حسن رشوند

از صبح روز جمعه چند خبر در صفحات مجازی در حال بازنشر است که در آن ادعا شده دیپلمات‌های سفارتخانه‌های چند کشور اروپایی مستقر در تهران در حال ترک کشور هستند که از اساس این خبرها کذب است. در راستای همین خبر دروغ‌، چند سایت خبری نشان‌دار همسو با پهلوی و نتانیاهو در اینستاگرام که در جنگ 12 روزه‌، جاده صاف‌کن و پیاده‌نظام سربازان اسرائیل و یار دوازدهم کاخ سفید برای عملیات نظامی علیه کشورمان بودند‌، شایعاتی مبنی بر حمله قریب‌الوقوع به ایران را به موازات مدعای خروج دیپلمات‌های چند کشور اروپایی با هدف التهاب‌آفرینی در جامعه ایران دامن زدند.اما مرجع گزاره‌های این اخبار کذب را در کجا باید جست‌وجو کرد و چرا با وجود آرامش در جامعه یکپارچه و متحد ایران‌، آنها دست به انتشار این اخبار فیک و عملیات روانی علیه ملت ایران می‌زنند. به این دو گزاره خبری که مبنای این اخبار و شایعات بوده‌، توجه کنید: 
1- وزارت خارجه آمریکا هشدار درجه 4 برای ایران صادر کرد و گفت؛ هم‌اکنون هر فردی که قصد سفر به ایران را دارد، باید در تصمیم خود تجدید‌نظر کند. تکرار می‌کنیم؛ شهروندان ایالات متحده نباید به ایران سفر کنید!
 این هشدار درحالی است که تا پیش از جنگ 12 روزه به‌ندرت شاهد سفر آمریکایی‌ها به ایران بودیم و حتی شهروندان ایرانی دارای تابعیت آمریکا هم به سهولت نمی‌توانستند به ایران سفر کنند چراکه با مشکل تهیه ویزا مواجه بودند. لذا بعضا با سفر به کشور ثالث خانواده‌های خود را ملاقات می‌کردند و پس از بازگشت هم با سؤالات زیاد پلیس آمریکا مواجه می‌شدند. به طریق اولی‌، پس از جنگ 12 روزه و آن جنایت بزرگ آمریکا در حمله به مراکز هسته‌ای کشورمان‌، شرایط آمدن همین شهروندان دوتابعیتی به ایران با ممانعت‌هایی از سوی مقامات آمریکایی رو‌به‌رو بوده است. بنابراین؛ اصل این هشدار و منع کردن سفر به ایران‌، در این شرایط نمی‌تواند موضوعیتی داشته باشد. مگر اینکه با این حرکت، آمریکایی‌ها می‌خواهند یک عملیات روانی سنگین و نوعی وحشت از قریب‌الوقوع بودن جنگ را تداعی کنند و شکستی که در جنگ 12 روزه از ثبات قدم ملت ایران در دفاع از کشورشان خوردند را جبران کنند.
2- رژیم صهیونیستی به وابستگان خود در شبکه‌های اجتماعی فارسی‌زبان ابلاغ کرده که تولید محتوا درباره نزدیک بودن حمله به ایران را تشدید کنند و با ادبیات سخیفی همچون اظهارات وزیر دفاع اسرائیل که گفته؛ در حمله‌ای که نزدیک است هیچ نقطه امنی در ایران باقی نخواهد ماند، به‌دنبال اعتبار‌بخشی به تهدیدات توخالی خود هستند. یاوه‌گویی‌هایی که عمدتا مرجع تولید آن شبکه فاسد «اسرائیل اینترنشنال» و رسانه‌های وابسته به پهلوی است. در حالی که همه می‌دانند ضربه‌ای که صهیونیست‌ها در جنگ 12 روزه خوردند کمر آنها را شکست و به این زودی‌ها قابل ترمیم نیست و در صورت اقدامی دیگر، مرگ خود را رقم خواهند زد.
