صفحه نخست >>  عمومی >> آخرین اخبار
تاریخ انتشار : ۰۶ شهريور ۱۴۰۱ - ۰۶:۳۱  ، 
کد خبر : ۳۳۹۴۹۷

یادداشت روزنامه های یکشنبه، 6 شهریورماه

فرصت امید برای دولت

به سرعت یک سال از استقرار دولت سیزدهم گذشت، دولتی که با شعار کارآمدی، تمرکز بر ظرفیت های داخلی و منطقه ای،  عدالت اجتماعی و مبارزه با فساد و بی عدالتی وارد عرصه شد. درباره سال نخست دولت سیزدهم مجموعه نکاتی  به نظر می رسد که توجه به آن ها می تواند در موفقیت دولت آقای رئیسی راه گشا باشد. 

۱. امید یکی از مهم ترین ظرفیت های دولت 

 در واقع هر دولتی در بستری اجتماعی، اقتصادی و سیاسی شکل می‌گیرد و مولفه هایی را شکل می دهد. درباره دولت سیزدهم آن چه می توان گفت این است که یکی از مهم ترین مولفه هایی که در این دوره ایجاد شده، شکل گیری مولفه «امید» است. بی تردید یکی از مهم ترین ظرفیت های دولت سیزدهم را می توان همین شکل  گیری امیدواری در جامعه دانست. براساس افکارسنجی های متقن  همچون نظر سنجی مرکز افکار سنجی کیو  در آبان 1400حدود 68درصد پاسخ دهندگان به دولت اعتماد دارند و به آینده امیدوارند. تقریبا در یک سال گذشته با وجود  مشکلات متعدد، از میزان امیدواری چندان کاسته نشده است از این رو می‌توان گفت «امیدواری» همچنان یکی از مهم ترین ظرفیت های دولت سیزدهم است که دولت برای حفظ آن باید مراقبت کند. 

۲. هماهنگی قوا یکی از فرصت های دولت سیزدهم

 می توان دوره دولت سیزدهم را از منظر هماهنگی رویکردها، یک دوره کم سابقه دانست که در آن رویکرد هر سه قوه همسو است، موضوعی که در عین آن که ظرفیتی کم نظیر را برای دولت فراهم می‌کند اما از طرف دیگر توقع مردم را برای افزایش کارآمدی و سرعت در حصول نتیجه کارها و کاهش خطا بالا می‌برد، مسئله‌ای که به نظر می رسد باید مورد توجه هر سه قوه و به خصوص قوه مجریه باشد، چرا که اگر در دولت های قبلی بهانه ناهماهنگی بین قوا برای مردم مسموع بود، در این دوره چنین نخواهد بود. 

۳. بعد از «جان» نوبت «نان» است 

روزهای تلخ تابستان ۱۴۰۰ با روزی 500تا 700 فوتی که ناشی از ناکارآمدی وزیر بهداشت در واردات واکسن بود هنوز در ذهن ها باقی است، موضوعی که با واقع بینی وسرعت عمل دولت سیزدهم در واردات واکسن در یک بازه ۳-۴ ماهه کنترل شد یا تصمیم سخت و حیاتی دولت در حذف ارز ترجیحی 4200 که همچون بختکی بر اقتصاد کشور افتاده بود، نمونه هایی از توان دولت در برداشتن سنگ های بزرگ و مصادیقی است که نشان می دهد دولت توان جراحی اقتصادی همچون نظام بانکی و مالیاتی و نظام پرداخت حقوق ها  را دارد تا پس از کارنامه موفق در حوزه «جان» مردم برای «نان» و معیشت مردم نیز قدمی موثر و ماندگار با کنترل تورم و نقدینگی و ایجاد اشتغال پایدار بردارد.

 4. برنامه ریزی برای پسا برجام

 آن چه از ظواهر امر برمی آید مذاکرات احیای برجام مراحل پایانی خود را می گذراند، اگرچه به طور مکرر گفته شده که یکی از دلایل شکست یا احیای برجام گره زدن اقتصاد و معیشت مردم به آن است اما از این واقعیت نباید چشم پوشید که  در صورت پایندگی غرب و آمریکا به تعهدات برجامی در عرصه بین المللی گشایش های اقتصادی برای کشور فراهم  و فرصت هایی ایجاد و از هزینه ها  کاسته خواهد شد. براین اساس به نظر می رسد دولت سیزدهم و اتاق فرماندهی اقتصادی دولت باید برای صبح روز توافق برنامه ریزی داشته باشد و برای شوک های انتظاری اولیه تا ورود ارز به اقتصاد کشور آماده باشد. اقتصادی که به دلیل تحریم ها برخی اجزایش نیاز به بازسازی، احیا و به روز رسانی دارد به خصوص این که تجربه دولت آقای احمدی نژاد در سرازیر کردن بدون برنامه درآمدهای ارزی به بازار مسکن و طرح ناپخته سلامت که تورم افسارگسیخته ای را به ارمغان آورد، در سابقه ذهنی خود دارد. از این منظر به نظر می رسد اتاق فرماندهی اقتصادی دولت سیزدهم باید خود را برای صبح پسا توافق آماده کند.

