حضرت امام خمینی رحمه الله علیه: این تکلیف همه مسلمانان است که قدس را آزاد کنند و شر این جرثومه فساد را از سر بلاد اسلامی قطع کنند(صحیفه امام / ج ۵ / ص۱۸۶)
مقدمه:
امسال(2020) بیش از هفتاد و دو سال است که سرزمین فلسطین به صورت رسمی و با توطئه انگلیس خبیث و آمریکای جنایکتار به اشغال صهیونیست ها درآمده است. البته اشغال فلسطین به یک روزه و در سال 1948میلادی اتفاق نیفتاده، بلکه برای ریشه یابی آن باید حداقل به 40 سال قبل از آن برگردیم. با این حساب بیش از 100 سال است که ملت مظلوم فلسطین دچار این غده سرطانی هستند. غده ای که با چند هزار نفر شروع شد و با کشتار و آواره نمودن میلیون ها نفر صاحبان اصلی این سرزمین، اکنون با معامله قرن به دنبال اشغال کامل آن است. با توجه به فرمایش بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی و درد و رنج روز افزون ملت فلسطین بزرگترین مسأله جهان اسلام بلکه جهان بشریت ، مسأله فلسطین است. در این نوشته سعی بر آن است تا مسأله فلسطین با مراجعه به مستندات، از روزهای اول شکل گیری مورد بازخوانی قرار بگیرد و راه حل های این مسأله نیز مرور شود.
مرور چند سوال؟
معرفی اجمالی کشور فلسطین
سرزمین فلسطین که در قدیم کنعان نام داشت دارای ۲۵۰۰۰ کیلومتر مربع مساحت و در ساحل شرقی دریای مدیترانه و در مجاورت کشورهای مصر، سوریه، اردن و لبنان قرار دارد. با یک مراجعه ساده به تاریخ اقوام و ملت های کشورهای غرب آسیا، در مورد فلسطین به این ترتیب دوره ها برمی خوریم:
یعنی اقوامی که در فلسطین زندگی و حکومت کرده اند در دوره های مختلف، به لحاظ شرایط متفاوت بوده است. اولین قومساکن فلسطین را کنعانیان نام برده اند. پس از دوره کنعانیان، قومی به نام فلسطینیا در آن ساکن بوده اند. دوره بعد ، عصر پیامبرانی است که فرزندان حضرت ابراهیم هستند. از جمله فرزندان حضرت یعقوب که بنی اسرائیل را تشکیل می دادند. این دوره تا حضرت عیسی مسیح، ادامه دارد. به نقلی ششصد پیامبر بر بنی اسرائیل آمدند و اصلاح نشدند و آخرین آنها که حضرت عیسی بود و به زعم آنها به صلیب کشیده شد. البته قبل از حضرت عیسی چندین بار قوم یهود با تاخت وتاز اقوام دیگر از جمله آشوریان قرار گرفتند و منجر به انحطاط و اسارت بنی اسرائیل شد و سرانجام پادشاه هخامنشی دوباره آنها را آزاد کرد. در مرحله بعد توسط اسکندر مقدونی دچار فروپاشی شد.
