- صفحه نخست
- |
- استان ها
- |
- بین الملل
- |
- سیاسی
- |
- چند رسانه ای
- |
- اقتصادی
- |
- فرهنگی
- |
- حماسه و جهاد
- |
- صبح صادق
- |
- صدای انقلاب
- |
- محرومیت زدایی
روزنامه کیهان **
خبرگزاری عراقی: جاسوسان موساد در خاک ما چه غلطی می‌کنند؟!
یک خبرگزاری «عراقی با بیان اینکه هدف قرار گرفتن یک مرکز سپاه در کرمانشاه توسط چند فروند پهپاد صهیونیستی از مبدأ اربیل، از مقامات اقلیم کردستان پرسید که این پهپادها در اربیل چه می‌کنند؟
خبرگزاری «المعلومه» در تحلیلی به قلم «لیلیان معروف» نوشت: پس از حمله ایران به مقر موساد در اربیل، عراق عبارات و بیانیه‌های محکومیت مثل باران سیل آسا منتشر شد. انگار که جهان با خبر کشتار کودکان فلسطینی توسط رژیم اسرائیل از خواب بیدار شده و خشم خود را اعلام کرده و گسترش حضور رژیم صهیونیستی در قلب امت عربی ما تهدید و خطر نیست.
پس از این حمله، اتهامات علیه ایران و تحلیل‌های مختلف در مورد علت آن پراکنده شد. اجازه دهید به اختصار آنچه را که اتفاق افتاده و دلیل اصلی حمله و اینکه آیا این حمله در پاسخ به شهادت دو نظامی ایرانی در آخرین حمله رژیم صهیونیستی به دمشق بوده، بازگو کنیم. قبل از آنکه به این سؤال پاسخ دهیم که موساد در بین ما چه می‌کند؟
ایران مقر موساد در استان اربیل عراق را با ۱۲ موشک بالستیک هدف قرار داد و بر اثر آن چهار افسر موساد کشته و هفت تن دیگر زخمی شدند. سپاه پاسداران در ایران به‌صورت علنی از هدف قرار دادن یک مرکز راهبردی توطئه‌های رژیم صهیونیستی در شمال عراق خبر داد.
دلیل این حمله پاسخ به شهادت دو افسر ایرانی در سوریه که در چند روز پیش اتفاق افتاد نبود بلکه پاسخ به بمباران ۶ پهپاد اسرائیلی بود که در ۱۴ فوریه از یک پایگاه اسرائیلی در اربیل پرتاب شده بود و پایگاه سپاه در کرمانشاه که منجر به خسارت‌هایی شد.
یک منبع دیگر در ایران بیان کرد که ایران محل و منطقه‌ای که مقر سپاه کرمانشاه از آن هدف‌گیری شده است را می‌داند و اجازه حضور در سرزمین و داخل مرزهای خود را نمی‌دهد. اظهارات شتاب‌زده برخی از مسئولان عراقی پس از حمله ایران و بیانیه‌های برخی از کشورهای عربی در حالی است که آنها فراموش کردند این حمله موشکی برای هدف قرار دادن موساد بود. جالب است که ما از بیشتر کشورهایی که حمله ایران به مقر موساد در اربیل را محکوم کردند نشنیدیم که حملات رژیم اسرائیل به فلسطین یا حملات موشکی آن به سوریه را محکوم کنند.
نویسنده تحلیل خبرگزاری المعلومه می‌افزاید: موساد با حضور غیرقانونی خود در یک کشور عربی چه می‌کند؟ آیا این حضور با موافقت مقامات اقلیم کردستان بوده است؟ آیا حضور موساد در اقلیم کردستان با تایید دولت عراق بوده است؟ اگر دولت عراق می‌دانسته، که مصیبت است و اگر نداند که مصیبت بزرگ‌تر است.
رژیم اسرائیل خطری برای همه اعراب است. یکی از اهداف ظاهری اسرائیل، عادی‌سازی روابط با کشورهای عربی است. اما مهم‌ترین و پنهان‌ترین هدف این رژیم، تسلط بر جهان عرب و نگه‌داشتن منطقه در درگیری و اختلافات، در کنار ادامه جنایت علیه اسیران فلسطینی و پیر و جوان و تجاوز و توسعه‌طلبی و مصادره منازل از صاحبان فلسطینی آن است.
