مقاومت و آینده منطقه غرب آسیا

عباس حاجی نجاری

باگذشت بیش از ۱۱ ماه از عملیات طوفان الاقصی، پیش‌بینی‌ها در مورد تأثیر این عملیات و حرکت مقاومت بر تحولات منطقه تحقق‌یافته و اکنون با صراحت می‌توان ۱۵ مهر ۱۴۰۲ (۶ اکتبر ۲۰۲۳) را آغاز فصلی جدید درروند تحولات منطقه و جهان دانست. در این روند اگرچه مردم مظلوم فلسطین تاکنون برای شکست جبهه متحد کفر و طاغوت و خنثی‌سازی برنامه‌ریزی دیرینه غرب برای سلطه صهیونیسم برجهان اسلام، بیش از ۴۱ هزار شهید تقدیم نموده‌اند، اما دستاورد‌های حرکت مقاومت که ملهم از حرکت انقلاب اسلامی است، تحول در روند‌ها و راهبرد‌ها را در پی داشته به‌گونه‌ای که ایده‌هایی که در پی عادی‌سازی روابط میان اعراب و اسرائیل یا تقسیم منطقه به لحاظ گفتمانی در دوگانه ایرانی و ضد ایرانی، عربی و ضد عربی، شیعه در برابر افراطیون تکفیری بود، به حاشیه رفته و اینک مقاومت و ضد مقاومت تعیین‌کننده و تعریف‌کننده بازی منطقه و جایگاه بازیگران شده‌اند و دوگانه شیعه در برابر سنی یا ایران در برابر اعراب را بی‌اعتبار و در خود هضم کرده است و درون جبهه مقاومت ایرانی و عرب و شیعه و سنی از جمهوری اسلامی تا حماس و جهاد اسلامی و حزب‌الله در یک جبهه قرارگرفته‌اند. جبهه مقاومت اینک یک ایده نیست بلکه یک واقعیت در پیش چشم و منشأ تحولات آینده است. 
برخی از اعترافات دشمنان مقاومت در این زمینه شنیدنی است:
- نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بعد از عملیات شهادت‌طلبانه یک شهروند اردنی در منطقه الکرامه می‌گوید:امروز روز دشواری برای ما بود و ما با یک ایدئولوژی کشنده تحت رهبری ایران محاصره‌شده‌ایم. حماس قصد دارد بذر تفرقه را در میان ما بکارد و یک جنگ روانی را در میان خانواده‌های افراد اسیرشده باهدف اعمال فشار داخلی انجام می‌دهد. 
- آویگدور لیبرمن وزیر جنگ سابق رژیم صهیونیستی می‌گوید:ایرانی‌ها موفق شدند همه عرصه‌ها علیه اسرائیل در لبنان و یمن و سوریه و عراق را باهم متحد کنند؛ و ما باید یک برنامه جامع اتخاذ کنیم که به این تهدید پاسخ دهد، یک تهدید چندوجهی. هنوز در گل‌ولای لبنان هستیم، مردم نمی‌دانند چگونه تصمیم بگیرند، نمی‌دانند چه کار کنند، و می‌بینیم که هیچ مدیریتی وجود ندارد. ببین وقتی نخست‌وزیر با وزیر جنگ صحبت نمی‌کند نمی‌توان جنگ کرد. 

اهداف سه‌گانه آمریکا از دروغ بزرگ موشکی

محمد قادری
روزجمعه روزنامه آمریکایی وال‌استریت ژورنال که سابقه قابل‌توجهی درانتشار اخبار جعلی علیه ایران دارد و سپس شبکه سی‌ان‌ان، به نقل از مقام‌های ناشناس آمریکایی و اروپایی مدعی شدند: «ایران موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد به روسیه فرستاده که می‌تواند ابزار قدرتمندی در جنگ اوکراین باشد.»