آیا در این گزاره‌ها و جنگ روانی دشمن علیه ملت ایران‌، فقط باید استناد به اظهارات مقامات آمریکایی، رژیم صهیونیستی و یک مشت سرسپرده و مزدور پهلوی و رسانه‌های وابسته به آنها کرد یا اروپا یک پای ثابت این جریان است. دراین باره می‌توان گفت:
- تروئیکای اروپا (فرانسه، آلمان و انگلیس) در حالی بعد از جنگ 12 روزه رژیم صهیونیستی و آمریکا و البته دفاع جانانه ملت ایران‌، خواهان مذاکره با ایران شدند و در مذاکرات استانبول در سوم مرداد‌ماه جاری شرکت کردند که همزمان کشورمان با تهدید «مکانیسم ماشه» مواجه بود. در همین ارتباط، «ژان نوئل بارو»، وزیر خارجه فرانسه چند روز پیش در سخنانی به مناسبت دهمین سالگرد توافق هسته‌ای ایران موسوم به برجام که در سال ۲۰۱۵ منعقد شده بود، در سخنانی تهدید‌آمیز گفته بود «اگر هیچ توافقی با ایران بر سر برنامه هسته‌ای‌اش تا پایان ماه اوت (نهم شهریور) حاصل نشود، مکانیسم ماشه فعال خواهد شد و پاریس بار دیگر تحریم‌های جهانی علیه ایران را اعمال خواهد کرد.» این مقام فرانسوی مدعی شده بود: «ایران پایبندی‌هایی را که ۱۰ سال پیش در طول مذاکرات هسته‌ای متعهد شده بود، نقض کرده است؛ از این‌رو فرانسه و شرکایش حق دارند بار دیگر تحریم‌های جهانی را بر تسلیحات، حوزه بانکی و تجهیزات هسته‌ای که ۱۰ سال پیش آنها را ما برداشتیم، اعمال کند.»
 در حالی شاهد اظهارات این مقام فرانسوی هستیم که برجامی که در سال 1395 به امضا رسیده بود حاصل چند سال مذاکره با همین کشورها بوده است و کشوری هم که توافقنامه برجام را زیر پا گذاشت و از آن خارج شد‌، آمریکای ترامپ بود و اگر قرار است کشوری تاوان برهم زدن این توافقنامه را بدهد این آمریکاست که یک توافق بین‌المللی را نقض کرده است. سؤال اینجاست؛ اکنون که قرار است از مهرماه بخشی از محدودیت‌های برجامی از جمله خرید و فروش تسلیحات برای ایران آزاد شود آن‌هم در شرایطی که رژیم صهیونیستی و آمریکا به کشورمان حمله کرده و آمریکا مراکز هسته‌ای کشورمان را به تعبیر خودشان نابود کرده‌، چرا باید به یکباره‌، بحث« مکانیسم ماشه» برای ایران مطرح شود. این در حالی است که اگر قرار بر تنبیه باشد این آمریکاست که باید توسط دیگر اعضای برجام و از جمله همین سه کشور اروپایی تنبیه شود.
اکنون ملت ایران از خود می‌پرسد چرا باید به کشورهایی که چنین رفتاری دارند و پای میز مذاکره‌، سخن از مکانیسم ماشه و تهدید ایران به بازگشت تحریم‌های شورای امنیت و سازمان ملل می‌کنند‌، اعتماد کند. یکی از مهم‌ترین دلایل بی‌اعتمادی ایران به اروپا، وابستگی راهبردی اروپا به آمریکاست. پس از خروج یکجانبه آمریکا از برجام در سال ۲۰۱۸ (اردیبهشت 1398)‌، این سه کشور اروپایی به‌رغم اعتراض‌های لفظی، نتوانستند یا بهتر است گفته شود نخواستند تعهدات اقتصادی خود را در رابطه با برجام اجرا کنند. «اینستکس» سازوکاری که مثلا اروپا برای حفظ روابط اقتصادی با ایران راه‌اندازی کرده بود‌، عملاً بی‌اثر باقی ماند و درواقع‌، این سازوکار برای ایران «پروژه‌ای نمادین و بی‌خاصیت» بود. در دهه 90 اروپا نه‌تنها از تحریم‌های آمریکا پیروی کرد‌، بلکه برخی کشورها نظیر فرانسه و آلمان در طراحی و اجرای تحریم‌های مالی و بانکی علیه ایران پیشگام بودند. کشورهای اروپایی علی‌رغم شعارهای «چندجانبه‌گرایی» و «استقلال استراتژیک»، در بسیاری از پرونده‌های بین‌المللی مانند موضوع هسته‌ای ایران، عملاً دنباله‌رو سیاست‌های واشنگتن هستند. این مسئله باعث شده است تا تحلیل‌گران ایرانی، اروپا را فاقد اراده سیاسی واقعی برای توافق مستقل و پایدار بدانند.