وقتی تحریم‌ها با برجام 2 برابر شد جبهه اصلاحات کجا بود؟!
«جبهه اصلاحات» در بیانیه‌ای منطبق با ادبیات آمریکایی‌ها، ضمن تخطئه طرف ایرانی می‌گوید: نباید فرصت را از دست داد و اجازه داد پنجره توافق با آمریکا بسته شود.
در بیانیه‌ای که به نام این طیف صادر شده، آمده است: تعلیق اخیر مذاکرات احیای برجام برای دغدغه‌مندان توسعه و منافع ایران به شدت نگران‌کننده است. بسیاری از کارشناسان دلسوز، از جمله وزیر سابق خارجه ایران جناب آقای محمدجواد ظریف، نسبت به دو موضوع مکرر هشدار داده بودند: اول؛ ضرورت فرصت‌شناسی و تسریع در حصول توافق و رفع تحریم‌ها (با توجه به اینکه نظام بین‌المللی در معرض تحولات سریع و بعضاً پیش‌بینی ناپذیری است و مخالفان برجام و ایران‌ستیزان هم برای کارشکنی در فرآیند رفع تحریم‌ها فعالند) و دوم؛ ضرورت مبنا قرار دادن منافع ملی ایران، و نه‌ترجیحات قدرت‌های بزرگ، از جمله روسیه و آمریکا و چین، در تصمیمات مذاکراتی کلیدی ایران. متأسفانه شاهد بی‌توجهی به هر دو هشدار بودیم و اکنون ایران در معرض هزینه‌های این بی‌توجهی قرار گرفته است و برای اینکه از خسارات بیشتر پیشگیری شود استفاده بهینه از پنجره فرصت پیش‌رو ضروری است. از طرفی با تصویب طرح غیرکارشناسانه «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» در سال ۱۳۹۹ در مجلس ایران و مجموعه‌ای از کارشکنی‌ها و تاخیراندازی‌های مخالفان برجام در ایران و آمریکا، توافقی که سال گذشته قابل حصول بود عقب افتاد و یک سال طلایی از دست رفت و تحریم‌های پرهزینه ادامه یافت. از طرف دیگر هم پیشنهاد مذاکره بدون واسطه‌گری دولت‌هایی مثل روسیه (که منافع خودشان را بر منافع ایران مقدم می‌دارند) اجرایی نشد و اکنون در پی تجاوز روسیه به اوکراین و تغییر موازنات و معادلات بین‌المللی مذاکرات به تعلیق کشانده شده است.
این بیانیه می‌افزاید: «اگر ایران ابتکار عمل افق گشایی نداشته باشد، دو حالت متصور است: یا اینکه آمریکا و اعضای کمیسیون مشترک به درخواست روسیه (مبنی بر دریافت معافیت برای برقراری ارتباط تجاری و اقتصادی با ایران) تن می‌دهند و ایران عملاً به مباشر روسیه تبدیل می‌شود و مادامی که روسیه تحریم می‌ماند ایران هم در عمل مشمول تحریم شرکت‌ها و کشورهای جهان می‌ماند، و یا اینکه آمریکا و اعضای کمیسیون مشترک به شرط روسیه تن نمی‌دهند و مذاکرات وین شکست می‌خورد و تحریم‌های یکجانبه آمریکا علیه ایران برقرار می‌ماند. به تعبیر دیگر ایران در مذاکراتی که برای رفع تحریم‌ها آغاز کرده اکنون در یک دوراهی باخت باخت قرار گرفته و گروگان منافع و تحمیل کشور ثالثی شده است که اساساً تحریم‌های اخیرش موضوع این مذاکرات نبوده است.
در چنین شرایطی تلاش برای یافتن راه سومی که هم تحریم‌ها را رفع کند و همچنان دقیق باشد که مانع اجرای «قانون بازنگری توافق هسته‌ای با ایران، ۲۰۱۵ (INARA)» کنگره شود ضروری‌تر از قبل شده است.
