یادداشت روزنامه‌های 3 تیر ماه

در حالی که بیکاری، رکود، تورم و نقدینگی که این روزها به رقم باورنکردنی هزار هزار میلیارد تومان رسیده و به شدت گلوی اقتصاد کشور را می فشارد اداره زندگی و معیشت عده زیادی از مردم را با مشکل مواجه کرده، ماجرای تلخ فیش های کذایی و آلوده برخی مدیران و مسئولان داغ بر دل مردم گذاشته است. فیش های حقوقی که امکان دارد عمومیت و فراگیری چندانی در بین مدیران و مسئولان نداشته باشد اما به هر صورت این تبعیض آشکار یا خلاء قانونی یا قانون شکنی و یا سوء استفاده از قانون مسئله دار که منجر به دریافت چند ده و حتی چند صد میلیون تومانی برخی مدیران شده، سوالات گوناگون و متعدد و همچنین انتظاراتی برای مردم ایجاد کرده است.
1 – دریافت کنندگان این فیش ها از چه تخصص و توانمندی های بسیار فوق العاده و کم نظیری برخوردارند که به چنین حقوق ها و پاداش های نجومی دست پیدا می کنند، تازه اگر چنین افراد بسیار متخصص و توانمندی در میان این مدیران پیدا شود، مگر دریافتی هایشان باید چند ده برابر دیگر مدیران باشد؟ این در حالی است که بیشتر صاحب نظران، بسیاری از مشکلات را ناشی از نبود مدیریت موفق، کارآمد و موثر می دانند. نکته دیگر این که این «از ما بهتران» قبلاً و خارج از این سیستم دولتی و شبه دولتی چه خلاقیت، عملکرد و دستاورد و یا موفقیت ویژه ای داشته اند؟ و اگر مسئولیت و اختیارات فعلی را نداشته باشند آیا ابتکار، نوآوری و طرح ویژه ای دارند که بتوانند گره کوچکی از مشکلات کشور بگشایند؟
2 – مردم می خواهند بدانند که این فیش های آلوده به نکبت تبعیض، خودخواهی، خودبرتر بینی و از همه مهمتر آلوده به گناه نابخشودنی ولنگاری عدم نظارت در کدام بستر و زمین آلوده، ریشه دارد؟ و این گونه پرداخت ها در نوع نگاه و تفکر کدام مدیران، جایگاه و توجیه داشته و دارد و خلاصه این پرداخت و دریافت های کذایی و شبهه دار از چه زمانی وجود داشته که تازه حالا بخش هایی از آن از «نهانخانه»ها و «تاریکخانه»ها بیرون می آید (البته با اغراض مختلف) و برای مردم آشکار می شود؟
3 – سوال دیگر این که چرا معمولاً دستگاه های پرمدعایی مثل بانک ها و بیمه ها درگیر تجملات و ساخت برج های لوکس و فیش های آلوده و اعتمادسوز هستند. سازمان ها و دستگاه هایی که اگر مدیران و مسئولان برخوردار از تدبیر، دانش و تخصص و تعهد و علم روز و البته دلسوز و فداکار و شجاع و اهل نظارت مدام و موثر و دارای اختیارات لازم در رأس هرم مدیریتی و بدنه آن ها قرار گیرند، با وجود سرمایه و درآمدهای فراوانی که دارند، می توانند سهم بسزایی در تولید و اشتغال و برطرف