دوگانگی در گفتار و رفتار اروپایی‌ها از جمله مواردی است که نمی‌توان به این سه کشور اعتماد کرد. اروپا در ظاهر از دیپلماسی دفاع می‌کند، اما در عمل، در موضوعاتی چون تحریم‌ها، برنامه موشکی و نقش منطقه‌ای ایران، به‌طور هماهنگ با آمریکا عمل کرده و مواضع متناقض را از خود بروز می‌دهد. رفتار اخیر آنها در همین مذاکراتی که در استانبول انجام شد و اظهارات غلط وزیر خارجه فرانسه که همزمان ایران را تهدید به استفاده از مکانیسم ماشه کرد از همین جنس رفتار متناقض اعتماد‌سوزی است که اعتماد ایران را سلب کرده است. 
 نکته مهم دیگر اینکه کشورهای اروپایی غالبا از لابی‌های ضدایرانی نظیر منافقین تاثیر می‌پذیرند. این لابی‌ها در پارلمان‌ها و رسانه‌های اروپایی نفوذ بالایی دارند و همواره تصویر منفی از ایران را ترسیم می‌کنند. بنابراین اروپا از نگاه ایران به‌ عنوان یک «بازیگر ثانویه» در ساختار قدرت جهانی دیده می‌شود که فاقد اراده و توان لازم برای اجرای توافق‌های راهبردی است. تجربیات تلخ گذشته، سیاست‌های دوگانه و تبعیت از آمریکا، چهره‌ای بی‌ثبات و غیرقابل اعتماد از اروپا در ذهن ملت ایران ساخته است. در این صورت‌، باید گفت؛ چنین اروپایی به هیچ وجه قابل اعتماد نیست و اظهارات سخیف وزیر خارجه فرانسه در تهدید ایران به استفاده از مکانیسم ماشه‌، تاییدی بر این بی‌اعتمادی است.
آنچه مهم است اینکه در مقطع حاضر نباید فریب جنگ روانی - رسانه‌ای دشمن را خورد. آنچه دشمن در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران پس از دفاع مقدس 12 روزه دنبال می‌کند نه شروع یک جنگ واقعی دیگر، و نه رسیدن به توافقی در مذاکره با اروپاست، بلکه غرب اعم از آمریکا و اروپا با هماهنگی رژیم کودک‌کش صهیونیستی به‌دنبال برهم زدن ثبات و آرامش در جامعه متحد و یکپارچه ایران هستند تا با تهدید‌نمایی، جامعه پیوسته و متحد ایران را دچار بی‌ثباتی و به‌هم ریختگی کنند تا شاید از بستر آن، چیزی که در مواجهه نظامی نتوانستند کسب کنند را به دست آورند. توصیه اندیشکده «واشنگتن» به آمریکا و اسرائیل گویای این واقعیت آشکار است.این اندیشکده اخیرا در توصیه‌ای به آمریکا و اسرائیل در قبال ایران گفته است: «آمریکا و اسرائیل باید یک «کمپین نفوذ چندرسانه‌ای آرام» در ایران راه‌اندازی کنند تا بحث داخلی در مورد سلاح‌های هسته‌ای را شکل دهند. این کمپین باید خطراتی را که دنبال کردن زرادخانه هسته‌ای برای ملت ایران ایجاد می‌کند را برجسته کند». این توصیه را اگر از نگاه جنگ شناختی غرب علیه ایران هسته‌ای مورد بررسی قرار دهیم‌، در خواهیم یافت که آنها در این جنگ شناختی و این توصیه‌، چهار هدف کلان را دنبال می‌کند؛ 1- مسئله‌سازی 2- مقصر‌سازی 3- پیامد‌سازی 4- راهکارسازی. 