 5.توجه ویژه به سفره مردم و بهبود معیشت 

گزافه نیست اگر بگوییم مهم ترین انتظار اکثریت مردم از آقای رئیسی و دولت ایشان بهبود وضعیت معیشت است، موضوعی که اگر در اولویت بندی های دولت گم شود نه تنها آسیب آن دامن گیر این دولت می شود بلکه به دلیل از بین رفتن امید به بهبود شرایط می تواند چالش های بزرگی همچون اتفاقات تلخ را در دولت دوازدهم آقای روحانی رقم بزند، موضوعی که از منظری دیگر بی توجهی به آن می تواند سایر دستاوردهای دولت را از دیدگاه مردم تحت شعاع قرار دهد. براین اساس مهم این است که مردم توجه دولت به حوزه معیشت شان را احساس کنند

6. اتاق کنترل اقتصاد دولت همچنان شلوغ

 یکی از ابتکارات خوب دولت سیزدهم را می توان تشکیل  اتاق فرماندهی اقتصاد برای حل معضلات اقتصادی کشور دانست، موضوعی که البته از همان ابتدا با یک انتقاد همراه بود و آن این که در اتاق فرماندهی ترافیک فرمانده وجود دارد مسئله ای که اگرچه با کم رنگ شدن اثرگذاری برخی افراد همراه شد اما به نظر می رسد برای افزایش سرعت در تصمیم گیری و وحدت رویه در عین استفاده از تمامی نظرهای کارشناسی بازهم باید از ترافیک فرماندهان اتاق فرمان اقتصاد کاست. 

7. ضرورت اصلاح کابینه 

تغییر عبدالمکی وزیر کار با تصمیم های پرهزینه اش در 9 ماهگی  تصدی وزارت از سوی رئیس جمهور نشان داد دولت ظرفیت اصلاح خود را دارد، موضوعی که  به نظر می رسد آقای رئیسی در سال دوم دولت خود باید به آن توجه بیشتری داشته باشند. بالاخره وزرا عملکرد و توان و میزان اثر گذاری  خود را نشان داده اند و عملکرد یک ساله شان نشان می دهد برای قدم های بلندی که آقای رئیسی وعده آن ها را به مردم داده، توان همراهی با دولت پرتلاش ایشان را به لحاظ نظری و توان اجرایی دارند یا نه. براین اساس اگرچه سخت است اما ظاهرا رئیس جمهور برای از دست نرفتن فرصت در عمل به وعده ها در زمان کمتر از سه سال باقی  مانده بهتر است که برای ترمیم کابینه اقدام کند. 

8 . واقعی کردن برخی وعده ها 

یک سال قبل آقای رئیسی براساس شناختی خارج از دولت و مشورت با مجموعه  ای از وعده ها پا به عرصه انتخابات گذاشت؛ وعده هایی همچون * اینترنت رایگان برای دهک های پایین * رونق اقتصاد فضای مجازی * ایجاد ثبات در بازار * تسهیلات بانکی برای تولید مسکن و ازدواج * خشکاندن منشا ریشه های  فساد * کاهش هزینه ها با کنترل تورم، تامین مسکن و تامین نظام سلامت *  جهت دهی نقدینگی به سمت تولید و کاهش تورم * یک میلیون شغل سالانه * حل مشکل پیش پرداخت هزینه درمان با کارت سلامت و... بدیهی است اینک پس از یک سال از آن وعده ها آقای رئیسی به شناخت کاملی از ظرفیت ها، توانمندی‌ها، نقاط ضعف و قوت و واقعیت ها و اقتضائات و فرصت و تهدیدها رسیده است، شناختی که به نظر می رسد باید بستر واقع بینی برای دولت سیزدهم و اصلاح برخی وعده ها همچون 4 میلیون مسکن یا 4 میلیون شغل باشد. تغییر وعده اگرچه کار سختی است اما عمل نکردن یا عمل ناقص یا انجام وعده پرهزینه می تواند نتیجه عکس داشته باشد. براین اساس به رئیس جمهور محترم پیشنهاد می شود براساس شناختی که پس از یک سال تلاش شبانه روزی داشته اند اگر لازم می بینند براساس ظرفیت و واقعیت در عین اهتمام به عمل به وعده های انتخاباتی، برخی وعده ها را  اصلاح کنند، موضوعی که مردم نیز آن را خواهند پذیرفت. کوتاه سخن این که دولت در حدود 390 روز تلاش از منظر افکار عمومی به رغم عملیات رسانه ای علیه دولت، نمره قبولی می‌گیرد و این که میزان امیدواری کاهش چشمگیری نیافته برای دولت یک فرصت کم نظیر است اما برای این که این امیدواری تبدیل به اعتماد و افزایش سرمایه اجتماعی شود، هر چه زودتر «باید بشودها» به «شدها» تغییر پیدا کند.