کردن مشکلات کارگاه ها و کارخانه های کوچک و بزرگ و خروج از رکود داشته باشند. حال آن که هنوز برخی از بیمه ها می نالند که بیمه شخص ثالث چنین است و چنان و... و یا در حالی که بسیاری از مردم برای دریافت وام های خرد و یا حتی وام ازدواج و خرید کالا به دلایل مختلف باید کفش آهنی بپوشند و آن قدر بروند و بیایند که جان به لب بشوند! عده ای با استفاده از رانت و پارتی و توصیه و... وام های چند میلیاردی از بانک ها گرفته اند و با گردن کلفتی از پس دادن این وام ها خودداری می کنند!
4 – مردم می خواهند بدانند که نهادهای پرتعداد و عریض و طویل نظارتی درون سازمانی و برون سازمانی چرا نظارت لازم را بر این گونه مسائل بسیار مهم ندارند؟ آیا اگر نظارت موثری بود چنین فیش های آلوده ای که مثل ویروسی بسیار خطرناک به جان اعتماد مردم و سیستم و نظام اداری افتاده، اجازه صدور، رشد و گسترش می یافت؟ خصوصاً این که تاریخ این سرزمین، بزرگ مردانی چون امیرکبیر را به یاد دارد که یکی از کارهای بزرگ نظارتی او در مدت 3 سال و اندی صدارت بسیار موفقش نظارت بر دریافتی های دربار قاجار و حتی خود شاه و قطع کردن و کاستن برخی از این دریافت ها بود.
5 – آیا این گونه پرداخت ها و دریافت های بسیار شبهه دار، مسئله دار و آلوده به نکبت تبعیض و تضییع حقوق دیگران، موجب سوزاندن انگیزه برخی برای انجام خدمت پاک و درست و صادقانه نمی شود؟ آیا این تبعیض های فاحش، حداقل برای برخی توجیهی هر چند نادرست برای کم کاری، زدن از کار و یا حتی موجه جلوه دادن اختلاس ها و دزدی گرگی ها و سرقت های به ظاهر کوچک، گران فروشی و دامن زدن به دیگر ظلم و جنایت ها در جامعه نمی شود؟
پس باید ریشه این گونه تبعیض ها و بلکه هر نوع تبعیض در جامعه خشکانده شود وگرنه نه تنها مقصران بلکه چشم بر هم گذارندگان و قاصران در امر به وجود آمدن و گسترش تبعیض در روزی نه چندان دور علاوه بر محاکمه در محکمه این دنیایی در پیشگاه خداوند بیزار از تبعیض، مؤاخذه ای سخت در پیش خواهند داشت.
6 – آیا قاصران و مقصران و امضا کنندگان چنین حقوق و پاداش هایی و دریافت کنندگان آن و دستگاه های نظارتی نمی دانند و نمی فهمند که این تبعیض آشکار و نکبت بار باعث شده به جای این که مردم امنیت بی بدیل کشورشان که به برکت ایثار غیرتمندان نیروهای نظامی و امنیتی و مرزبانی و... در این دایره آتش و منطقه ناامن وجود دارد، نقل مجالس شان باشد، متأسفانه ماجرای تلخ و تأسف بار فیش های آلوده بر سر زبان ها افتاده و کام مردم را تلخ کرده است و هزار و یک شکوه و شکایت و سوال و اما و اگر به وجود آورده، آن هم درست در زمانی