به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بصیرت، سرانجام بعد از ۱۵ سال، به صورت رسمی، جمهوری اسلامی ایران عضو سازمان همکاری شانگهای شد. ایران در حالی به عضویت کامل این سازمان در می‌آید که از سال ۲۰۰۵ به عنوان عضو ناظر پذیرفته شده و در سال ۲۰۰۸ درخواست عضویت کامل خود را به این سازمان ارسال کرده بود. در این موضوع شکی وجود ندارد که فرصت‌های بسیار زیادی پیش روی ایران برای همکاری با کشور‌های عضو سازمان همکاری شانگهای وجود دارد که دولت سیزدهم در دو سال باقیمانده از عمر خود به خوبی از آن در راستای رشد و توسعه اقتصاد و استقرار امنیت در منطقه و در بین کشور‌های عضو این سازمان بهره‌مند خواهد شد. بصیرت در گفتگو با رمضانعلی سنگدوینی عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی اهم فرصت‌های مهمی که در عضویت دائمی ایران در سازمان شانگهای در پیش روی ایران است را مورد بررسی قرار داده است. وی در این‌باره معتقد است: عضویت دائمی ایران در سازمان همکاری شانگهای به این معناست که رویکرد دولت سیزدهم در افزایش تبادلات اقتصادی و تجاری و ورود سرمایه‌های خارجی به ایران به ثمر نشسته است، چرا که دولت از اولین روز‌های روی کار آمدن خود بر این موضوع تاکید کرد که برای افزایش سرمایه‌گذاری در کشور راه توسعه روابط با کشور‌های همسایه را در پیش می‌گیرد و برای تقویت تبادلات اقتصادی نهایت همکاری را با کشور‌های همسایه و منطقه در این زمینه خواهد داشت.
وی در این‌باره خاطر نشان کرد: تقویت ارتباط اقتصادی و تجاری با کشور‌های همسایه به معنای باز کردن هر چه بهتر مسیر برای بخش خصوصی است تا زمینه‌ساز توسعه صادرات و واردات و سرمایه‌گذاری خارجی به کشور باشد. بی‌شک کشور‌هایی که دارای منابع خاص معدنی و انرژی هستند و ایجاد فرصت تبادل کالا با تعرفه‌های کم برای برخورداری از کالای ارزان ملت‌ها دستاورد بزرگی محسوب می‌شود که نباید از آن غفلت کرد.
سنگدوینی معتقد است: ایران به دلیل داشتن وسعت سرزمینی و منابع انرژی و معدنی قابل توجهی؛ مقصدی بسیار خوب برای سرمایه‌گذاری خارجی است پس دولت سیزدهم به جا و شایسته تلاش کرد تا از مسیر عضویت در سازمان‌های منطقه‌ای و تقویت همکاری‌های دو و چند جانبه زمینه‌ساز تسهیل سرمایه‌گذاری در کشور باشد.
عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی معتقد است: عضویت رسمی و دائمی ایران در سازمان همکاری شانگهای از این جهت حائز اهمیت است چرا که وقتی سازمانی تشکیل می‌شود خاطر سرمایه‌گذاران در بخش خصوصی را برای سرمایه‌گذاری امن در کشور‌های مختلفی که عضو سازمان مربوطه هستند را از امنیت سرمایه‌گذاری راحت می‌کند، چرا که کشور‌های عضو در سازمان‌های همکاری به این سازمان متعهد می‌شوند در بخش‌های مختلف اقتصادی اعم از تولید و صنعت در کشور‌های هم سرمایه‌گذاری کنند و از مزیت‌های هم برای کاهش وابستگی به سایر کشور‌ها بخصوص غرب بهره‌مند شوند.
رمضانعلی سنگدوینی خاطر نشان کرد: یکی از مزیت‌های همکاری درون سازمانی و منطقه‌ای کاهش قیمت‌ها برای مصرف‌کننده نهایی است چرا که کالا با تعرفه پایینی وارد می‌شود و این موضوع منجر به کاهش قیمت نهایی برای مردم و کاهش قیمت نهایی برای تولیدکننده‌ای می‌شود که مواد اولیه را با قیمت کمتری خریداری کرده است.
وی در این‌باره تصریح کرد: همکاری‌های توسعه‌ای با حضور متخصصین کشور‌های مختلف عضو سازمان‌های منطقه‌ای و تامین نیاز‌های کشور‌های عضو از داخل سازمان و افزایش تبادلات اقتصادی و تجاری با ارز‌های کشور‌های عضو سازمان‌های همکاری مثل سازمان همکاری شانگهای از جمله دستاورد‌های مهم چنین همکاری‌هایی در بخش اقتصاد به شمار می‌رود.
رمضانعلی سنگدوینی کارشناس انرژی و نماینده مجلس شورای اسلامی توضیح داد: بی‌شک کشور‌هایی که درون سازمان‌های منطقه‌ای با هم همکاری دارند نسبت به سایر کشور‌ها امنیت غذایی بیشتری دارند چرا که در مواقع خطیر نیاز‌های غذایی را در داخل خود تامین می‌کنند.
وی در ادامه بحث توضیح داد: یکی از نکات مهم در توسعه تجارت بین کشور‌های عضو سازمان‌های منطقه‌ای این است که کشور‌ها برای افزایش توسعه یکدیگر تلاش می‌کنند تا از ظرفیت‌ها و مزیت‌های هم برخوردار شوند. به عنوان مثال چین یکی از بزرگترین اقتصاد‌های دنیاست یا ایران و روسیه دارنده منابع عظیم نفت و گاز هستند. قزاقستان بزرگترین تولید کننده غلات دنیاست پس کشور‌های عضو می‌توانند در کنار هم قرار بگیرند و همدیگر را به خوبی همپوشانی کنند، چرا که این همپوشانی در نهایت به نفع کاهش هژمونی آمریکا و تقویت قدرت کشور‌های منطقه تمام می‌شود.