یادآور می‌شود جبهه اصلاحات در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر دچار دوپارگی شد و نامزد انحلال (همچون شورای سیاست‌گذاری) پیش رفت. اما از این وضعیت بحرانی طیف مذکور که بگذریم، درباره تحلیل فوق‌الذکر، قبل از هر چیز باید از نویسندگان بیانیه پرسید برجام چگونه تنظیم و اجرا شده که به مدت 3 سال نقض شد و 3 سال دیگر آمریکا توانست از آن خارج شود اما ضمنا دولت روحانی را وادار کند با وجود دو برابر شدن تحریم‌ها، به تعهدات خود به صورت یک‌طرفه عمل کند؟ آیا در تمام این 6 سال نقض و پایمال شدن برجام، گردانندگان جبهه اصلاحات مرده بودند که نتوانستند یک بیانیه به انتقاد و اعتراض نسبت به این وضعیت توهین‌آمیز صادر کنند؟ یا اینکه آنها به عنوان بزک‌کنندگان برجام، خود را متهم اصلی پدید آمدن چنین توافق خسارت‌باری می‌دانند و بنابراین ترجیح می‌دهند نسبت به دو برابر شدن حجم تحریم‌ها به واسطه برجام، سکوت کنند؟!
ثانیا اصلاح‌طلبان باید توضیح دهند که آیا روسیه تعهدات برجامی را زیر پا گذاشته یا یک‌طرفه آن را لغو کرده و به تحریم ایران پرداخته یا آمریکا؟ اگر مقصر آمریکاست، چرا این طیف اصرار دارند طرف عهدشکن برجام را تبرئه کنند و دیگران (مثلا روسیه و چین) را متهم سازند؟! آیا صرفا کج‌فهمی است، یا فاجعه‌ای بدتر در میان است؟!
ثالثا تا قبل از تصویب قانون راهبردی مجلس برای اقدام متقابل که با 2 سال تاخیر اتفاق افتاد، آمریکایی‌ها برای دولت روحانی و تیم مذاکره‌کننده‌اش حتی تره هم خرد نمی‌کردند و 12 شرط برای بازگشت به برجام گذاشته بودند. پس از آن هم دولت بایدن مدعی بود فشار حداکثری ترامپ در حفظ و تبدیل به فشار هوشمند برای امتیازگیری بیشتر در موضوعات منطقه‌ای، موشکی و تمدید محدودیت‌های برجامی ایران می‌کند. نویسندگان بیانیه چگونه ادعا می‌کنند فرصت‌سوزی شده است و حال آنکه 8 سال عمر یک ملت و ظرفیت‌های کشور را صرف التماس از آمریکا و افزایش فشارها کردند؟!
رابعا این طیف و دولت متبوع آنها چگونه پذیرفت که برجام را با وجود قانون ایتا بپذیرند و اکنون اعتراف می‌کند که اجرای برجام با این قانون امکان‌پذیر نیست؟!
خامسا ایران قرار نیست به روند غلط اجرای برجام بازگردد؛ معطل هیچ کشوری هم نمی‌ماند. اگر آمریکا لغو تحریم‌ها برای انتفاع پایدار ایران در حوزه‌های مالی و بانکی و نفتی و سرمایه‌گذاری خارجی، در کنار راستی‌آزمایی و دادن تضمین معتبر را پذیرفت، برجام احیا می‌شود؛ در غیر این صورت، کشورمان به روند فعلی که موجب 2/5 برابر شدن صادرات نفت و افزایش 40 درصدی صادرات غیرنفتی در یک سال شده و حجم تجارت خارجی را به نزدیک آمار سال 96 (سال اجرای برجام) رسانده، ادامه می‌دهد. این نکته هم گفتنی است که برخی مدعیان اصلاح‌طلبی و فعالان فتنه سبز متهمان اصلی دعوت آمریکا به اعمال تحریم‌های فلج‌کننده هستند.
پیام حمله موشکی اربیل به امارات و بحرین
حمله موشکی به پایگاه اسرائیل در اربیل عراق، پیامی به هر کشور دیگر بود که ایران حضور پایگاه‌های خرابکاری صهیونیست‌ها را در منطقه تحمل نمی‌کند.