که دشمن خیز برداشته و تحرکاتی جدی برای ناامن کردن کشور تا حد فراهم آوردن تمهیداتی برای انفجارهای انتحاری از خود نشان داده هر چند به لطف خداوند و هوشیاری حریم بانان ایثارگر، جوانمرد و غیور امنیت کشور این اقدامات خنثی شده است اما باید عمیقاً متوجه بود که دشمنان قسم خورده این مُلک و ملت هیچ گاه نمی خوابند و دست از دشمنی برنمی دارند بنابراین هیچ مدیر و مسئولی و هیچ نهاد نظارتی حق ندارد با تقصیر یا قصور خود، اطمینان و اعتماد مردم را که پشتوانه اصلی و اساسی استقلال و عزت و قدرت نظام و کشور است به چالش بکشد.
و کیست که نداند امنیت و آرامش کشور عزیزمان که به برکت ایثار و خون پاک 230 هزار شهید دفاع مقدس دیروز و صدها شهید مدافع حرم و شهدای مرزبانی امروز به وجود آمده بستر اصلی رسیدن و رساندن کشور به قله های رشد و پیشرفت مادی و معنوی و عزت روز افزون ایران و ایرانی است نه فضایی برای اختلاس کنندگان و دزدان بیت المال و پرداخت کنندگان و دریافت کنندگان فیش های آلوده.
7 – مردم می خواهند بدانند در حالی که رهبر جمهوری اسلامی در نهایت صداقت علناً در حضور رسانه ها می گوید، شرمندگی من کمتر از آن جوان بیکاری نیست که دست خالی به خانه می رود، چگونه برخی مدیران و مسئولان می توانند به خاطر این گونه عدم نظارت ها و تبعیض های اعتمادسوز شرمنده و خجلت زده خدا و مردم نباشند؟
8 – مردم می خواهند بدانند که آیا برخی مسئولان نمی دانند در حالی که کشور از تورم و رکود و بیکاری رنج می برد و بیش از 3 میلیون جوان بیکار هر روز غصه بیکاری می خورند و در حالی که چند میلیون بازنشسته و مستمری بگیر، دریافت های ماهیانه ای در حدود یک میلیون و گاه کمتر و بیشتر دارند و با داشتن فرزند و نوه، صورت خود را با سیلی سرخ نگاه می دارند چگونه زندگی می کنند؟! آیا مسئولان نمی دانند در حالی که پدر و مادر سالخورده اجاره نشین و حالا مبتلا به چند بیماری شهیدان سرافراز این آب وخاک فقط و فقط یک میلیون و دویست هزار تومان مستمری دریافت می کنند (آن هم بعد از افزایش سال جاری)   در چنین وضعیتی برخی دریافت های چند ده یا چند صد میلیونی دارند.
9 – مردم می خواهند بدانند آیا این ماجرا هم در سایه سیاست بازی ها و سیاسی کاری ها و سیاه نمایی ها و به هیچ انگاشتن ها شامل مرور زمان و گم خواهد شد یا با دستوری که رئیس جمهور به معاون اول خود داده، پول فیش های نجومی به بیت المال بازگردانده می شود و مقصران کوچک و بزرگ بی هیچ مداهنه ای به تناسب جرم و گناه خود به مجازات خواهند رسید؟! و آیا ریشه تبعیض ها و از جمله ریشه فیش های آلوده زده خواهد شد؟