به عنوان نمونه؛ این روزها که کشور با برخی ناترازی‌ها در بخش انرژی و آب مواجه است‌، رسانه‌های دشمن مسئله اول مردم ایران را ناترازی آب، برق و گاز معرفی می‌کنند و مقصر آن را نه تحریم‌ها، بلکه حکومت می‌دانند و سیاست هسته‌ای و منطقه‌ای ایران و دنبال کردن برنامه موشکی ایران را عامل این ناترازی‌ها دانسته و کلامی هم از تحریم‌های این 46 سال علیه ملت ایران نمی‌گویند. در نتیجه این صغری و کبری چیدن‌ها، پیامد چنین وضعیتی را نابودی زندگی مردم، فلاکت و بدبختی آنها تحلیل و تفسیر می‌کنند و راهکار آن را دست کشیدن از برنامه هسته‌ای‌، موشکی و منطقه‌ای ایران پیشنهاد می‌کنند و حتی با وقاحت تمام، راهکار نهائی را تغییر رژیم از طریق اعتراضات اجتماعی می‌دانند تا شاید کاری که نتوانستند با جنگ 12 روزه و تسلیم ملت ایران به آن برسند را با کمپین‌سازی رسانه‌ای و به‌هم ریختگی اجتماعی به‌دست آورند. پروژه‌ای که بارها در سال‌های گذشته به آن متوسل شده و با پاسخ دندان‌شکن ملت با بصیرت ایران مواجه شده‌اند. در این شرایط‌، باید به‌شدت مراقب فریب این جنگ روانی و شناختی دشمن باشیم تا به یاری پروردگار از این پیچ سخت تاریخی به سلامت عبور کنیم و دشمن را در رسیدن به آرزوهای واهی خود ناامید سازیم.

یکی از ابعاد بسیار مهم جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، مدیریت داهیانه، مقتدرانه و میدانی رهبر معظم انقلاب بود، به گونه‌ای که با وجود ضربه اولیه دشمن و آشفتگی‌های روانی و عملیاتی که در لحظات و ساعت‌های اولیه جنگ در کشور ایجاد شده بود، ایشان با ورود مستقیم به مدیریت صحنه، ابتدا جایگزین فرماندهان شهید نیرو‌های مسلح را منصوب و سپس در پیامی تلویزیونی، امید و اقتدار را در فضای کشور احیا کردند و در ادامه، با حضور در اتاق عملیات جنگ، بنا به اعتراف برخی مسئولان، در مدیریت مستقیم جنگ نیز ایفای نقش کردند. درواقع، کیفیت نقش‌آفرینی رهبر معظم انقلاب در طول جنگ ۱۲ روزه به‌گونه‌ای بود که ایشان واقعاً در قامت «مرد میدان» جنگ ظاهر شدند و در همه ابعاد سخت و نرم جنگ، مقتدرانه عمل کردند. مهم‌ترین نقش‌های معظم‌له در این زمینه عبارت‌اند از:
۱. انسجام‌بخشی و روحیه‌بخشی: معظم‌له هم در حوزه نظامی و مرتبط با مدیریت میدان عملیات نظامی کارویژه انسجام‌بخشی داشتند و هم در برابر جنگ روانی – رسانه‌ای (شناختی) دشمنان و مدیریت فضای ادراکی جامعه کارویژه انسجام‌بخشی داشتند. ایشان با انتصاب سریع فرماندهان نظامی به جای فرماندهان شهید، آشفتگی نسبی حاکم بر فضای نظامی ناشی از حمله دشمن و شهادت فرماندهان را سریع تبدیل به انسجام کردند و هم با ارائه یک تصویر باصلابت و مقتدرانه از خود و کشور در پیام تلویزیونی، پیام امید و اعتماد را به جامعه منعکس کردند. 