تارنمای خبری عربی ۲۱ در مطلبی به قلم «عمر هواش» به تحلیل پیام‌های حمله موشکی سپاه پاسداران به پایگاه‌های رژیم صهیونیستی در اربیل پرداخت و نوشت: هشدار به همسایگانی که دنبال عادی‌سازی روابط با اسرائیل هستند، از جمله پیام‌های این حمله بود.
تهران برای اولین‌بار رسما و به صراحت اعلام کرد که مواضع اسرائیلی را در عراق هدف گرفته، این تحول می‌تواند جنگ پنهان بین ایران و اسرائیل را وارد فاز دیگری کند، گرچه تنش‌ها هنوز به رویارویی مستقیم منجر نشده است. جنگ سایبری بین دو طرف، جنگ کشتی‌ها و هدف قرار دادن متقابل کشتی‌های ایرانی و سایر کشتی‌های مرتبط با اسرائیل، از جمله این تنش‌ها بوده، بی‌آنکه هیچ‌یک از طرفین رسما مسئولیت آن را برعهده بگیرد. اما این‌بار با اقدام و اعلام علنی سپاه، این جنگ وارد فاز جدیدی شده، به گفته برخی رسانه‌ها، سپاه این حمله را در واکنش به حمله ماه گذشته اسرائیل از اربیل به یک مرکز تولید پهپاد در کرمانشاه در ماه گذشته انجام داده است. ایران با حمله به اقلیم کردستان عراق می‌خواهد پیام هشدار این حمله را به گوش کشورهای همسایه از جمله امارات و بحرین که در مسیر عادی‌سازی روابط با اسرائیل گام برداشته‌اند، برساند و به آنها اعلام کند که اگر روزی پایگاه حمله اسرائیل و تعرض آن به امنیت ملی ایران شوند، خاک خود را عرصه میدان رویایی تهران با تل‌آویو بدانند. رسانه‌های ایران بارها پیش از این از وجود پایگاه‌های جاسوسی اسرائیلی در دوبی سخن گفته‌اند.
این اولین‌بار نیست که موشک‌های ایران اهدافی فراتر از مرزهای این کشور را هدف می‌گیرند، ولی ایران این‌بار خواسته تأکید کند که این سیستم موشکی بخشی از قدرت تهران است که برای دفاع از امنیت ملی در اختیار دارد.
اگر حمله ایران به اربیل به تلافی حمله اسرائیل به تاسیساتی در کرمانشاه صورت گرفته باشد، باید در هفته‌ها یا ماه‌های آتی منتشر ضربه نظامی دیگری از سوی ایران در منطقه بود، زیرا سپاه وعده داده کشته شدن دو نیروی خود در سوریه را بر اثر حمله اسرائیل به حومه دمشق، تلافی می‌کند.
*********************************
روزنامه خراسان**
نامه نیوز نوشت: رئیس جمهور در آخرین جلسه دولت در سال ۱۴۰۰ گفت: به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنید که در ایام تعطیلات نوروزی وقفه و تاخیری در کارهای ضروری و مورد نیاز مردم ایجاد نشود. وظیفه همه مسئولان اجرایی خدمت به مردم است لذا در اولین فرصت در سال ۱۴۰۱ جلسه هیئت دولت تشکیل خواهد شد.
جهان نیوز نوشت: ایهود اولمرت نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی در مصاحبه با واشنگتن پست ضمن اعلام نگرانی از حمله اخیر هکرهای ایرانی به سایت‌های دولتی این رژیم گفت: ایرانی‌ها بسیار توانمند هستند. آن ها دانشمندان بسیار قوی دارند. ایران اصلاً کشور جهان سوم محسوب نمی‌شود.
دیده بان ایران نوشت: نمایندگان مجلس به منظور تامین نظر شورای نگهبان دستگاه‌های امنیتی را به دلیل رعایت محرمانگی از ثبت و رصد در سامانه نظام یکپارچه مدیریت مالی معاف کردند.