جهموری اسلامی/

بنابر اعلام مرکز آمار و سخنان مسئولان دولتی، نرخ تورم نقطه به نقطه در خرداد ماه سال جاری پس از سال‌ها به کمتر از ده درصد رسیده و به این ترتیب یکی از وعده‌های اصلی دولت یازدهم که تک نرخی کردن تورم بود، محقق شده است.
این اتفاق اگرچه در تاریخ دو دهه اخیر ایران قطعاً موفقیتی بی‌نظیر و در مجموع موفقیتی کم نظیر و قابل تقدیر است اما چندان تمجید و تحسینی برای دولت تدبیر و امید به ارمغان نیاورد و عکس‌العمل خاصی را به دنبال نداشت درحالی که تجربه نشان می‌دهد اگر موفقیتی به مراتب کوچکتر و کم‌اهمیت‌تر از این در دولت‌های نهم و دهم حاصل می‌شد البته اگر حاصل می‌شد! غریو هلهله و شادی و تشویق همسویان با دولت وقت به هوا بر می‌خاست و آن موفقیت در ردیف بزرگترین دستاوردهای بشری قلمداد می‌شد!
اما چرا دولت روحانی نه تنها در این موفقیت بلکه در بسیاری از دستاوردهای بزرگش مانند برجام اینچنین از تشویق و همراهی بی‌نصیب است؟ در مورد کاهش نرخ تورم و تک رقمی شدن آن می‌توان به چند نکته اشاره کرد:
الف – درک ناصحیح عمومی از مفهوم تورم و اشتباه گرفتن آن با گرانی باعث شده عموم جامعه انتظار داشته باشند، کاهش نرخ تورم به معنای ارزان شدن کالاها و خدمات باشد، درحالی که این کاهش به معنای کند شدن شیب افزایش قیمت‌ها است. این معنا اگرچه طی سال‌های اخیر به دفعات توسط مسئولان، کارشناسان و رسانه‌ها تبیین شده است اما همچنان مورد غفلت مردم واقع می‌شود.
ب – فارغ از اینکه کاهش تورم معلول و محصول رکود است یا خیر نفس همزمانی این دو یعنی کاهش تورم و ادامه رکود در فضای اقتصادی کشور، شیرینی و شادی دستیابی به نرخ تورم تک رقمی را کاسته است. در این میان البته تبلیغات پردامنه منتقدان دولت در کم فروغ شدن این دستاورد بزرگ بی‌تاثیر نیست.
ج – کاهش نرخ تورم به محدوده زیر ده درصد بدون شک محصول اجرای سیاست‌های سختگیرانه و انضباط شدید مالی و پولی توسط دولت و بانک مرکزی طی سه سال اخیر است، بنابر این طبیعی است که اقتصاد و جامعه خو گرفته با بی‌انضباطی مالی، دشواری‌های زیادی را برای هضم و درک انضباط متحمل شده باشد غافل از اینکه حلاوت فعالیت اقتصادی و زندگی در شرایطی که تورم در آن از ثبات و نرخی منطقی برخوردار است، در ابتدا کمی سخت می‌نماید.
د – اینکه مجموعه تصمیم گیران در دولت، در انتخاب میان پافشاری بر کاهش تورم یا انضباط مالی، به درستی ادامه رویکرد کاهش تورم را برگزیده‌اند،‌ موضوعی قابل بحث است که کارشناسان باید به آن بپردازند اما فارغ از مباحث کارشناسی، واقعیتی که نمی‌توان و نباید از آن غافل شد این است که ایران پس از سال‌ها توانسته است خود را در ورطه هولناک تورم دو رقمی نجات دهد و به مجموعه کشورهایی بپیوندد که از ثبات در حوزه قیمتی کالاها و خدمات بهره‌مند هستند. نباید فراموش کنیم که تا سال گذشته ایران چهارمین کشور دارای تورم بالا در جهان بود.
ر – این روزها به دفعات گفته می‌شود «آثار موفقیت‌های اقتصادی و خصوصاً کاهش تورم در زندگی مردم قابل مشاهده نیست» این جمله آنقدر گفته و شنیده و تبلیغ شده که انگار «قابل مشاهده بودن» به اصلی‌ترین حجت و برهان برای درستی و راستی سیاست‌های دولت تبدیل شده است درحالی که همواره و در تمامی حوزه‌ها و موارد این‌‌گونه نیست و نباید باشد. خیلی دور نیست زمانی که در دولت نهم رئیس جمهوری وقت با دستوری نرخ سود سپرده‌ها و تسهیلات بانکی را کاهش داد و تقریباً همه این «مشاهده‌طلبان» امروز به احترام این تصمیم کاملاً اشتباه سوت و کف زدند. آن روز عده‌ای بارها و بارها گفتند این دستور به ظاهر شیرین اندکی بعد کام همه ما را تلخ و اقتصاد کشور را دچار مشکلات فراوان می‌کند و همان هم شد. منتقدان امروز دولت یازدهم که اغلبشان همان کسانی هستند که مشوقان دیروز دولت نهم بودند، آن زمان هم تنها خام‌اندیشانه به رویاپردازی درباره نتایج تدبیر رئیس‌جمهور مشغول شدند، ولی انذاردهندگان دیروز که اغلبشان امروز از مدافعان دولت یازدهم هستند، کمی دورتر را مشاهده می‌کردند همان‌گونه که اکنون هم جامعه را به کمی صبر برای مشاهده آثار تورم تک رقمی در آینده‌ای نه چندان دور فرا می‌خوانند.
و نکته بسیار مهم اینکه رسانه ملی باید با توجه به منافع ملی عمل کند و موفقیت دولت‌ها را در هر زمینه که باشد آنگونه که هست بازتاب دهد. انتظار اینست که دست‌اندرکاران رسانه ملی از خسرانی که عملکرد آنها در زمینه برجام متوجه این رسانه کرد پند بگیرند و با موفقیت دولت در تک رقمی کردن تورّم به درستی برخورد کنند.

