سعد الحریری، نخست وزیر مأمور تشکیل کابینه لبنان پس از ۹ ماه تعلل و بستن راههای داخلی و خارجی برای بازگشت به کاخ نخست وزیری، از عدم تشکیل دولت انصراف داد و تصمیم گرفت به سمت انتخابات پارلمانی فرار کند.
حریری روز گذشته با تحریک علیه حزب الله مبارزات انتخاباتی خود را آغاز کرد؛ مبارزاتی که مقدمات آن را آمریکایی‌ها و فرانسوی‌ها آماده کرده بودند. واشنگتن و پاریس خواستار شکل‌گیری اکثریت پارلمانی علیه حزب الله بوده و هستند.
به هر حال، سعد حریری روز گذشته کاخ ریاست جمهوری را ترک کرد.
وی که در روز ۲۲ اکتبر سال ۲۰۲۰ برای تشکیل دولت جدید لبنان منصوب شد، در آن زمان متعهد شد که به منظور جلوگیری از فروپاشیِ کشور به سرعت یک دولت از متخصصانِ غیر حزبی را تشکیل دهد اما آنچه واقعاً اتفاق افتاد این بود که طی ماه‌های بعد از انتصاب بیشترین ویرانی‌ها در زمینه معیشت مردم اتفاق افتاد.
در همین ارتباط باید گفت که قیمت دلار دیروز از ۷ هزار پوند به ۲۲ هزار پوند افزایش یافت. در واقع، دولت متخصصانی که حریری درباره آنها صحبت می‌کرد، بیش از آنکه متخصص در حوزه اقتصادی باشند، نمایندگان حزب او و شرکایش بوده‌اند.
آنچه که واضح به نظر می‌رسد این است که انصراف سعد الحریری از تشکیل کابینه جدید لبنان از همان ماه‌های نخست انتصاب قابل پیش بینی بود
زیرا او پیش از این می‌دانست تا زمانی که عربستان سعودی از حق وتو در برابر آن برخوردار است، وی قادر به ادامه مذاکرات برای تشکیل دولت نخواهد بود.
واقعیت این است که حریری و خانواده‌اش همواره در لبنان به عنوان اهرم فشاری علیه مقاومت و نیز مردم این کشور ایفای نقش کرده‌اند. این موضوع از سال ۲۰۰۵ با ترور رفیق الحریری پدر سعد الحریری و نخست وزیر اسبق لبنان که در حادثه سال ۲۰۰۵ در انفجار خودرو کشته شد، بیشتر نمایان گشت و دست مایه‌ای برای دخالت بین المللی در پرونده لبنان و تلاش برای حذف مقاومت و امنیت محیط پیرامونی رژیم صهیونیستی شد.
سعد الحریری از قدرت و کاریزمای پدرش برخوردار نیست و تنها دلیلی که موجب ماندن او در عرصه سیاسی لبنان شده است، این است که وی ابزار خوبی برای عربستان سعودی و فرانسه و غرب برای تغییر موازنه به نفع مخالفان مقاومت است. وی در اصل یک ابزار سعودی برای مدیریت رویدادهای سیاسی و اجتماعی لبنان به نفع غرب شده است. از نظر شخصیتی وی دارای استقلال و تصمیم گیری مستقل نیست و بیشتر بازیچه فرانسوی‌ها و سعودی‌ها است.
هنوز لبنانی‌ها ماجرای سفر حریری به عربستان سعودی و اجبار سعودی‌ها برای استعفای وی را فراموش نکرده‌اند. این پرسش در آن زمان مطرح شد که چرا سعد الحریری باید استعفای خود را در عربستان سعودی ارائه دهد؟ از همه مهمتر دخالت فرانسه برای بسته شدن پرونده بازداشت سعد الحریری در عربستان توسط بن سلمان، بود.
علاوه بر عوامل خارجی، تشکیل دولت به دلیل عوامل داخلی نیز تقریباً غیر ممکن بود. اولین عامل داخلی همان اختلاف عمیق میان دو قطب اصلی تشکیل دولت یعنی میشل عون و سعد الحریری بود. هفته گذشته فرانسوی‌ها به دنبال آن بودند که دولت ظرف سه هفته تشکیل شود. این در حالی است که چنین به نظر می‌رسید با توجه به اختلافات میشل عون و حریری، شخصی به نام نجیب میقاتی به عنوان نامزد نخست وزیری معرفی شود.
اما سناریوی کنونی لبنان فراتر از استعفا یا انصراف سعد الحریری است. به ویژه اینکه بی درنگ بعد از این استعفا تظاهرات و درگیری‌ها در لبنان آغاز شد. هدف از این تظاهرات و درگیری‌ها تضعیف مقاومت، اتهام زنی به آن و ایجاد هرج و مرج در کشوری است که به اندازه کافی دچار فروپاشی اقتصادی است. اینها جملگی اهداف سعودی‌ها هستند، کسانی که تلاش می‌کنند با ابزار حریری به خواسته‌هایشان برسند. البته نباید استعفای حریری را بدون تفسیر تحولات کنونی منطقه و دستاوردهای سیاسی و میدانی مقاومت بررسی کرد.