به عبارتی، ایشان در برابر هجمه دشمن و بار روانی ناشی از این هجمه، نه تنها مرعوب نشدند، بلکه پیام قدرت به جامعه و همچنین، به دشمنان صادر کردند و با بشارت پیروزی بر دشمن، روحیه و استقامت ملی را تقویت کردند. به همین دلیل، علی‌رغم فضای نسبتاً سنگین و حتی رعب‌آوری که در ساعت‌های اولیه جنگ بر جامعه حاکم بود، به‌تدریج فضای امید و اعتماد به نظام و نیرو‌های مسلح تقویت شد. وجه دیگر کارکرد انسجام‌بخشی رهبر معظم انقلاب، حضور مستقیم ایشان در اتاق فرماندهی جنگ، امید و انگیزه‌بخشی به فرماندهان و توجیه آنها بود. بنابراین، ایشان با حضور مستقیم در اتاق فرماندهی جنگ، واقعاً در قامت یک مرد میدان جنگ ظاهر شدند. 
۲. ترسیم اراده تسلیم‌ناپذیر در برابر دشمن: برخلاف تصور دشمن مبنی بر تسلیم آسان ایران، رهبر معظم انقلاب در نخستین پیام تلویزیونی خود، این خواب آشفته دشمن را بر هم زدند؛ بدین ترتیب که ایشان با صلابت خاصی نه تنها مرعوب نقشه دشمن نشدند، بلکه وعده له شدن و بیچاره شدن رژیم صهیونیستی را هم دادند. به عبارتی، ایشان با پیام تلویزیونی خود نشان داد که نه تنها صحنه را ترک نخواهد کرد و تسلیم دشمن نخواهد شد، بلکه مقاومت را در عالی‌ترین سطح آن در پیش خواهد گرفت. بر این اساس، همان‌طور که اشاره شد، سخنان ایشان در پیام تلویزیونی، علاوه بر تغییر توازن روانی میدان، روحیه استقامت و انسجام ملی را تقویت کرد. 
۳. خنثی‌سازی تهاجم شناختی دشمن با تعریف مرکز ثقلی برای همبستگی ملی: اگرچه رژیم صهیونیستی با حمله نظامی به ایران در ساعت‌های اولیه جنگ موفق به وارد کردن ضربه اول به ایران شد، اما واقعیت آن است که گام نهایی راهبرد رژیم صهیونیستی و امریکا در برابر ایران و مکمل حمله نظامی آنها، امیدی بود که آنها به همراهی ملت ایران با حمله و توطئه خود داشتند. به همین دلیل، بعد از حمله رژیم صهیونیستی، اکانت نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در توئیتر خطاب به ملت ایران نوشت که حالا نوبت شما مردم ایران است که کار را تمام کنید (نقل به مضمون). در این شرایط، رهبر معظم انقلاب به منظور تقویت اتحاد و انسجام ملی و تقویت تاب‌آوری اجتماعی در برابر تهاجم دشمن، تلاش کردند مرکز ثقلی را برای همبستگی مردم و نظام تعریف کنند. این مرکز ثقل همانا حفظ ایران و وطن بود. به همین دلیل، هم در تبیین پیروزی به عظمت مردم و فرهنگ ایران تأکید کردند و هم در تبیین نقشه دشمن، تهاجم دشمن را مختص به قشر و گروه خاصی از جامعه ایران ندانستند. این تهاجم را تهاجم به وطن و خاک ایران و دفع آن را ضرورتی ملی و همگانی تلقی کردند. 
۴. ارائه روایت اول از پیروزی: نقش دیگر رهبر معظم انقلاب در جنگ، اقدام دقیق و زودهنگام ایشان بعد از برقراری آتش‌بس مبنی بر تبریک پیروزی بر رژیم صهیونیستی و امریکا و تبیین اهمیت و ابعاد این پیروزی بود. ایشان با این اقدام، یعنی ارائه روایت اول از پیروزی در جنگ، امکان تحریف نتیجه جنگ را از دشمن سلب کردند و درواقع، جنگ شناختی دشمن پیرامون آتش‌بس را پیشاپیش خنثی کردند. اهمیت نقش رهبر معظم انقلاب در این زمینه وقتی بیشتر روشن می‌شود که دقت کنیم این اقدام ایشان با واکنش رئیس‌جمهور امریکا مواجه شد و وی اعلام کرد جواب آیت‌الله خامنه‌ای درباره پیروز اعلام کردن ایران را خواهد داد که البته موفق به این کار نشد، یعنی نتوانست روایتی از نتیجه جنگ ارائه دهد که برای مخاطبان خود باورپذیر باشد. 