همشهری آنلاین نوشت: حسن العلوی سیاستمدار عراقی به تحولات اخیر اربیل و حمله موشکی سپاه به مقر سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی (موساد) در اقلیم کردستان واکنش نشان داد.به همین منظور وی نامه‌ای را خطاب به «مسعود بارزانی» رئیس حزب دموکرات کردستان نوشت و گفت:«از درگیری با ایران اجتناب کن و زلنسکیِ اربیل نباش».
اعتمادآنلاین نوشت: اسماعیل گرامی مقدم، قائم مقام دبیر کل حزب اعتماد ملی درباره استعفای الیاس حضرتی گفت: موضوع استعفای آقای حضرتی مربوط به امروز نیست و از ماه‌ها قبل و به دلیل مشغله کاری به ویژه در حوزه رسانه مطرح بود، تمایل به کناره‌گیری از دبیرکلی حزب داشتند. اما اعضای شورای مرکزی موافق نبودند و الان که حضرتی استعفا کرد، طبق اساسنامه حزب، استعفای دبیرکل باید به تصویب شورای مرکزی برسد. بعید می‌دانم استعفای ایشان در آن جا رأی بیاورد و حضرتی همچنان دبیرکل خواهند بود.
**********************************
روزنامه ایران**
تجهیز پایگاه‌های امریکایی در پی حمله موشکی ایران به اربیل
خبر اول اینکه، حمله موشکی ایران به مرکز جاسوسی رژیم صهیونیستی در اربیل، امریکا را به فکر تقویت پایگاه‌های خود در سوریه انداخته است. به گزارش ایسنا، خبرگزاری آناتولی اعلام کرد که دو روز بعد از حمله موشکی ایران به مرکز راهبردی رژیم صهیونیستی در اربیل، ارتش امریکا تجهیزات نظامی و لجستیکی پایگاه‌های خود در شمال سوریه را افزایش داده است. این خبرگزاری نوشت: بعد از حمله موشکی ایران، کاروان نظامی امریکا متشکل از 150 کامیون حامل تجهیزات نظامی و لجستیکی به پایگاه امریکایی رمیلان رسیده و واشنگتن پایگاه‌های نظامی خود در استان‌های الحسکه و دیرالزور را تقویت کرده است. در این گزارش همچنین آمده است که 30 خودروی نظامی هاموی و کامیون حمل سوخت و ذخایر دیگر نیز وارد منطقه‌ای شده‌اند که دارای میدان‌های نفتی است. این منطقه تحت سیطره نیروهای کرد مورد حمایت امریکا است.
مشارکت مرزبانی ایران در تأمین امنیت جام‌جهانی قطر
خبر دیگر اینکه، فرمانده مرزبانی انتظامی کل کشور از آمادگی برای تأمین امنیت دریا در ایام برگزاری جام‌جهانی قطر خبر داد. به گزارش ایسنا، احمدعلی گودرزی با اشاره به برگزاری مسابقات جام‌جهانی فوتبال در قطر گفت: در آذرماه و همزمان با برگزاری جام‌جهانی فوتبال در قطر، امنیت دریا را بیش از گذشته تأمین خواهیم کرد و وقتی این موضوع را به آنها گفتیم از آن استقبال کردند. وی در نشست خبری دیروز با تأکید بر اینکه با هیچ‌یک از کشورهای همسایه مشکلی نداریم، گفت: خوشبختانه تعامل و همکاری خوبی با تمام کشورهای همسایه داریم. بعضاً دو یا سه مورد هم بداخلاقی‌هایی از سوی برخی کشورها رخ داده که بلافاصله موضوع را پیگیری کردیم وسریعا حل شد. خوشبختانه دیپلماسی مرزی ما فعال است و قوانین مرزی هم بسیار محکم است.
توان موشکی ایرانی‌ها را در عین‌الاسد تجربه کردیم
دست آخر اینکه، فرمانده تروریست‌های سنتکام با اشاره به قدرت موشکی ایران گفت که برخی از موشک‌های بالستیک ایران ممکن است به تل‌آویو برسند. به گزارش ایسنا، کنت مک کنزی که قرار است طی چند روز آتی مأموریتش به پایان برسد، گفت: موشک‌های ایران به اروپا نمی‌رسند اما این کشور طی پنج تا هفت سال گذشته منابع زیادی را در راستای افزایش برد و دقت موشک‌های خود به کار گرفت. ما این مسأله را در حمله موشکی ایران به پایگاه امریکایی عین‌الاسد در عراق در ژانویه 2020 در پی ترور ژنرال قاسم سلیمانی مشاهده کردیم و موشک‌ها با دقت بالایی به اهداف خود اصابت کردند.