حدود 100 سال قبل از به صلیب کشیده شدن حضرت عیسی این سرزمین به تسلط رومیان درآمد. حدود300 سال پس از میلاد مسیح، کنستانتین امپراتوری روم دین مسیحیت را پذیرفت و به آن رسمیت بخشید. در سال 15 هجری(1385 سال پیش) این سرزمین طی جنگ هایی با رومیان در زمان خلیفه دوم، به دست مسلمانان آزاد شد و به حکومت مسیحیان پایان داد. حدود 14 قرن این سرزمین اسلامی بوده است(البته جنگ های صلیبی و حمله های گاه و بی گاه مسیحیان اروپا از قرن یازدهم تا پانزدهم نیز جزء تاریخ این سرزمین است. بالاخره آخرین قوم و مذهب که در آن زیسته اند و بیشترین مدت نیز در آن بوده اند، مسلمانان بوده است. از اوائل قرن بیست میلادی و با ضعیف شدن امپراتوری عثمانی پروژه یهودی سازی این سرزمین با نقشه های سران صهیونیسم و توطئه های انگلیس خبیث شروع شد و تا امروز ادامه دارد. همان طور که مشخص می شود؛
یهودیان اولین ساکنین فلسطین نبودند، بلکه زمانی بسیار طولانی، قبل از این که آنها به این سرزمین بیایند فلسطین دارای سکنه بود. در 2500 سال پیش از میلاد، اقوام سامی از طرف حجاز به سوی سرزمین هایی مانند فلسطین کوچ نموده و اقوامی چون اعراب کنعانی در فلسطین ساکن شدند و اولین ساکنین شناخته شده در فلسطین، کنعانی ها بودند. حدود هزار سال پیش از میلاد، اقوامی به نام فلسطینی که از دریای «اژه» آمده بودند، به این ناحیه راه یافته و جای کنعانیان را گرفتند. مدت ها پس از مهاجرت فلسطینی ها و کنعانیان به سرزمین فلسطین، قوم بنی اسرائیل، به همراه حضرت موسی (ع) در فلسطین سکونت کردند. و پس از آوارگی قوم یهود و بنی اسرائیل و پس از دوره مسیحیان ، اعراب و مسلمانان ساکنان اصلی آن را تشکیل می دادند. بنابراین، سرزمین فلسطین، سرزمین اصلی و اختصاصی یهودیان و صهیونیست ها نبوده است و اعراب مسلمان فلسطینی چون آخرین ساکنان آن بوده اند تقدم و حقی ویژه در تملک و سکونت در آن دارند.
آیا فلسطین سرزمین بدون ملت برای ملتی بدون سرزمین است؟!
اجبار انسان ها به ترک سرزمین، خانه و کاشانه خود همراه با قتل عام و وحشیگری و آنگاه انکار کمترین حقوق برای این رانده شدگان بلکه تلاش جهت وانمودسازی ترک داوطلبانه انسان های آواره از موطن خود از جمله مصادیق بارز ظلم و بی عدالتی نسبت به انسان های آواره و بی پناه تلقی می شود و همین معظل از مهمترین موانع حل ریشه ای مسأله فلسطین بوده است.
برخلاف تبلیغات و القائات صهیونیست ها در توجیه اسکان میلیون ها صهیونیست در سرزمین فلسطین تحت عنوان«سرزمین بدون ملت برای ملتی بدون سرزمین» واقعیت آن است که در زمان کوچ دسته جمعی صهیونیست ها به سرزمین فلسطین، جمعیت فراوانی از غیر یهودیان در بخش های مختلف این سرزمین خاصه در مناطق حاصلخیز کشاورزی و روستایی آن سکونت داشتند. چنانکه بر خلاف ادعای صهیونیست ها در ترک داوطلبانه این مناطق از طرف ساکنان اولیه آن، اسناد و مدارک محکمی اثبات می کند که صهیونیست ها از مدت ها پیش از تأسیس کشور جعلی اسرائیل در فلسطین (1882)برنامه ریزی و طراحی سازمان یافته ای برای اجبار ساکنان اولیه فلسطین به ترک سرزمین پدری و اجدادی شان داشته اند. و بر همین مبنا از همه فرصت ها ازجمله در شرایط جنگی (فاصله بین دو جنگ جهانی) برای عملی ساختن اهداف خود استفاده کردند. جالب این که پروژه جایگزینی جمعیت فلسطین ده ها سال قبل از ماجرای خودساخته صهیونیست ها(هولوکاست) برای مظلوم نمایی شروع شده بود.
هرتزل و دولت یهود؟!
تئودور هرتزل در سال 1895میلادی کتاب «دولت یهود» را به نگارش درآورد. او در این کتاب جامعه یهودیان را مورد خطاب قرار داد و از نبود دولت و تشکیلات یهودیان گفت. برای همین منظور و تعیین سرزمین برای تشکیل دولت، دو سال بعد (1897) اولین کنفرانس جهانی صهیونیسم در شهر بال سوئیس تشکیل شد. کشورهای پیشنهاد شده عبارت بودند از: اوگاندا، قبرس، آفریقای جنوبی، آرژانتین، موزامبیک، کنگو، لیبی ،آنگولا، صحرای سینا و فلسطین.