در همین زمینه می‌توان گفت که ایشان با ارائه روایت اول از نتیجه جنگ، این فرصت را از دشمن سلب کرد تا با روایت‌سازی وارونه از نتیجه جنگ، انسجام، امید و اعتماد حاصل شده به نظام و نیرو‌های مسلح نزد مردم ایران را به تفرقه، گسیختگی، یأس و بی‌اعتمادی به نظام و نیرو‌های مسلح تبدیل کند. 
۵. بن‌بست‌شکنی: علاوه بر آنچه گفته شد، معظم‌له با حضور مستقیم در اتاق فرماندهی و حفظ ارتباط با مخاطبان وطنی در طول جنگ، و به ویژه حضور در مراسم شب عاشورای حسینیه امام خمینی (ره)، در شرایطی که دشمن تلاش می‌کرد فضایی از رعب و وحشت در ایران ایجاد کند و نوعی زندگی در خفا را به مسئولان تحمیل کند و به نوعی از این ناحیه ایران را در بن‌بست قرار دهد، نه تنها این نقشه دشمن را خنثی کردند، بلکه با شجاعت کم‌نظیر نشان دادند که در دفاع از کشور و ایستادگی در برابر دشمنان نه تنها صحنه را ترک نمی‌کنند، بلکه اتفاقاً در خط مقدم قرار می‌گیرند.

علیرضا حقیقت

«خدا نکند در اقیانوس آرام درگیری‌ای رخ دهد، چون در آن صورت فشار عظیمی بر ظرفیت موشکی ما و توان ارتش‌مان برای تأمین مهمات لازم وارد خواهد شد». این را یکی از مقامات دفاعی دولت بایدن در گفت‌وگو با «سی‌ان‌ان» بعد از نبرد 12 روزه ایران برابر رژیم صهیونیستی و ایالات متحده آمریکا می‌گوید. این جمله شاید جمع‌بندی این «جنگ احتمالا ادامه‌دار» باشد؛ نقطه‌ای که خط امتداد تقابل ایران با ایالات متحده را نه فقط به قطر و پایگاه نظامی العدید که به تمام جغرافیای فلسطین اشغالی، مدیترانه و دریای سرخ کشاند. گزارش‌های رسانه‌ای در آمریکا طی هفته گذشته بر این گزاره تاکید داشته که ایران، ذخایر موشک‌های رهگیر و راهبردی تاد را با خلائی مواجه کرده که بازسازی آن نه به روز و هفته و ماه بلکه به چند سال نیاز دارد. این اتفاق چه معنایی در سیاست آشفته بین‌الملل ایجاد کرده و چگونه تفسیر می‌شود؟  به طور کلی جنگ تحمیلی 12 روزه رژیم علیه ایران را چطور می‌شود تحلیل کرد؟ پیروز این منازعه کدام طرف است؟ و اساساً تأثیر این تقابل تمام‌عیار بر نظام بین‌الملل چگونه خواهد بود. 
با وجود پیچیده‌تر شدن ماهیت جنگ‌های مدرن امروزی اما هنوز یک اصل از جنگ‌های کلاسیک همچنان باقی مانده است؛ شروع‌کننده جنگ، هرگز برنده آن نبوده است. فراتر از این معانی اما برای پاسخ به سوالات پیش‌گفته، باید به یک ماه پیش از عملیات نظامی رژیم اسرائیل موسوم به «طلوع شیران(!)» و آغاز یک جنگ پیشدستانه علیه ایران بازگشت؛ جایی که دونالد ترامپ در تور پر سر و صدای خود در خاورمیانه تلاش کرد آینده غرب آسیا را ترسیم کند. ترامپ از این «مانور تجمل» به وجد آمد و تلاش کرد دوگانه‌ای از توسعه و عقب‌ماندگی ارائه دهد و ایران و عربستان را نماینده این دوگانه معرفی کند و در نهایت ریاض را الگویی برای آینده منطقه خاورمیانه دانست اما درست یک‌ماه بعد، ایالات متحده از عربستان درخواست کرد اجازه دهد یکی از آتشبارهای تاد را به اسرائیل منتقل کند تا موشک‌های ایرانی را متوقف کند.