جوان/

یادداشت2

وقت اقدام و عمل در حوزه صنعت است

دولت سال گذشته برای خروج از رکود صنعت لوازم خانگی و خودرو تسهیلاتی را در نظر گرفت تا بتواند این صنایع را با تزریق نقدینگی و تحریک تقاضا نجات دهد، اما نه 110 هزار خودرویی که فروخته شد توانست منجی این صنعت باشد و نه کارت اعتباری خرید که با استقبال سردی همراه بود. اگر قصد داریم صنایع و تولید کشور را بهبود ببخشیم، باید هزینه تولید را در کارخانه کاهش دهیم. بنگاه‌های تولیدی به دلیل کمبود سرمایه در گردش با رکودی عمیق دست و پنجه نرم می‌کنند و برای نجات این بخش باید از نظام بانکی با اعطای تسهیلات کمک گرفت. اکنون نظام بانکی با دولت همراهی کامل نمی‌‌کند در حالی‌که این بخش بسیار مهم باید در خدمت تولید و رشد اقتصادی کشور باشد. البته در این میان برخی مصرف‌کنندگان، کیفیت تولیدات داخلی را مورد انتقاد قرار می‌دهند که بخشی از این انتقاد آنها نیز به‌حق است. کارخانجات داخلی باید کیفیت محصولات خود را افزایش و قیمت تمام‌شده را کاهش دهند. دولت در این زمینه می‌تواند با اعطای تسهیلات کم‌بهره کمک زیادی به این بخش کند. با انجام این کار، شاهد افزایش اشتغال و کاهش بیکاری در جامعه خواهیم بود که به دنبال این موضوع، فساد نیز روند کاهنده خواهد داشت. طرح خرید کالای ایرانی، زمانی مطرح شد که هنوز ساز و کار آن بررسی نشده بود. همین روند باعث شد تا مردم نسبت به تصمیمات مربوط به این طرح، بی اعتماد شوند. اگر دوباره شاهد چنین موضوعی باشیم، قطعا با مشکلات بی‌اعتمادی حاکمیتی روبه‌رو خواهیم شد که به دنبال آن کمپین‌هایی است که برای خودرو تشکیل شده بود و کشور را برای رفع آن به زحمت انداخت. بانک مرکزی تصور می‌کرد لوازم خانگی هم مانند خودرو است و به سرعت فروش می‌رود، اما این تصور اشتباه است. از ابتدا برخی کارشناسان صنعت با نحوه اجرای طرح وام خرید کالای ایرانی مخالف بودند، زیرا اصناف در آن دخیل نبودند و دولت قصد داشت به صورت مستقل در این زمینه عمل کند که موفق نبود. نفس این طرح خوب، اما موقتی و در حد یک مسکن بود، زیرا ریشه‌ای نبود و اتاق فکری پشت آن وجود نداشت. در هر حال، رهبر معظم انقلاب، امسال را سال اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل نامگذاری کردند. این نامگذاری نشان می‌دهد که اکنون کشور نیاز به اقدام و عمل واقعی دارد و باید از شعارها فاصله بگیرد.