فلسطین از همان ابتدا، اولین اولویت آنها بود ولی به خاطر رد درخواست های یهودیان؛ به خصوص پنسکر و هرتزل توسط سلطان «عبدالحمید» عثمانی، مبنی بر اجازه مهاجرت یهودیان به فلسطین؛ آنها از این طرح ناامید شده بودند تا این که 4 سال پس از مرگ هرتزل در سال 1908 سلطان عثمانی توسط ترک های جوان در ترکیه برکنار شد(بنابر اسناد موجود این برکناری به خاطر 33سال مخالفت در این زمینه بود) و یهودیان دوباره طرح خود را پیگیری کردند. برای هرتزل مسائل تاریخی و مذهبی قوم یهود اهمیتی نداشت، بلکه سرزمین فلسطین به خاطر قرار گرفتن در محل تقاطع قاره ها(آسیا،آفریقا و اروپا) برای ایجاد دولت صهیونیستی بهترین موقعیت را داشت و در مورد آن با استعمارگران در حال رایزنی بود. او در کتاب دولت یهود می نویسد:«برای اروپا، ما قراول و نگهبان پیشرفته تمدن در برابر بربریّت خواهیم بود.»
اعلامیه بالفور
در آخرین سال های جنگ جهانی اول، دولت انگلیس تعهدی را به جامعه یهودیان انگلیس و آمریکا داد. این تعهد به اعلامیه بالفور معروف است.
«دولت علیاحضرت با نظر مساعد، ایجاد یک کانون ملی برای مردم یهودی را در فلسطین در نظر دارد و بیشترین تلاش خود را برای رسیدن به این هدف مصروف خواهد ساخت. البته با در نظر گرفتن این امر که نباید هیچ تجاوزی به حقوق مذهبی و عرفی جوامع غیر یهودی فلسطین وارد آید و نیز هیچ فشاری بر حقوق و موقعیت سیاسی یهودیان در دیگر کشورها تحمیل گردد.»
اعلامیه بالفور در نوامبر 1917 میلادی از طرف دولت انگلیس انتشار یافت که به صورت نامه ای از طرف لرد بالفور خطاب به لرد روچیلد(سرمایه دار معروف یهودی انگلیسی) فرستاده شد. خود بالفور پس از دو سال (19فوریه 1919)این روند استعماری را چنین شرح می دهد: «نقطه ضعف موضع ما، بدون تردید این است که در مورد فلسطین، اصل حکومت بر سرنوشت خویش را رد کرده ایم. اگر ساکنان کنونی فلسطین مورد مشورت قرار می گرفتند، بدن تردید علیه استقرار یهودیان رأی می دادند.» (روژه گارودی، پرونده اسرائیل و صهیونیسم سیاسی، ترجمه نسرین حکمی، چاپ دوم، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاداسلامی ،1369، ص48.)
در این سوی آب ها سلطان سعودی قرار دارد که ملک فلسطین را به مانند ملک پدری خود به یهودیان می بخشد: ناصر السعید نویسنده کتاب «تاریخ آل سعود»، این بذل و بخشش را این گونه آورده است: «من سلطان عبدالعزیز بن عبدالرحمن آل الفیصل آل سعود هزاران بار نزد سر پرسی کوکس نماینده‌ی بریتانیا اقرار و اعتراف کرده‌ام که مخالفتی با دادن فلسطین به یهودیان بینوا یا حتی غیر یهودیان ندارم و در این‌باره هیچ‌گاه از فرمان آنها تا قیام قیامت تخطی نخواهم کرد».(ناصر السعید ، کتاب « تاریخ آل سعود »)
سیر اشغال فلسطین
بحث خرید زمین توسط یهودیان تا چه حد واقعیت دارد؟
در ابتدا یهودیان سعی کردند با توطئه های مختلف سرزمین های فلسطینی ها را بخرند. ولی فلسطینی ها چون می دانستند آنها یهودی هستند ، به آنها زمین نمی فروختند. در نهایت با واسطه های مختلف تنها قادر به خرید 1 تا 3 درصد از این اراضی شدند. اما هنگامی که توطئه یهودی ها بر ملا شد تمام فلسطین حکم به تحریم فروش اراضی دادند و اعلام کردند هر کس زمینش را به یهودی ها بفروشد ریختن خونش جایز استف لذا دیگر زمینی فروخته نشد .