از خیانت در اِعمال تحریم تا تلاش برای غلبه بر تحریم(یادداشت روز)

  «همان‌طور که آن آدم کم‌سوادِ تاجرمسلک (ترامپ) یک کاغذ را خط‌خطی کرد، نفر بعدی (بایدن) یک کاغذ خوب بگذارد و قشنگ امضا کند تا سر جای اول برگردیم.» این جملات نه یک لطیفه یا چیزی شبیه آن که سخنان کاملا جدی آقای روحانی در جلسه هیئت دولت دوازدهم مورخ 19 آذر 1399 بود. ماجرا اما به همین سادگی نبود. «نفر بعدی (بایدن)» حاضر نشد برای عدم تکرار عهدشکنی آمریکا تضمین دهد و با اعمال تحریم‌های جدید حتی حاضر نشد همه تحریم‌های اعمال شده پس از خروج از برجام را لغو کند. در واقع سیاست آمریکا ادامه مسیر همان «آدم کم‌سواد تاجرمسلک (ترامپ)» بود و انتظار تغییر اساسی سیاست خارجی آمریکا با رفت و آمد ساکنان کاخ سفید بیش از حد ساده‌انگارانه بود.
آقای روحانی اما پیش از اینکه این سخنان را در قامت رئیس‌جمهور ایران بیان کند طی سال‌های 82 تا 84 به‌عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی رئیس اولین هیئت ایرانی در مذاکرات هسته‌ای بود. آن روزها خبری از «مذاکره برای لغو تحریم» نبود و راهبرد اصلی تیم مذاکره‌کنندگان ایرانی به ریاست حسن روحانی «تعامل با جهان با درایت و حوصله و با اولویت رفع اتهامات و دفع خطر» بود. طبق محاسبات آنها قرار بود: ««ما با سعه صدر تعلیق را بپذیریم تا پرونده ما در آژانس بسته شود، گرچه این‌کار دو سال هم به‌طول بینجامد، در عوض برای همیشه راحت می‌شویم.» اما دو سال بعد، ایران از «هیچ چیز» راحت نشد. شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در این مدت شش قطعنامه علیه ایران صادر کرد و در نهایت پرونده ایران را به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع داد؛ تعلیق دوساله کلیه فعالیت‌های هسته‌ای ایران نه به «رفع اتهام» منجر شد و نه «دفع خطر» را به همراه داشت.
سال 1384 با تغییر رئیس‌جمهور ایران، دولت نهم رویکردی فعالانه در پیش گرفت. ضمن همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با لغو برخی تعلیق‌های داوطلبانه، فعالیت‌های هسته‌ای را مجدداً آغاز کرد و به چرخه سوخت هسته‌ای در مقیاس صنعتی دست یافت. جمهوری اسلامی در واکنش به صدور قطعنامه غیرقانونی 1696 شورای امنیت سازمان ملل در 9 مرداد 1385 که خواستار توقف برنامه هسته‌ای ایران شده بود، مجتمع آب سنگین اراک را افتتاح کرد و پس از صدور قطعنامه غیرقانونی 1737 در 2 دی 1385 که حاوی تحریم‌هایی علیه ایران بود، فعالیت سه هزار سانتریفیوژ در نطنز را آغاز کرد. 4 فروردین 1386 شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه غیرقانونی 1747 را صادر و تحریم‌های دیگری علیه ایران اعمال کرد. مهر 1386 در حالی که علی لاریجانی دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی و رئیس هیئت مذاکره‌کنندگان ایرانی به توافقی با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و خاویر سولانا نماینده اتحادیه اروپا برای حل ابهامات هسته‌ای مطرح‌شده از سوی آژانس دست یافته بود، استعفا داد و مسئولیت خود را به سعید جلیلی واگذار کرد. این مسیر با ریاست جلیلی بر تیم مذاکرات هسته‌ای ادامه یافت و نهایتا در 10 اسفند 1386 محمد البرادعی رئیس وقت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی رسما اعلام کرد نگرانی‌ها درباره برنامه هسته‌ای ایران مورد بررسی قرار گرفته و آژانس دیگر نگرانی‌ای از بابت فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران ندارد. اما سه روز بعد در 13 اسفند 