پیشتر خبرگزاری رویترز هم درماه آگوست مدعی شده بود؛ «انتظار می‌رود روسیه به‌زودی صد‌ها موشک بالستیک کوتاه‌برد فتح-۳۶۰ را از ایران تحویل بگیرد و ده‌ها پرسنل نظامی روسیه مشغول آموزش در ایران برای استفاده از این سلاح‌های هدایت‌شونده ماهواره‌ای هستند.» تمرکز این فضاسازی رسانه‌ای، اما چنانچه ویلیام برنز، رئیس سازمان سیا و شان ساوِت، سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید بر آن تاکید کردند، القای گزاره دروغ ارسال موشک‌های بالستیک ایران به روسیه برای تثبیت این انگاره تبلیغاتی بود که ایران در حال گسترش حمایت خود از روسیه در جنگ علیه اوکراین است. این عملیات روانی گسترده در حالی رقم خورد که ناصر کنعانی، سخنگوی وزارت امور خارجه و همچنین نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد، روز جمعه اعلام کردند: «موضع جمهوری اسلامی ایران در قبال منازعه اوکراین هیچ تغییری نکرده و ارسال کمک نظامی به طرفین درگیر را که موجب گسترش خسارات انسانی و زیرساخت‌ها و همچنین فاصله گرفتن از گفتگو‌های آتش‌بس می‌شود امری غیرانسانی می‌داند.» 
پیوست دیگر این دروغ‌پراکنی علیه کشورمان، واکنش مقامات اوکراینی و اروپایی به این مسأله و جوسازی سنگین آنها علیه جمهوری اسلامی با استناد به یک گزارش کاملا جعلی بود، چنانچه مقام‌های اوکراین مجددا از عبارت دروغ «حملات روسیه با پهپاد‌های ساخت ایران» سخن گفته و مقام‌های اروپایی نیز بر این نکته تاکید کردند که «در حال همکاری با آمریکا برای اتخاذ تحریم‌های بیشتر علیه ایران هستیم.» در همین راستا وزارت خارجه اوکراین در بیانیه‌ای از جامعه بین‌المللی خواست تا فشار بر ایران و روسیه را افزایش دهد. پیتر استانو، سخنگوی اتحادیه اروپا نیز روز دوشنبه در گفتگو با خبرنگاران در بروکسل مدعی شد: «ما از اطلاعات موثق ارائه شده توسط متحدان در مورد تحویل موشک‌های بالستیک ایران به روسیه مطلع هستیم و به سرعت با هماهنگی شرکای بین‌المللی خود، از طریق اقدامات محدودکننده جدید و قابل‌توجه علیه ایران پاسخ خواهیم داد.» با این تفاسیر و با توجه به هم‌زمانی این موضوع با موضوعاتی، چون ادعای دخالت ایران در انتخابات آمریکا، تکرار سیاسی‌بازی مدیرکل آژانس درباره برنامه هسته‌ای ایران و... در یک بازه زمانی کوتاه، توجه به چند نکته درباره چرایی این فضاسازی جدید غربی‌ها علیه کشورمان ضروری است:

اول؛ به نظر می‌رسد غرب به دنبال گیر انداختن ایران در مجموعه‌ای از چالش‌هاست تا در همین آغاز به کار دولت چهاردهم، بتواند ایران را مجبور به پذیرش منویات زیاده‌خواهانه خود در قالب یک توافق جدید کند.

دوم؛ گرچه دروغ‌پراکنی غربی‌ها درخصوص نقش ایران در جنگ اوکراین پیشتر هم در مواردی، چون فروش پهپاد‌های شاهد ایرانی به روسیه برملا شده بود، اما آنها برای پنهان‌کاری و نهایتا توجیه حمایت‌های اخیر ده‌ها میلیارد دلاری از اوکراین، بهترین راه را دادن یک آدرس غلط جدید به افکار عمومی دنیا می‌دانند. 

سوم؛ غرب با استمرار این فضاسازی‌های تبلیغاتی علیه ایران، آشکارا می‌کوشد به‌زعم خود تهران را از خونخواهی شهید اسماعیل هنیه منصرف کرده و مانع تبدیل شدن جمهوری اسلامی به الگویی موفق در مقابله با نظام سلطه و کشوری نقش‎آفرین در فرآیند اجماع جهانی علیه یکجانبه‌گرایی واشنگتن شود.

