به وضعیت روانی ترامپ و واکنش احتمالی اش به شکست در انتخابات، آینده نزدیک به راستی تیره به نظر می‌رسد، اما یک چیز حتمی است و آن اینکه ترامپ دیگر برای کمک به فقرا و بیکارانی که با عواقب همه گیری کرونا دست و پنجه نرم می‌کنند هیچ تلاشی نخواهد کرد. طبق مستندات موجود در سال 2019 تعداد 34 میلیون آمریکایی در فقر زندگی می‌کرده اند. میلیون‌ها نفر بی‌شمار دیگر از کودکان آمریکایی وجود دارند که در ثروتمندترین کشور جهان عملا گرسنه اند و زندگی شان از زمان شیوع کرونا به شکل غیرقابل سنجشی بدتر شده، اما بانکداران و هیچ یک از تامین کنندگان سلاح‌های جمعی و ابزارآلات متعلقه آن از این همه گیری آسیب ندیده اند.
روز 14 اکتبر نیویورک تایمز در گزارشی نوشت که بانک گلدمن ساکس «سه ماهه ای بسیار سودآورتر از آنچه که انتظار می‌رفت را داشته که توان آن را در تجارت سهام و اوراق قرضه و سودهای ناشی از سرمایه گذاری‌های خاص همچنان افزایش داده است. این بانک درآمدهای خود را 3 میلیارد و 620 میلیون دلار و درآمدی 10 میلیارد و 780 میلیون دلاری را برای سه ماهه چهارم سال گزارش کرده که بسیار بیشتر از چیزی است که تحلیلگران وال استریت پیش بینی می‌کردند.» همچنین جی پی مورگان چیس در سه ماهه سوم از سودی 9 میلیارد و 440 میلیون دلاری بهره مند شده که از 4 میلیارد و 760 میلیون دلار چهار ماهه پیش از آن بسیار بیشتر است و حتی از سود 9 میلیارد دلاری آن طی همین دوره در سال پیش نیز بیشتر است.
در سال جاری در ایالات متحده در حالی که کودکان گرسنه اند و بانک‌ها سودهای کلانی به جیب می‌زنند، صنعت تسلیحات اتمی 28 میلیارد و 900 میلیون دلار بایت «نوسازی» دارایی‌های هنگفت خود دریافت کرده است، از جمله 7 میلیارد برای فرماندهی، کنترل و ارتباطات، 4 میلیارد و 400 میلیون دلار برای زیردریایی‌های اتمی کلاس کلمبوس و 2 میلیارد و 800 میلیون دلار برای بمب افکن‌های تهاجمی دور برد بی-21 خود. آنچه که پسران جنگ نادیده می‌گیرند این است که با 4 میلیارد و 400 میلیون دلار سهم زیردریایی‌های اتمی خود، می‌توان مثلا 40 بیمارستان 120 تختخوابی و تمام تاسیسات وابسته به آن را احداث کرد.
پس ترامپ از حمایت سلاطین پول و تایید گسترده ارتشی که او فرمانده کل قوای آن است دلگرم است. او رفتار عجیب و غریبی در حد یک فرد روان پریش دارد، ولی میلیون‌ها تن طرفدارانی دارد که لابه لای انتقادات تند و عنان گسیخته اش مجیز او را می‌گویند و شعار می‌دهند.
میت رامنی یک جمهوریخواه دیرینه است و حزبش در سال 2010 او را برای نامزدی ریاست جمهوری در برابر باراک اوباما انتخاب کرده بود. او اکنون یک سناتور است و به شدت با طرح‌های بشردوستانه ای چون سوشال سکیوریتی و مدیکر مخالف است و اصرار دارد که حتی فقیرترین فقرا هم باید هزینه خدمات پزشکی خود را بپردازند. او در افزایش هزینه‌های نظامی نقش دارد و با اصلاحات در بخش مالی اقتصاد مخالفت می‌کند. به طور خلاصه او یک تمامیت گرای دست راستی افراطی و عضو مهم این جناح است که تقریبا می‌توان او را رونوشتی از پرزیدنت ترامپ دانست.
اما رامنی متوجه شده است که چه اتفاقی دارد در آمریکا رخ می‌دهد و برخلاف دیگر جمهوریخواهان که احساسات مشابهی دارند، در مخالفت با وضعیت جاری حرف‌هایی زده است. او روز 13 اکتبر در توئیتی نوشت که کشور «از مباحث شجاعانه به سمت باتلاقی مشمئزکننده، موهن و آکنده از نفرت رفته است که شایسته هیچ ملت آزادی نیست. جهان با وحشتی که انسان را شرمگین می‌کند نظاره گر آمریکاست.» او اکنون پذیرفته است که ترامپ چهار سال را صرف مواجهه و اهانت به شهروندان آمریکایی و همچنین کشورهایی کرده که حتی با ملایمت با سیاست خارجی تفرقه افکنانه اش مخالفت کرده اند.
آمریکا از بی‌ثباتی در کاخ سفید و خونریزی در خیابان‌هایش در رنج است. در حالی که فقر ترکتازی می‌کند و همه گیری کرونا هزاران تن را در ثروتمندترین کشور جهان به کام مرگ می‌کشاند، تسلیحات اتمی این کشور تحت فرمان یک جامعه ستیز خود محور عنان گسیخته قرار دارد. با توجه به اظهارنظرهای عمومی ترامپ این احتمال وجود دارد که او در انتخابات سوم نوامبر شکست را نپذیرد. در این صورت کشور حتی به جایی فروتر از نقطه ای در خواهد غلتید که رامنی آن را «یک باتلاق آکنده از نفرت» نامیده است؛ اما اولین نگرانی بین المللی به کنترل تسلیحات اتمی این کشور مرتبط است. آیا همچنان قرار است به این مرد بی‌ثبات نشسته در کاخ سفید اجازه داده شود تا از اختیار فعلی خود برای راه اندازی یک جنگ اتمی برخوردار باشد؟
تعجبی ندارد که جهان « با وحشتی که انسان را شرمگین می‌کند نظاره گر آمریکاست» و باید امیدوار بود که در پایتخت‌های جهان در ارتباط با نیات احتمالی ترامپ برنامه ریزی‌هایی در حال انجام باشد.