روزگاری نه چندان دور در ایران بر سردر هتل‌ها، باشگاه‌ها و اماکن تفریحی مورد استفاده انگلیسی‌ها و امریکایی‌ها تابلوی «ورود ایرانی و سگ ممنوع» (not all oved dogs and iranians) نصب شده بود و اتباع این دولت‌ها که عمدتاً هم نظامی‌ها و دیپلمات‌ها و نیرو‌های امنیتی بودند هرگونه رفتاری با ایرانی‌ها را حق طبیعی خود می‌دانستند و در همان زمان در فیش حقوقی مستشاران نظامی امریکا ستونی به نام «حق توحش» درج شده بود که هزینه آن از جیب ملت ایران داده می‌شد.
سرزمین ایران که روزگاری یکی از قدرتمند‌ترین کشور‌های جهان بود و فرهنگ و ادب و علم در آن به آن‌چنان رشدی رسیده بود که چهره‌های علمی و ادبی آن هنوز هم بر تارک جهان می‌درخشند به دلیل عملکرد ضعیف حاکمان و روحیه استعماری غربی‌ها به چنان حقارتی دچار شد که بیگانگانی همچون انگلیسی‌ها و امریکایی‌ها برای پیشبرد اهداف سلطه‌طلبانه خود با تسلط بر آن و غارت منابع‌اش، حتی حق توحش نیز از جیب ملت ایران می‌گرفتند. این وضعیت حاصل روندی بود که در بیش از دو قرن بر ایران گذشت و اوج آن را می‌توان ماجرای کاپیتولاسیون در دوره پهلوی به شمار آورد. در ۲۱ مهرماه ۴۲ در حکومت محمدرضا پهلوی و در اقدامی تلخ و تحقیرآمیز، قانون مصونیت سیاسی و قضایی اتباع امریکا در ایران در مجلس شورای ملی به تصویب رسید. طبق اسناد و مدارک موجود، امریکا از سال ۱۳۴۰ در دوران ریاست جان. اف. کندی (که دست بر قضا از حزب دموکرات بود) از رژیم شاه درخواست برقراری رژیم کاپیتولاسیون در مورد اتباع امریکا در ایران را داشت. طبق این قانون اگر یک امریکایی در خاک ایران نسبت به یک ایرانی مرتکب جرمی می‌شد، دادگاه‌های ایران اجازه محاکمه او را نداشتند و باید آن شخص را به امریکا برمی‌گرداندند و این اوج تحقیری بود که امریکایی‌ها بر ملت ایران در دوره معاصر روا داشتند. بر اساس همین قانون بود که در روز یک‌شنبه ۲۰ اسفند ۱۳۴۳ وقتی یک درجه‌دار امریکایی به نام «چارلز. ال. گری» یک دختر کرد ایرانی به نام «ایران سلیمی» را زیر گرفت و کشت، سفارت امریکا طی یادداشتی که به وزارت خارجه رژیم شاه داد تأکید کرد که درجه‌دار فوق، مصونیت سیاسی دارد و نمی‌توانید او را بازداشت و مؤاخذه کنید و این‌گونه بود که ماجرای مرگ غریبانه این دختر جوان ایرانی بدون مجازات قاتل امریکایی‌اش و بدون اینکه حساسیت‌برانگیزد، در گوشه‌ای از تاریخ این سرزمین دفن شد!
به گواه تاریخ در هر سرزمینی که غربی‌ها به آن پا گذاشته‌اند، به غارت منابع مادی و معنوی آن پرداخته‌اند و تلاش کرده‌اند که با تحقیر و از بین بردن حس عزت ملی، ملت‌ها را به زیر سلطه خود درآورند.
بی‌شک یکی از سیاست‌های آنان پیش از پیروزی انقلاب اسلامی علیه ملت ایران هم بر همین رویه استوار بوده و تلاش زیادی برای از بین بردن عزت مردم ایران داشته‌اند و یکی از دلایل رخداد انقلاب اسلامی توسط ملت ایران، از بین بردن این تحقیر و احیای عظمت تاریخی ملت ایران بود، به طوری‌که امام خمینی (ره) در سخنرانی معروف تاریخی خود در ۴ آبان سال ۱۳۴۳ که به تبعید ایشان در روز ۱۳ آبان به ترکیه انجامید به همین قانون اشاره کرده و با اعلام اینکه این قانون، سند بردگی ملت ایران است، فرمودند: «قانونی را به مجلس بردند که در آن تمام مستشاران نظامی امریکا با خانواده‌هایشان، با کارمند‌های فنی‌شان با کارمندان اداری‌شان، با خدمه‌شان از هر جنایتی که در ایران بکنند، مصون هستند. ملت ایران را از سگ‌های امریکا پست‌تر کردند. چنانکه کسی سگ امریکایی را زیر بگیرد، از او مؤاخذه می‌کنند؛ اگر شاه ایران یک سگ امریکایی را زیر بگیرد، مؤاخذه می‌کنند. چنانکه یک آشپز امریکایی شاه ایران را زیر بگیرد، بزرگ‌ترین مقام را زیر بگیرد، هیچ‌کس حق تعرض ندارد. آقا من اعلام خطر می‌کنم،‌ای ارتش ایران من اعلام خطر می‌کنم،‌ای سیاسیون ایران من اعلام خطر می‌کنم.»