*********************************
روزنامه وطن امروز **
نگاهی به مسیر طی‌شده سیاست ایران در سال 1400 و اولویت‌هایی که دولت باید در سال جدید به آنها توجه کند
نوروز سیاست ایران
گروه سیاسی: دفتر سال 1400 نیز با تمام فراز و فرودهایش بالاخره به آخرین برگ‌های خود رسید؛ سالی که همانند سال 99 با عارضه بیرونی کرونا درگیر بود. با این حال برخلاف نوروز سال‌های 99 و 1400، مردم ایران در نوروز جدید با آرامش و آسودگی بیشتر و محدودیت‌های کمتری -که مرهون واکسیناسیون گسترده است- خود را برای آغاز سال، فصل و البته قرن جدید آماده می‌کنند. بی‌شک نقطه عطف سال 1400 را باید در برگزاری سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری پیدا کرد. پایان 8 سال دولت حسن روحانی و تجربه سخت‌ترین روزهایی که مردم ایران در چند دهه اخیر شاهد آن بودند کافی است تا به حق سال 1400 را «نوروز سیاست ایران» بخوانیم؛ نوروزی که از پس زمستانی سرد و خاموش فرا رسید و خبر از پایان ایامی داشت که مردم کمترین جایگاهی در سیاست‌گذاری و اقدامات مدیریتی دولتمردان نداشتند. «نوروز سیاست ایران» و تشکیل سیزدهمین دولت جمهوری اسلامی ایران، آن هم در شرایطی که جامعه بیش از هر زمان دیگری با انباشت سرخوردگی‌ها و نارضایتی‌ها مواجه بود، می‌تواند مژده‌ای برای تغییر ایام و برانداختن طرحی جدید برای اعتلای جایگاه ایران در جهان و ساخته شدن روزگاری آرام‌تر برای مردمانی باشد که در سال‌های گذشته با 2 جبهه توطئه‌های خارجی و ناکارآمدی‌های داخلی مبارزه کرده بودند.
انتخاب حجت‌الاسلام سیدابراهیم رئیسی به ریاست جمهوری اسلامی ایران خواه‌ناخواه روایت معاصر ایران را از مرحله «انتخاب» به مرحله «اقدام» رساند تا زین پس بیش از هر چیز انظار عمومی مترصد تغییرات و حرکت به سمت شرایط مطلوب و سازنده باشد. از همین رو تکالیف هفت‌گانه رهبر حکیم انقلاب برای دولت سیزدهم را که عبارت از «عدالت‌ورزی»، «مردمی بودن»، «مقابله دقیق و جدی با فساد»، «جوان‌سازی دولت»، «حل موضوع تعارض منافع شخصی و عمومی»، «احیای اعتماد و امید مردم» و «انسجام و اقتدار دولت» بود، می‌توان منشوری کامل برای ارزیابی، تایید یا انتقاد و در نهایت مطالبه‌گری دولت تازه‌نفسی دانست که مسؤولیت اداره کشور را در آغاز قرن جدید بر عهده دارد. بدون‌شک مسیر رئیسی در سال آینده به‌مراتب سنگین‌تر از 7 ماه گذشته خواهد بود. او حالا بتدریج باید دستاوردهای دولت خود را به مردمی نشان دهد که او را گزینه مناسب برای عبور از سخت‌سالی موجود دانسته‌اند. او در «نوروز سیاست ایران» این فرصت کم‌نظیر را دارد تا بار دیگر اثبات کند از گذر روزگار تلخ و ایام سخت می‌توان فردایی جدید ساخت. او که منتخب این نوروز بوده است، حالا باید زمینه‌ساز بهاری جدید برای سیاست ایران باشد. هرچند حجم انکارناپذیر ویرانی‌هایی که میراث او و دولتش شد صبر را شرط انصاف برای مشاهده تغییرات می‌کند اما نمی‌توان چشم بر فقدان زمان نیز بست. با این حال و بهرغم تعدد موضوعاتی که در «نوروز سیاست ایران» باید مورد توجه قرار گیرند، می‌توان چند مورد را بنا به ضرورت و اهمیت واجد اولویت خواند.