1386 شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه غیرقانونی 1803 را صادر و دایره تحریم‌ها علیه ایران را کمی بیشتر کرد و ایران نیز در پاسخ شش هزار سانتریفیوژ جدید را نصب و راه‌اندازی کرد. 6 مهر 1387 شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه دیگری با موضوع فعالیت هسته‌ای ایران صادر(قطعنامه 1835) اما این‌بار بدون محتوای اضافی تنها بر اجرای قطعنامه‌های گذشته تأکید کرد. با این حال و علی‌رغم صدور 5 قطعنامه غیرقانونی علیه ایران که سه قطعنامه مفاد تحریمی داشت اما همچنان سیاست «مذاکره برای لغو تحریم» در دستورکار ایران نبود. عادی‌‌سازی فعالیت‌های هسته‌ای ایران در آژانس و خروج پرونده ایران از شورای امنیت هدفی بود که عموما در مذاکرات آن سال‌ها اعلام می‌شد چون تحریم‌های اعمال‌شده چندان قوی و فراگیر نبود و جمهوری اسلامی با وجود آنها به مبادلات اقتصادی و تجاری خود با کشورهای جهان ادامه می‌داد. باراک اوباما که کمتر از سه ماه بعد به ریاست جمهوری آمریکا رسید بی‌اثری تحریم‌های اعمال شده علیه ایران تا آن زمان را این‌طور بیان می‌کند: «مشکل اینجا بود که تحریم‌های موجود ضعیف‌تر از آن بودند که اثر چندانی داشته باشند. حتی متحدان آمریکا مانند آلمان، کماکان تجارت قابل‌قبولی با ایران داشتند و تقریبا همه از این کشور نفت می‌خریدند. دولت بوش مضاف بر تحریم‌های بین‌المللی تحریم‌های یک‌جانبه‌ای را وضع کرده بود، ولی این تحریم‌ها تا حد زیادی نمادین بودند، چون شرکت‌های آمریکایی از سال 1995 از انجام مبادله با ایران منع شده بودند.»
رژیم تحریم‌های ویژه علیه ایران پس از آشوب‌های انتخاباتی سال 1388 شکل گرفت. قانون‌شکنی و اردوکشی خیابانی مدعیان اصلاحات بود که دولتمردان غربی را به وجد آورد و آنها را برای اعمال تحریم‌های بی‌سابقه بر ایران به اجماع رساند. اوباما رئیس‌جمهور وقت آمریکا در این‌باره می‌نویسد: «در شرایطی که این کشور [ایران] وارد چرخه هرج‌ومرج و سرکوبگری بیشتر می‌شد ما راهبردمان را به‌ سمت دومین گام راهبرد منع اشاعه‌ای تغییر دادیم: یعنی بسیج کردن جامعه بین‌المللی برای اعمال تحریم‌های اقتصادی سخت و چندجانبه‌ای که می‌تواند ایران را وادار به حضور در میز مذاکره کند.» قطعنامه 1929 با همین هدف و در آستانه اولین سالگرد فتنه سبز در 19 خرداد 1389 صادر شد. تحریم‌های بی‌سابقه قطعنامه 1929 با قوانین تحریمی یک‌جانبه‌ای که آمریکا پس از آن اعمال کرد تکمیل شد و حلقه محاصره اقتصادی ایران را محکم کرد. «قانون جامع تحريم‌ها، مسئوليت‌پذيري و محروميت»(CISSADA) اصلي‌ترين و پايه‌اي‌ترين قانون تحريمي ايران بود که دو هفته پس از قطعنامه 1929 در مجلس سناي آمريكا به تصويب رسيد و اول جولاي همان سال با امضاي اوباما رسمیت پيدا كرد. قانونی که در آن بارها به آشوب‌های سال 88 اشاره شده و در مقدمه‌اش خواستار تخصیص بودجه اضافی برای حمایت از عوامل آن شده بود. باراک اوباما در کتاب خاطراتش روند اعمال این تحریم‌ها را نیز این‌گونه توضیح می‌دهد: «شورای امنیت قطعنامه 1929 را به تصویب رساند تا تحریم‌های بی‌سابقه جدیدی، شامل منع فروش سلاح، تعلیق فعالیت‌های بین‌المللی بانک‌های ایرانی و منع تجارت در زمینه اقلام مهم برای برنامه هسته‌ای ایران وضع شود. دو سال طول کشید تا ایران آثار کامل این تحریم‌ها را احساس کند، اما با ترکیب این تحریم‌ها با مجموعه جدیدی از تحریم‌های آمریکا ابزارهای لازم را در اختیار داشتیم تا اقتصاد ایران را مگر در صورت قبول مذاکره به تعلیق درآوریم.»

