براساس آخرین آمار اعلام شده هر ایرانی سالانه ۴۲ لیتر نوشابه مصرف می‌کند. این در حالی است که میانگین مصرف سرانه نوشیدنی‌های شیرین و گازدار در جهان بین ۱۰ تا ۱۲ لیتر است؛ به این ترتیب ایرانی‌ها تقریبا ۴ برابر مردم جهان نوشابه سر می‌کشند.
بیش از ۸۰ درصد از حجم شکر مصرفی در کشور ما که با ارز ترجیحی و پرداخت یارانه هزاران میلیارد تومانی به صنف و صنعت عرضه می‌شود صرف تولید نوشاب‌های عمدتاً آمریکایی شده و بدون هرگونه نظارت بر قیمت‌گذاری آن، روانه بازار می‌شود. بر اساس آمار‌های رسمی، کشور سالانه هم برای مصرف خانوار‌ها و هم برای صنف و صنعت به ۲/۳ میلیون تن شکر و شیرین‌کننده نیاز دارد و برای تامین این نیاز‌ها تولیدگران داخلی سالانه ۱/۶ میلیون تن شکر و ۸۰۰ هزارتن شیرین‌کننده‌های دیگر تولید می‌کنند که دست کم ۱۰۰ هزار تن بیش از مصرف مورد نیاز داخلی است.
در چنین شرایطی سالانه یک میلیون تن شکر با ارز ترجیحی وارد و با مالیات بر ارزش افزوده یک درصدی عرضه می‌شود. از۲/۳ میلیون تن شکر مورد نیاز کشور تنها ۵۰۰ تا ۷۰۰ هزار تن یعنی بین ۲۰ تا ۲۵ درصد سهم مصرف خانوارهاست و مابقی یعنی ۷/۱ میلیون تن معادل ۷۵ تا ۸۰ درصد، راهی صنف و صنعت می‌شود و در این میان نوشابه‌ساز‌ها که بیشتر آن‌ها تحت لیسانس شرکت‌های آمریکایی فعالیت می‌کنند، بیشترین بهره وزنی و مالی را از شکر و یارانه‌اش می‌برند.