* بازگشت اعتماد و امید اجتماعی
احتمالا اگر در سیاهه‌ای بنا بر نوشتن میراث خسران‌آور روحانی در دوره 8 ساله 92 تا 1400 باشد، باید بیش از هر ضربه اقتصادی و سیاسی، به مشت محکمی که آن دولت بر شقیقه اعتماد و امید مردم کوفت اشاره کنیم. مدیریت ضدمردمی دولت سابق در کنار بی‌عملی خاص روحانی پس از خروج آمریکا از برجام، جامعه ایران را عصبانی و بی‌اعتماد کرد تا در سایه این بی‌اعتمادی جامعه جوان ایران شاهد سقوط امیدش نسبت به امکان تغییر شرایط باشد. کاهش محسوس مشارکت مردم در 2 انتخابات اسفند 98 و خرداد 1400 بخوبی نشان‌دهنده سقوط آزاد اعتماد و امید در یک جامعه بود. در این میان رای قابل قبول رئیسی بهرغم افت مشارکت انتخاباتی نشان‌دهنده این بود که منتخب مردم در خرداد 1400 پایگاه اجتماعی قابل قبولی در میان مردم دارد و حتی نگاه بخشی از جامعه که در انتخابات شرکت نکرده نیز درباره وی نسبتا مثبت است. در همین زمینه نتایج نظرسنجی مراکز معتبر افکارسنجی نیز بخوبی موید این واقعیت است که امید به تغییر در سال1400 جوانه زده است. مهرماه سال جاری و مدت کوتاهی پس از تشکیل دولت سیزدهم بود که موسسه گالوپ با انتشار نتایج آخرین نظرسنجی‌اش خبر از رضایت 72 درصدی مردم ایران از عملکرد رئیسی داد و نوشت روحانی هرگز در دوران ریاست‌جمهوری‌اش موفق به کسب رضایت اکثریت در نظرسنجی‌های این مرکز نشد. همچنین بر اساس یافته‌های نظرسنجی دانشگاه مریلند درباره میزان محبوبیت چهره‌های سیاسی در ایران، سیدابراهیم رئیسی با ۴۵ درصد «زیاد» و ۳۳ درصد «تا حدودی» محبوب‌ترین سیاستمدار ایران است. البته پس از انتشار این آمار، «وطن‌امروز» در سلسله یادداشت‌هایی با اشاره به اینکه گذر زمان و شناخته‌شدن دولت جدید به عنوان مسؤول وضعیت موجود می‌تواند همه چیز را به ضرر رئیسی کند، نوشت با این حال بهره‌گیری از پایگاه اجتماعی قابل قبول رئیسی و حرکت برای احیای اعتماد و امید اجتماعی مهم‌ترین پیش‌شرط «نوروز سیاست ایران» است که باید در سال جدید پی گرفته شود. عیار کارآمدی در عرصه مدیریت و سیاست‌گذاری معطوف به عدالت در عرصه تصمیم‌گیری مهم‌ترین ابزارهایی است که می‌تواند زمینه‌ساز بازگشت و افزایش اعتماد و امید اجتماعی در ایران باشد.