داستان دشمنی‌ها، ظلم‌ها و تحقیر‌های غربی‌ها به خصوص امریکایی‌ها و انگلیسی‌ها در حق ملت ایران به قدری زیاد است که صد‌ها و بلکه هزاران جلد کتاب درباره آن‌ها می‌توان نوشت، چنان‌که تا حدی نوشته شده است. آن روز که با رذالت انگلیسی‌های خبیث و با برنامه‌ریزی آنان، قحطی سراسر ایران را فراگرفت و میلیون‌ها نفر از پدرها، مادر‌ها و اجداد ما از گرسنگی جان سپردند، به گونه‌ای که در تاریخ ثبت شده که حدود نیمی از جمعیت ایران در آن مقطع از قحطی مصنوعی ایجاد شده جان باختند تا قانون ننگین کاپیتولاسیون که عزت و استقلال ایران را نشانه گرفته بود، تنها اندکی از صفحات سیاهی است که حاصل عملکرد و اراده این دولت‌ها بر ضد ملت ایران بوده است. امروز نیز آنچه موجب دشمنی این دولت‌های مستکبر با مردم ایران است همین روحیه استقلال‌طلبی و عزت‌خواهی مردم ایران است که بعد از انقلاب اسلامی موجب قدرت روزافزون ایران و شکل دادن به معادلات جدید قدرت در جهان شده و نظم جهانی مبتنی بر غلبه امریکا را به چالش جدی کشیده است.
خانم مهسا امینی که به علت بیماری جسمی و عارض شدن عوارض آن از دنیا رفت و تمام لشکر‌های رسانه‌ای غرب و سلبریتی‌های آنان برای ریختن اشک تمساح برای او به میدان آمدند، همان‌قدر یک زن ایرانی است که «ایران سلیمی». دختری که نام یک ملت و یک موجودیت تاریخی را بر خود داشت، غریبانه و مظلومانه از دنیا رفت، بدون اینکه کسی کوچک‌ترین سخنی به قاتل امریکایی‌اش بگوید. اوج سادگی است اگر زنان ایران و مسائل آنان را دغدغه امریکایی‌ها و اروپایی‌ها بدانیم، بلکه تنها چیزی که سیاستمداران و لشکر‌های رسانه‌ای و سلبریتی آنان دنبال می‌کنند تحت سلطه درآوردن ملت‌ها و نابودی کسانی است که با این بردگی مخالف هستند.
امریکایی‌ها با کاپیتولاسیون به دنبال بردگی ملت ایران بودند، ولی با مجاهدت‌های امام خمینی (ره) و پدران و مادران ما داغ این آرزو بر دل آنان ماند و آزادی واقعی و عزت ملی به مردم ایران بازگشت. امروز هم اگر هوشیار نباشیم با واژگونه‌سازی واقعیت و قلب حقیقت و در لوای آزادی، زن، زندگی، آنچه نصیب ما خواهد شد چیزی جز اسارت، تباهی و ذلت نخواهد بود. نباید فریب مرثیه‌سرایی و سوگواری گرگ‌های درنده را خورد!

سناریوی محترمانه ماکرون برای پایان جنگ!

دکتر حامدرحیم پور

تنش‌ میان روسیه و غرب در بالاترین حد خود پس از فروپاشی شوروی سابق رسیده است و تقریباً درهای دیپلماسی برای حل اختلافات فزاینده دو طرف مسدود شده اند. درحالی که غربی ها تلاش می‌کنند تا روسیه را در جهان منزوی کنند اما مقامات کرملین هم برنامه‌های جدیدی را در جهان متشنج کنونی در دستور کار قرار داده‌اند تا بتوانند نقشه‌های غرب علیه خود را خنثی کنند. در چنین شرایطی نشانه های ناامیدی اروپا از تغییر وضعیت جنگ در اوکراین بروز یافته است. امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه که البته از ابتدای جنگ در اوکراین به دنبال پیدا کردن راهی برای  توقف آن بود، این بار با صراحت بیشتری در کنفرانسی در رم گفت: «احتمال صلح در اوکراین وجود دارد و در آینده یک قرارداد صلح می‌تواند با طرف دیگر (روسیه) منعقد شود.» او در ادامه به نوعی پاسخ منتقدان خود را داد و گفت که پایان جنگ به معنای آن نیست که هرکس پیروز شود، قدرتمند است! اما چه شده که ماکرون هشت ماه پس از جنگ اوکراین این گونه سخن می گوید؟ واقعیت این است آن چیزی که برای اروپایی ها قابل پیش بینی نبود، واکنش سخت و غیرمنتظره مسکو به تحریم ها و اقدامات  تقابلی اروپا بود. البته که در بلند مدت تحریم اقتصادی و انرژی در دنیای امروز راه حل نیست. اروپا منابع گاز و انرژی مورد نیازش را پیدا می کند و سرش بی کلاه نمی ماند. روسیه هم در دنیای تشنه انرژی به خصوص انرژی پاک‌تر گاز بازارهای صادراتی اش را جایگزین می کند، اما ذخیره کردن انرژی به خصوص در اروپای فاقد انرژی صرفا با هدف پاسخگویی به تغییرات فصلی مصرف است و نه یک ذخیره استراتژیک، آن هم با اعمال تحریم و انسداد ناگهانی از سوی یک منبع بزرگ که دهه ها بیش از 40 درصد انرژی قاره را به قیمت پایین تامین می کرد و به برخی ها به فراخور، حتی مجانی یا با تخفیف های بزرگ ارائه می داد. حالا این تخفیف و انرژی مفت نصیب رقبایشان چین و هند و دیگران شده است. اکنون جایگزین گاز روسیه برای اروپا به خصوص آلمان و فرانسه به قیمت بسیار گرانی تمام می شود. آلمان به عنوان موتور اقتصادی اروپا، دهه ها حتی در اوج جنگ سرد انرژی ارزان نزدیک به مفت از روسیه وارد می کرد و اقتصادش را رونق می داد، اما حالا باید گاز مایع گران را به چهار برابر قیمت از آن سوی آمریکا با کشتی های بزرگ و مجهز با هزینه بالا وارد کند افزون بر این که تاسیسات سنگین برای ذخیره سازی و جایگزینی های فنی و... بسازد. صرفه جویی مصرف و تعطیل شدن بسیاری از کارخانجات مصرف کننده به خصوص فولاد برای اروپا و آلمان نیز بسیار سنگین تمام شده است. در واقع این وضعیت ناگهانی و عجله ای به اقتصادشان صدمه سنگینی زده، طبقات متوسط دچار فشار شده و عوارض سیاسی و اجتماعی به جا گذاشته و می گذارد. وقتی صدراعظم مغرور آلمان بلند می شود و می‌رود ریاض خدمت بن سلمان و بن زاید و از این دیکتاتورها گاز درخواست می کند و تازه همین افراد نیز ناز و کرشمه می کنند و در اوپک پلاس قیمت نفت و بنزین را بالا می برند و... نشان می دهد سعودی و امارات نیز از جابه جایی در سطح قدرت‌ها در جهان آگاه شده و درک کرده اند که غرب به هیچ عنوان با 10 سال پیش خود قابل قیاس نیست یا حداقل در شرایط فعلی قدرت مانور بالایی ندارد و به همین دلیل در تلاش است تا خود را از زیر یوغ این کشورها رهایی بخشد. در مجموع، تعطیلی خط لوله انتقال گاز روسیه به اروپا (نورد استریم۱) برای مدتی نامعلوم، فرا رسیدن فصول سرد و خشم عمومی از سیاست های اروپا و آمریکا و نزدیک بودن انتخابات میان دوره ای کنگره از جمله دلایلی بوده اند که زمزمه های پایین کشیدن فتیله جنگ را در غرب بلندتر کرده اند. هر چند اتحادیه اروپا اکنون هشتمین بسته تحریمی را نیز علیه روسیه تصویب کرده و به اجرا گذاشته اما مسکو نیز بیکار ننشسته و همان طور که اشاره شد واکنش های موثر و البته سختی به اقدامات اروپا از خود نشان داده است. با توجه به خرابکاری اخیر در خطوط لوله گازی نورد استریم که به گفته مقامات کرملین کار آمریکا بوده، اکنون چشم اندازی برای از سرگیری صادرات گاز به اروپا نیز وجود ندارد. ضمن این که چشم انداز اقتصادی اروپا ناامید کننده شده است. صندوق بین المللی پول با توجه به رشد اقتصادی ضعیف و تورم بسیار بالا در کشورهای اروپایی و همچنین خطر کمبود انرژی که می‌تواند وضعیت را بدتر کند، درباره سلامت اقتصادهای اروپایی در سال کنونی و سال آینده میلادی ابراز بدبینی کرد. همزمان در یک اتفاق نسبتا بی سابقه، بیش از 18 کشور اروپایی تورم دو رقمی را تجربه می کنند. در چنین وضعیتی بسیاری معتقدند که بخش عمده ای از کشورهای اروپایی با توجه به مشکلات عدیده و غیرقابل پیش بینی که در آن گرفتار شده و هر روز تشدید می شود، اکنون به دنبال اجرای سناریوی محترمانه برای پایان جنگ در اوکراین هستند تا هر دو طرف درگیری از آن راضی خارج شوند. چیزی که البته با توجه به شرایط  نه چندان مناسب روس ها در میدان نبرد از سوی مسکو نیز با استقبال مواجه خواهد شد. بر اساس این معادله جدید می توان گفت به زودی احتمال این که روش های دیگر از جمله مذاکره جدی برای پایان  درگیری در اوکراین همچنان که ماکرون نیز آن را مطرح کرده است بر روش های میدانی ونظامی غلبه می  کند، محتمل تر می شود.