صهونیستها در زمان شروع رسمی قیمومیت انگلیس در سال 1922 میلادی فقط چیزی در حدود 2/5 درصد از این سرزمینهای فلسطین را تحت تملک داشتند در حالیکه در سال1947 میلادی همزمان با خروج نیروهای انگلیسی از این مناطق، 6 درصد از مجموع کل زمینها را از فلسطینی ها خریده بودند. و معاهده ظالمانه تقسیم فلسطین(181) در 29 نوامبر 1947 میلادی توسط سازمان ملل در حالی تصویب شد که تنها 6 درصد از اراضی فلسطین توسط یهودیان به طرق مختلف تملک شده بود و 94 درصد آن به فلسطینی ها تعلق داشت.
صهیونیست ها بقیه خاک فلسطین را در طی جنگ های خانمان سوز تصاحب کردند. 14 می 1948 قیمومیت انگلیس خبیث بر فلسطین تمام شد و 15 می (روز نکبت)اولین جنگ تمام عیار صهیونیست ها با پشتیبانی کشورهای غربی در سال 1948 میلادی روی داد. صهیونیست ها در این جنگ 78 درصد از خاک سرزمین تاریخی فلسطین (مساحت کل فلسطین: 27هزار کیلومتر مربع) را به اشغال خود درآوردند. در این جنگ نابرابر بیش از 531 شهر، روستا و شهرک به طور کامل با خاک یکسان شدند و ساکنانشان آواره شدند.
نقش فرقه بهائیت در اشغال فلسطین و ادامه آن
طرح تقسیم سازمان ملل و ادامه اشغال
ادامه اشغال و مسأله آوارگان فلسطینی
راه حل های مسأله فلسطین
1- راه حل نظامی : ارتش های اعراب
2- راه حل سیاسی : طرح های سیاسی
3- راه حل مردمی و مقاومت: انتفاضه
راه حل نظامی:
کشورهای عربی و در رأس آن ها مصر و سوریه به طور رسمی سه بار و در سال های 1948 – 1967 – 1973 میلادی با رژیم صهیونیستی اسرائیل وارد جنگ شدند.
راه حل های سیاسی:
راه حل مردمی: (انتفاضه) مقاومت
با مروری بر گذشته مشاهده می شود هر آنچه که به عنوان راه حل های نظامی و سیاسی در بحث حل مسأله فلسطین ارائه شده، به لحاظ این که منافع مردم فلسطین را تأمین نمی کرد ، نتوانسته است مشکل و بحران فلسطین را به پایان برساند و به نظر می رسد تنها راه حل ممکن اتکاء به نیروی درونی و مردمی و مقاومت است. انتفاضه از نظر لغوی یعنی جنبش و لرزش و حرکتی که همراه با نیرو و سرعت باشد و از نظر سیاسی و اجتماعی انتفاضه یا قیام عبارت است از رفتار و عملکرد معترضانه و شجاعانه مستمر مردم غیر مسلح فلسطین در قبال رژیم صهیونیستی اسراییل. اولین انتفاضه که از آن به عنوان (انتفاضه بزرگ) یاد میشود در دسامبر ۱۹۸۷ و در پی جریان یک حادثه رانندگی در جنوب اسراییل بوقوع پیوست. در آن ماجرا چند تن از کارگران فلسطینی کشته شدند. همین امر به آغاز شورشها در اردوگاههای آوارگان در نوار غزه انجامیدکه به کرانه باختری سرایت کرد. سازمان آزادیبخش فلسطین که مقر آن در آن زمان در تونس بود به شدت غافل گیر شد. اما عرفات بلافاصله به خود آمد و هدایت خشونتها را با موفقیت به دست گرفت .این مبارزات که با سنگ پراکنی همراه بود تبدیل به یک مبارزه ی ملی شد. انتفاضه دوم نیز در سال 2000 از مسجدالاقصی شروع شد و هنوز هم ادامه دارد.