* ایران قوی، نقشه راه دیپلماسی فعال
تبدیل دیپلماسی از «وسیله» به «هدف» و بهره‌برداری سیاسی و انتخاباتی از این ابزار یکی دیگر از بدعت‌هایی بود که روحانی با مدیریت 8 ساله خود برای ایران به ارث گذاشت؛ میراثی که رد آن را می‌توان در تجربه عبرت‌آموز دولت یازدهم و دوازدهم مشاهده کرد. روحانی که روزی خود را مصداق اتم و اکمل دیپلماسی می‌خواند با وعده رفع تحریم‌ها وارد پاستور شد و در زمان خروج آنچنان که خود اذعان کرد کشور را از مرحله تحریم اقتصادی به مرحله جنگ اقتصادی رسانده بود. او که دیپلماسی را «هدف» کرده بود و باقی اهرم‌های قدرت ایران همچون توانمندی‌های نظامی را مزاحم می‌دید و تکیه بر ظرفیت‌های داخلی را به سخره می‌گرفت در نهایت کشور را در شرایط آشفته سیاست خارجی به دولت بعدی تحویل داد. حال در چنین وضعیتی یکی از ماموریت‌های رئیسی و تیم دیپلماسی او را باید حرکت به سمت دیپلماسی فعالی دید که بیش از نگاه «کدخدا / رعیتی» به دنبال فرصت و ابتکارهای جدید برای افزایش بازدارندگی ایران و تقویت اقتصاد کشور باشد. عضویت دائم ایران در سازمان همکاری شانگهای، ابتکار گازی در انتقال گاز ترکمنستان به آذربایجان، بازگرداندن موضع اقتدار به ایران در مذاکرات وین و گسترش همکاری‌ها و تعاملات با کشورهای همسایه، شاهد مثال‌هایی هستند که نشان از عزم دولت جدید برای تغییر ریل سیاست خارجی کشور در «نوروز سیاست ایران» دارد. با این حال نمی‌توان با این موارد قانع بود و باید گذار از دیپلماسی روحانی به دیپلماسی فعال را در چشم‌اندازهای بلندمدت مشاهده کرد. در این مسیر ایران بیش از آنکه به عنوان بازیگری ضعیف با امید پذیرفته شدن در نظم جهانی، تحت لوای تنش‌زدایی به دنبال خلع دومینووار اهرم‌های قدرت خود باشد، باید به سمت افزایش اهرم‌های قدرت و بهره‌گیری از این اهرم‌ها در سیاست خارجی باشد. دیپلماسی هدف نیست اما باید به عنوان ابزاری برای تقویت اهرم‌های قدرت ایران به کار گرفته شود. دیپلماسی رقیب میدان نیست اما می‌تواند از میدان برای به کرسی نشاندن حرف خود سود ببرد. دیپلماسی زبانی آرام دارد اما می‌تواند به جای بله‌‌قربان‌گویی به نظم موجود، قواعد را بر هم بزند. با چنین نگاهی چشم‌انداز دیپلماسی در «نوروز سیاست ایران» باید حرکت به سمت «ایران قوی» برای کاستن از تهدیدها و تقویت فرصت‌ها باشد؛ امری که در 8 سال گذشته کمتر نمودی از آن را می‌شد پیدا کرد.
* انقلاب مدیریتی و توانمندسازی ساختار اجرایی
کارآمدی سیستم بیش و پیش از نیروی انسانی خود وابسته به الگوی مدیریتی کشور است. تجربه مدیریت کند، غیرمردمی و بی‌بهره جریان غرب‌گرا در 8 سال گذشته باعث شد در بسیاری از موارد شاهد تحریم داخلی کشور باشیم. آغاز دولت سیزدهم در «نوروز سیاست ایران» نیازمند یک انقلاب مدیریتی و عبور از شیوه پرهزینه و الکنی است که صرفا به تقویت فشارهای خارجی به اقتصاد کشور منتهی می‌شود. رئیسی و دولتمردانش در ماه‌های گذشته نشان داده‌اند برخلاف دولت روحانی نه‌تنها مردم‌گریز نیستند که حضور در میان مردم را رسالت خود می‌دانند، با این حال حضور میدانی و ارتباط مردمی دولتمردان تا زمانی که رویه مدیریتی کشور اصلاح نشود و به سمت توانمندسازی ساختار اجرایی حرکتی صورت نگیرد نمی‌تواند چندان منشأ اثر باشد. به همین خاطر سومین موردی که باید در سال جدید به عنوان یکی از اولویت‌ها مورد توجه دولت قرار گیرد اصلاحات اداری و تغییر رویه مدیریتی کشور است. تاکید رهبر انقلاب بر «مدیریت جهادی» به عنوان یکی از بایسته‌های مقابله با فشارهای خارجی به نیکی یادآور این اولویت در «نوروز سیاست ایران» است.
**********************************