در یک وضعیت آنارشیک که عبور از نظم جهانی اجتناب‌ناپذیر است و سیستم میل به تغییر نظم می‌دهد این انتخاب‌هاست که سرنوشت یک واحد سیاسی و جایابی آن دولت (State) در نظم استقرار نیافته بعد را معین می‌کند. در این شرایط انتخاب حیاتی هر واحدی بقا (Survive) است و بقا جز از طریق خودیاری (Self-Help) حاصل نمی‌شود، یعنی انتخابی که ایران آگاهانه به دنبال آن رفت و در میانه یکی از پیچیده‌ترین جنگ‌های قرن بیست‌ویکم، حتی بی‌سابقه در تاریخ و در نبرد با 2 قدرت مسلح به سلاح هسته‌ای که یکی از آنها هژمون نظام بین‌الملل است، چشم‌های جهان را به خود دوخت. 
از کنسرت وین در 1815 میلادی که «اولین نظم جهانی» را بعد از جنگ‌های ناپلئونی در اروپا بنیان گذاشت، تغییر نظم، عموما امری خشن بوده است و معیار محاسبه برای تعیین وزن و جایگاه کنشگران، قدرت نظامی است. در دوران گذار از یک نظم به نظم بین‌المللی جدید، این ایران است که می‌تواند جایگاه مناسبی به دست آورد و احتمالا عربستان با پروژه‌های گلاسنوست و پروستروئیکای عربی خود، نقشی فرعی و حاشیه‌ای خواهد داشت؛ همانطور که در نظم جهانی پساجنگ سرد هم سعودی صرفا می‌توانست فقط با راهبرد دنباله‌روی (Bandwagoning) امنیت خود را خریداری کند. داستان خاورمیانه حداقل از 11 سپتامبر به بعد نبرد ایران و رژیم برای تفوق نظامی- سیاسی و پیکربندی نظم منطقه‌ای مطلوب‌شان بوده است. در منطقه، ایران تنها واحدی بوده است که اراده برخورد نظامی با اسرائیل را از خود نشان داده است. حتی ترکیه که از دسامبر 2024، سوریه را سهم خود دانسته است، با وجود تسلیحات پیشرفته نظامی، نتوانسته است کوچک‌ترین تحرکی در برابر تهاجمات تل‌آویو در شام داشته باشد و به نوعی با این بی‌عملی، تحقیر شده است. نظم کنونی جهان، بی‌تردید در حال فروپاشی همه‌جانبه است. نهادها و هنجارهای آن کاملا از کار افتاده است و شگفت‌آور آنکه واضع این نظم یعنی ایالات متحده، خود با سرعت بیشتری در حال عبور از نظم خودساخته و تضعیف و نابودی آن است. در این سیستم رو به زوال فقط یک اصل باقی مانده بود: منع اشاعه هسته‌ای.  با حمله ایالات متحده به تاسیسات هسته‌ای ایران که برای نخستین بار در تاریخ به تاسیسات تحت نظر «آژانس بین‌المللی انرژی اتمی» تهاجم صورت گرفت، از تنها خط قرمز نظم آمریکایی عبور شد. حمله صهیونیست‌ها و آمریکا برای جهان تردیدی باقی نگذاشت که هیچ قانون و هنجاری در جهان فعلی وجود ندارد. پایگاه تحلیلی شورای روابط خارجی آمریکا (CFR) بعد از حمله به فردو و نطنز نوشت: کشورهای فاقد سلاح هسته‌ای ممکن است به این نتیجه برسند که اگر شفافیت بین‌المللی درباره برنامه‌های هسته‌ای برای یک عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل (مانند آمریکا) بی‌اهمیت باشد، پایبندی به اصول اساسی رژیم بین‌المللی عدم اشاعه هسته‌ای، ریسک‌هایی به همراه دارد که تمایلی به پذیرش آن ندارند. در چارچوب چنین جهانی که «رابرت