ریشه های ظهور انتفاضه و مقاومت
چه عواملی باعث به وجود آمدن انتفاظه و جریان مقاومت شد؟
1-گسترش اسلام خواهی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری حضرت امام خمینی(ره)
2- نا امیدی مردم مسلمان از ارتش های آزادیبخش عربی
3- سیاست سرکوب بی رحمانه فلسطینی ها توسط رژیم صهیونیستی
4- سازش سران دول عرب با اسرائیلی های غاصب فلسطین
5- نا امیدی مسلمانان فلسطینی از سازمان های مبارز لائیک فلسطینی
6- نا امیدی و یأس مسلمانان فلسطینی از سازمان های بین المللی
7- اسلام تنها راه نجات مردم مظلوم فلسطین.
معرفی دو سازمان ظهوریافته در جریان انتفاضه
1- سازمان جهاد اسلامی فلسطین: توسط شهید فتحی شقاقی در سال 1980 بنیانگذاری شد. او متولد غزه بود و در رشته پزشکی از مصر فارغ التحصیل شده بود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران کتاب « خمینی راه حل و آلترناتیو اسلامی» را به نگارش درآورد.
شهیدفتحی شقاقی:«هیچ چیز به اندازه انقلاب امام خمینی(ره) نتوانست ملت فلسطین را به هیجان آورد و احساسات آن ها را برانگیزد و امید را در دلهایشان زنده کند. با پیروزی انقلاب اسلامی ما به خود آمدیم و دریافتیم که آمریکا و اسرائیل نیز قابل شکست هستند....»
او پس از چندبار زندانی شدن و تبعید سرانجام توسط عوامل اطلاعاتی موساد در تاریخ 1995/10/26 به شهادت رسید. فعالان و مبارزان این سازمان در حال حاضر به رهبری رمضان عبدالله شلح عمل می کنند.
2- جنبش مقاومت اسلامی(حرکه المقاومه الاسلامیه /حماس): این جنبش در سال 1987 مطابق با 1366شمسی همزمان با قیام سراسری مردم فلسطین(انتفاضه) از اخوان المسلمین مصر جدا شد و اعلام موجودیت کرد. رهبر معنوی این جنبش شیخ احمدیاسین است. و در حال رئیس دفتر سیاسی آن اسماعیل هنیه است.
سابقه مبارزات مردمی در مسأله فلسطین
شایان ذکر است که مبارزات مردمی فقط شامل موارد ذکر شده نمی شود و سابقه ای به اندازه اشغالگری در این سرزمین دارد. شیخ عزالدین قسام از سرآمدان این افراد به شمار می رود که در سال هایی که هنوز اسرائیل غاصب اعلام موجودیت نکرده بود در حال مبارزه بود. در تاریخ مبارزات اسلامی مردم فلسطین از شیخ عزالدین قسام به عنوان «بنیانگذار نهضت اسلامی» این سرزمین یاد میشود. او توانست با قیام خود نیروهای انگلیسی اشغالگر فلسطین و گروههای یهودی هم پیمان آنان را در سالهای قبل از وقوع جنگ دوم جهانی به ستوه آورد. مجاهدی که اهل سوریه است، در مصر تحصیلات عالیه مذهبی را گذرانده و با احساس تکلیف وارد مبارزات نظامی علیه اشغالگران صهیونیستی شد. در 19 نوامبر سال 1935، در ماه رمضان شيخ مجاهد عزالدين قسام به شهادت رسيد.
گردان هاي شهيد عزالدين قسام شاخه نظامي جنبش مقاومت اسلامي حماس که به يمن نام مبارک شيخ قسام و پايبندي به اصولي که تا رسيدن به لحظه پرافتخار شهادت بدان پايبند بود، اين نام را براي خود برگزيد.
سلسله فتوحات و پیروزی های مقاومت از جنوب لبنان تا غزّه
اکنون انتفاضه فلسطین از دست های خالی و سنگ، به موشک رسیده است. موشک هایی که کابوس صهیونیست ها شده
اعتراف برژینسکی و سازمان سیا بر یک واقعیت برگشت ناپذیر:
اسرائیل در خوش بینانه ترین حالت 10 سال تا محو کامل فرصت دارد... و این گونه بود که تمام شکست های اعراب را مقاومت جبران کرد.
سیدحسن نصرالله:
اسرائیل از خانه عنکبوت سست تر است.