دکتر عبدالله رضیان عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس

قدس/

افزایش قدرت نظامی مطالبه مردم و نخبگان

سردار حسین اسداللهی

جمهوری اسلامی ایران، همانند سایر کشورها، طبق کنوانسیون‎های جهانی حق برخورداری از توان دفاعی، نظامی و حراست از مرزهای خود را دارد. بنابراین، حراست از سرزمین تنها مختص ایران نیست بلکه همه کشورها باید از مرز و بوم خود دفاع کنند. دخالت‎های بیجای آمریکا در توان نظامی ایران این سؤال را مطرح می‎کند که کدام‎یک از کشورهای جهان تمایلی به داشتن قوای نظامی کارآمد از خود نشان نمی‎دهند و مایل به برخورداری از نیروی نظامی اید‎ه‎آل نیستند؟ همچنین، کشورهایی که از توان نظامی بالایی برخوردارند هرروز در پی ارتقای سطح توانمندی‌های نظامی خود بوده و برای تقویت آن، هزینه‎های قابل توجهی را صرف می‎کنند. اگر حاکمیتی به افزایش و ارتقای توان نظامی خود اعتنایی نکند، یقیناً مورد بازخواست مردم و نخبگانش قرار خواهد گرفت زیرا یکی از مهمترین عوامل حفظ استقلال، دفاع از سرزمین خود و مبارزه با متجاوزان و متهاجمان است. افزایش و سرعت رشد تکنولوژی به حدی است که هر لحظه‎ باید در اندیشه افزایش توان نظامی و سایر توانمندی‎های خود در حوزه‎های مختلف بود؛ همچنانکه قرآن مجید قرن‌ها پیش به این موضوع اشاره کرده که مردم جامعه اسلامی باید توان نظامی جامعه خود را افزایش دهند و از نفوذ دشمن به آن جلوگیری نمایند.  حضرت امام (ره) در این باره جمله عمیقی دارند. ایشان فرمودند: در هنگامه خطر ملتی سربلند و جاوید است که از اکثریت آمادگی رزمی برخوردار باشد. ایشان براین مسأله نیز تأکید کردند که اکنون که کشور در امنیت و آرامش به سر می‏برد، بهتر است به فکر فردایی بود که دشمن ممکن است قصد تهاجم و دست‎اندازی به سرزمین اسلامی را داشته باشد. لذا باید از امنیت موجود و سرمایه‎های ملی برای افزایش توان نظامی کشور بهره برد و از تهدید و ارعاب و دخالت های بیجای دشمنان نظام اسلامی، لحظه‎ای هراس را به دل راه نداد.   بدون شک، تقویت توان دفاعی و ارتقای توان رزمی کشور یکی از عوامل مهم بازدارندگی در نفوذ و تجاوز دشمنان به کشور است. البته با جرأت می‎توان گفت که انقلاب اسلامی ایران بیش از سه دهه است که با حضور و توان واقعی مردم و دعای شهدا سرپا ایستاده است. بنابراین، مردم و مسؤولان با توجه به توصیه‎های دینی و رهنمودهای بنیان‎گذار انقلاب اسلامی و با اعتماد و پشتیبانی از نظام و نظر خیر شهدا، برای ارتقای توان نظامی کشور کوشیده‎اند. پُرواضح است که دشمنان ایران هرگز خواهان رشد و استقلال ملت ایران نیستند. آنها به دنبال ساختن جامعه‌ای ضعیف و بی‎دین در ایران هستند تا با کوچکترین بحرانی، در امور داخلی کشور دخالت نموده و بر مردم مسلط شوند. دسترسی به امکانات مختلف و بهره‎مندی از دانش به مذاق دشمن خوش نمی‎آید. از این‏رو، آنها همواره در تلاش بوده‎اند تا با تحت فشار قراردادن مردم و حاکمیت، منطق خود را بر ما تحمیل نمایند. درحالی که تنها منطقی که بر ما حکمفرماست، دستورات دین مبین اسلام است که از ما آگاهی و رشد و تجهیز نظامی و دفاع از میهن اسلامی را مطالبه کرده است. مردم شهیدپرور ایران اسلامی در زمان جنگ تحمیلی با همراهی ارتشی که به نیروهای مردمی و انقلابی پیوسته بود، با کمترین امکانات در برابر جهانی ایستادند که تا دندان مسلح بوده و قصد تجاوز به کشور و سقوط نظام اسلامی را در ذهن می‌پروراند. با گذشت هشت سال دفاع‌مقدس و آشکارشدن بیش‎ازپیش کینه‎های دشمنان نسبت به مردم ایران اسلامی، همه ملت در کنار نظام ایستاده و خواستار تقویت بنیه‎های دفاعی کشور شدند و بی‎اعتنا به دخالت‎ها و ارعاب دشمن، زمینه را برای دستیابی به فناوری‏های روز فراهم‎ کردند. به‎امید آنکه روزبه‎روز شاهد تقویت توان دفاعی ایران بوده و سدی نفوذناپذیر در برابر توطئه‎های احتمالی دشمنان و به‏ویژه نظام استکباری و صهیونیست‎ها باشیم.