کیگان» آن را «بازگشت به جنگل» خوانده است، ایران بعد از جنگ اخیر توانست تصویر یک قدرت فرامنطقه‌ای را از خود برجا بگذارد، هر چند که رسانه‌های جریان اصلی، روایت شکست از نبرد سرنوشت‌ساز ایران بسازند. به ادعای غرب، ایران تنها بازیگری در جهان است که در تمام جنگ‌هایی که طی سال‌های اخیر در جهان اتفاق افتاده، تاثیرگذار بوده است و جالب آنکه ایران همیشه در طرف پیروز قرار داشته است. جدا از جنگ تحمیلی 12 روزه، بر اساس روایت غربی، ایران یک پای جنگ روسیه و اوکراین بوده است، در جنگ سودان، حمایت‌های نظامی ایران، ارتش این کشور را مقابل نیروهای واکنش سریع پیروز کرد و در قفقاز و جنگ آذربایجان و ارمنستان، تهران بازیگر غیرقابل انکار میدان این منازعه و تحولات بعد از آن بوده است. «هال برندز» استاد روابط بین‌الملل دانشگاه جان هاپکینز هفته گذشته در بلومبرگ نوشت: برخلاف ادعای غرب، پنتاگون توان رویارویی با چند دشمن همزمان را ندارد. چندین چالش، از جمله روسیه در اروپا، ایران و نیروهای مقاومت در خاورمیانه و چین و کره‌شمالی در آسیای شرقی منابع آمریکا را تحت فشار گذاشته‌اند اما خطر شکست خردکننده در اقیانوس آرام غربی بیش از سایر جبهه‌ها جدی به نظر می‌رسد. استاد آمریکایی می‌نویسد: ایالات متحده هنوز طوری عمل نمی‌کند که انگار ممکن است جنگ سوم جهانی را ببازد. گزارش‌ها حاکی از آن است ذخایر مهمات و دفاع موشکی پنتاگون کم بوده و بخش زیادی از آنها در دفاع از اسرائیل در مقابل ایران مصرف شده‌اند.
این ادعای بزرگی نیست اگر گفته شود ایران به تنهایی توانسته است نقشه عبور از نظم آمریکایی و جسارت مواجهه با واشنگتن را به قدرت‌های جهانی نشان داده باشد. «آری سیکورل» تحلیلگر مؤسسه یهودی برای امنیت ملی آمریکا (JINSA) می‌نویسد: «پس از مصرف بخش بزرگی از موشک‌های رهگیر موجود در نبرد با ایران، ایالات متحده و اسرائیل اکنون با نیاز فوری برای پر کردن ذخایر و افزایش شدید نرخ تولید مواجهند». او تخمین ‌زده است در صورت ادامه روند تولید فعلی، بین 3 تا 8 سال طول خواهد کشید تا این ذخایر بازیابی شود. به گفته کارشناسان غرب، مشکل ایالات متحده بویژه در منطقه هند-اقیانوس آرام حادتر است؛ جایی که چین تلاش کرده حضور نیروی دریایی آمریکا را از خود دور نگه دارد. «سیدهارت کاوشال»، پژوهشگر ارشد در مؤسسه خدمات سلطنتی متحد بریتانیا (RUSI) در این رابطه گفته است: «از منظر صرفاً نظامی، چینی‌ها کاملاً برنده‌اند، چرا که طی 2 سال اخیر در خاورمیانه، ایالات متحده مقدار قابل‌ توجهی از توانمندی‌هایش را مصرف کرده که جایگزینی آن برای صنعت دفاعی آمریکا بسیار دشوار است». ایران همچنان تنها کشوری در جهان و تاریخ روابط بین‌الملل باقی ماند که به یک واحد دارای سلاح هسته‌ای (اسرائیل) حمله تمام‌عیار کرده است. همچنین از جنگ دوم جهانی به این سو، ایران تنها کشوری در دنیاست که 2 بار پایگاه‌های ایالات متحده آمریکا را هدف قرار داده است.