مقاومت تنها راه رهایی
حضرت امام خمینی رحمه الله علیه: «من به سران فلسطینی نصیحت می‌کنم که دست از رفت و آمدهای خودشان برداشته و با اتکا به خداوند متعال و مردم فلسطین و اسلحه خویش تا حد مرگ با اسرائیل بستیزند، چرا که این رفت و آمد‌ها موجب میشود که ملتهای مبارز از شما دلسرد شوند. شما اطمینان داشته باشید که نه شرق به درد شما می‌خورد و نه غرب. با ایمان بر خدا و تکیه بر سلاح با اسرائیل بجنگید، همچون ملت و نیروهای مسلح ایران که بی‌اتکا به قدرت‌ها و ابرقدرت‌ها و با ایمان به خدای تعالی و قدرت لایزال او تا حصول خواسته‌های مشروع خویش دست از اسلحه برنمی دارند.» (صحیفه امام / ج ۱۶ / ص۳۸۲.)
مقام معظم رهبری : « همه دنیا از جمله دنیای اسلام موظف است هر چه می‌تواند به تجهیز ملت فلسطین کمک کند...کرانه باختری باید تسلیح شود.)
ایشان در سال 1394 پس از این که صهیونیستها با انعقاد برجام احساس راحتی کردند، فرمودند: «رژیم صهیونیستی 25 سال آینده را نخواهد دید»
منابع برای مطالعه بیشتر:
1- پرونده اسرائیل و صهیونیسم، روژه گارودی، ترجمه نسرین حکمی، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاداسلامی،1369.
2-اسطوره های بنیانگذار سیاست اسرائیل، روژه گارودی،حمیدرضاآژیر و شیخی،مشهد: گوهرشاد،1377.
3- ایران و مسأله فلسطین، علی اکبر ولایتی، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی،1376.
4- فلسطین و صهیونیسم، مرتضی شیرودی، قم: انتشارات تحسین، 1382.
5- مسائل منطقه ای ایران، محمد اسماعیل خدادای، قم: نشر یاقوت، 1381.
6- استراتژی اسرائیل، غازی اسماعیل رابعه، ترجمه محمدرضا فاطمی، تهران: نشر سفیر، 1368.
7- فلسطین و اسرائیل،جان کوئیگلی، ترجمه سهیلا ناصری، تهران: وزارت امورخارجه، 1372.
8- اخراج فلسطینیان، نورالدین صالحه، ترجمه فریده.م،تهران: مرکز مطالعات فلسطین،1390.
9- صهیونیسم یا تروریسم، ابراهیم طاهری، تهران: نشر پیام محراب، 1390.
10 - براندازی صهیونیستی در امپراتوری عثمانی، محسن فرسایی، تهران: نشر هلال، 1388.
11- پایان اسلام نتیجه صلح با یهود، سیدمحمد حسینی شیرازی، ترجمه صادق داوری،قم: نشرسلسله،1383.
12- خاطرات لورنس عربستان، توماس ادوارد لورنس، ترجمه مسعود کشاورز، تهران: نشرعطائی،1369.
13- ارتباط صهیونیستی، آلفرد م. لیلیانتال، ترجمه سید ابوالقاسم حسینی،تهران: پژوهشگاه فرهنگ واندیشه اسلامی، 1379.
14- دایرة‌المعارف مصور تاریخ فلسطین ، به اهتمام حامد کفاش، امیر منصوری و زهرا یگانه.
15- مسأله فلسطین و ماهیت طرح صهیونیسم، راشدالغنوشی، ترجمه سیدهادی خسروشاهی، قم: فرانشر، 1370.
16- تاریخ صهیونیسم، ناهوم سوکولوف، ترجمه داود حیدری، تهران: بنیاد مستضعفان و جانبازان، 1377.
17- انتفاضه و طرح اسلامی معاصر، شهید ابراهیم فتحی شقاقی، تهران: انتشارات بین المللی الهدی، 1371.
18- ریشه های بحران در خاورمیانه، حمید احمدی، تهران: کیهان، 1369.
19- صهیونیسم، عبدالوهاب المسیری، ترجمه لواء رودباری، تهران: دفترمطالعات سیاسی و بین المللی، 1374.
20- جنبش های اسلامی در فلسطین، زیاد ابوعمر، ترجمه هادی صبا، تهران: نشر سفیر، 1371.
21 – حرکت اسلامی فلسطین، سیدهادی خسروشاهی، تهران: اطلاعات، 1375.