بایدن دنبال ستیز با ایران نیست

حسن بهشتی پور
پیام خصوصی جوبایدن به ایران،  در ارتباط با عملیاتی است که ایالات‌‌متحده در دیرالزور انجام داده است که روز چهارشنبه گذشته در شرق سوریه عملیاتی علیه مواضع آمریکایی‌ها انجام شد که در پی این اتفاق آنها مدعی‌‌اند در پاسخ به آن عملیات 2 مرکز را مورد تهاجم نظامی قرار دادند که ظاهرا در این 2  مرکز طرفداران ایرانی مستقر بودند. بنابراین می‌توان گفت، مخالفان برجام و اساسا هرگونه تعامل ایران با نظام بین‌الملل تحرکاتی را در دستور کار قرار داده و انجام می‌دهند تا از این طریق فضا را برای درگیری‌های جدی آمریکا و ایران را فراهم کنند تا از این طریق، بتوانند در راستای ایران‌‌‌‌هراسی و همچنین ایران‌ستیزی گام‌های محکمی بردارند. به‌همین دلیل می‌توان به این تحلیل رسید که پیام خصوصی ریاست‌جمهوری ایالات‌متحده با این هدف صورت گرفته است تا به‌‌نوعی بحران مدیریت شود از جانب کشورش این پیام را صادر کند که «دنبال ستیز نیستیم» واقعیت اما این است، به‌هرحال حمله انجام شده است و خسارت‌هایی وارد شده است و حمله آمریکا دلیلی جز این ندارد که در سال‌های اخیر از آن منطقه نفت استخراج می‌‌کردند و به‌همین دلیل بایدن برای جلوگیری از تنش به ایران پیام داد تا از  مقابله احتمالی جلوگیری کند. البته همزمانی این رویداد با برهه‌ای که همه منتظر روشن شدن تکلیف برجام هستند، شائبه‌هایی در خصوص انگیزه بایدن برای پیام دادن به‌وجود آورده است که به‌قائده ربط دادن این دو مساله به‌هم اشتباه است. در واقع آمریکایی‌‌ها به دلیل استخراج نفت از دیرالزور، به‌هیچ وقت دنبال تنش در این منطقه نخواهند رفت و به‌همین دلیل این ادعا را مطرح می‌کنند که حمله‌شان در پاسخ به حمله‌ای بود که مواضع‌شان را تهدید کرده بود.
همچنین این را باید جدی بگیریم که همه طرف‌های توافق هسته‌ای با دلایل مختلف خواستار احیای برجام هستند و به‌همین دلیل بررسی‌های منجر به هم‌صدایی ایران و آمریکا شده است و اختلاف‌‌نظرهایی که مانده‌اند، به قدری جدی نیستند که مانع توافق شوند. تا کنون ایران سه مورد اساسی را مطالبه کرده است که بورل هم این موارد را منطقی دانسته و مهمتر اینکه آمریکایی‌ها هم در این چند روزی که ایران به پیشنهاد اتحادیه‌اروپا پاسخ داده است، اظهارنظری مبنی بر «غیرمنطقی» بودن مطالبات ایران نداشته‌اند تا بتوان اینطور نتیجه‌گیری کرد که امیدواری‌ها برای جمع‌بندی نهایی برای احیای برجام به بیشترین حالت ممکن خود رسیده است.
در پایان ذکر این نکته را لازم می‌دانم، ایران قید خروج سپاه از لیست تحریم‌‌ها را زده استو آمریکا حاضر به تضمین دادن شده‌اند و به‌همین منظور برجام را می‌‌توان در یک‌قدمی احیا دید.
نظرات بینندگان
آخرین مطلب
ارسال خبرنامه
برای عضویت در خبرنامه سایت ایمیل خود را وارد نمایید.
نشریات