رمزگشایی از چالش قفقاز

دکتر صلاح الدین هرسنی

روسیه که تا بعد از جنگ سوم میان ارمنستان و آذربایجان در مسئله «قره باغ» در برابر خواسته ها و اصرار باکو- آنکارا در احداث کریدور زنگزور مقاومت می کرد، حالا در چرخشی غیر منتظره تن به توسعه دالان و کریدور زنگزور داده است. این چرخش روسیه را باید کودتای ژئوپلیتیکی روسیه با هدف کوتاه کردن دست ایران از معادلات اوراسیا و همچنین محرومیت ایران از عواید ترانزیتی در مواصلات ارتباطی با محوریت آذربایجان شرقی به حوزه های شرقی یعنی آذربایجان و حوزه های غربی یعنی ترکیه و سپس اروپا دانست. کریدور زنگزور که تحت ابتکار باکو و آنکارا احداث گردید، آذربایجان را از جنوب ارمنستان و مشخصا از استان «سیونیک» یعنی نقطه صفر مرزی ایران و ارمنستان ابتدا به جمهوری خود مختار «نخجوان» و سپس به ترکیه متصل می کند. به واقع در پرتو کارکرد زنگزور، این کریدور خط مواصلاتی و مفصلی بین آسیا و اروپا است.
به رغم آنکه در بطن و بستر این کودتا، ترکیه و آذربایجان قرار دارند و احداث کریدور زنگزور حاصل ابتکار آنهاست اما هدف روسیه در این کودتا و چرخش آن بابت توسعه کریدور زنگزور بغرنج تر از اهداف اعلامی و اعمالی باکو و آنکارا می باشد. از منظر نشانه شناسی، چرخش روسیه بابت گسترش دالان زنگزور بیشتر متاثر از تحولات جنگ در اوکراین است. به رغم آنکه در شرایط حاضر روسیه دست بالا را در جنگ اوکراین دارد اما تصویری که از روسیه پرزنت و به نمایش در می آید، بیشتر تصویر یک بازیگر بازنده است تا برنده. چراکه نتایج جنگ روسیه در اوکراین و ایجاد دغدغه های امنیتی برای روسیه از سوی «ولادیمیر زلنسکی» در نزدیک شدن به ناتو، از منظر هدف گذاری یعنی اشغال «کی یف» و یکسره کردن کار آن مانند الحاق «شبه جزیره کریمه» به سال ۲۰۱۴ و تلاش برای برکناری دولت ها غرب گرا در «پسا انقلاب های مخملی» معطوف به نتایج راهبردی مطلوب برای روسیه نگردید. به عبارت دیگر، سیاست روسیه در هدف گذاری یعنی برکناری زلنسکی به شکست انجامید و اوکراین  به باتلاقی برای روسیه بدل شده است که بعید است بتواند از آن با کسب نتایج راهبردی مطلوب بیرون آید و اگر در شرایط حاضر به همراه باکو و آنکارا به موافقت با احداث زنگزور تن داده است، به سه دلیل است. اول آنکه روسیه تلاش دارد که با توسعه زنگزور از حوزه «لاک لند» و مناطق غیر ژئوپلیتیک و «قفل شده» به سر زمین های ژئوپلتیکی مانند خطوط تراتزینی و مواصلاتی یا همان هارتلند های جدید طبق تعبیر ژئوپولیسین معروف یعنی «نیکلاس اسپایکمن» شیفت کند و دست یابد. دوم آنکه  روسیه می خواهد با نزدیکی به باکو از حوزه نفوذ تدریجی ناتو در قالب «پان تورانیسم» جلوگیری کند. سوم آنکه  روسیه می خواهد با گوشمالی به ارمنستان به جهت نزدیکی با غرب، از کریدور مواصلاتی ارمنستان برای صدور انرژی به اروپا  استفاده کند. به این ترتیب اهداف آشکار و نهان روسیه در این موافقت، بسیار خطر ناک تر و مضرتر از اهداف باکو و آذربایجان در احداث زنگزور است. طُرفه آن است که چرخش روسیه بابت موافقت توسعه زنگزور به همراه باکو و آنکارا در شرایطی صورت می گیرد که گمان می رود که روابط مسکو – تهران راهبردی و استراتژیک است. اما واقعیت ها و رفتارهای پاندولی و سینوسی روسیه نشان داد که روابط مسکو با تهران در بهترین شرایط تاکتیکی و راهکنشی، همکاری بر سر تحریم های غرب و مبتنی بر نشانگانی چون «صلح سرد» است. به واقع می توان رابطه مسکو و تهران را همانند جاده و عشق یک طرفه دانست و آن را در این گزاره خلاصه کرد که: «ما به او محتاج هستیم، او به ما مشتاق نیست.!!» به این طریق و با موافقتی که از طرف  روسیه بابت گسترش دالان زنگزور صورت گرفته، می توان اینگونه گفت که موافقت روسیه در ابتدا در ادامه همان بد عهدهای زنجیری در قبال ایران و سپس تلاش برای برهم زدن «نظم وستفالیایی» است. اگر نظم وستفالیایی منجر به تصلب مرزهای سیاسی گردید، اگر نظم وستفالیایی از سیالیت و ژلاتینی شدن مرز های جغرافیایی جلوگیری کرد، اگر نظم وستفالیایی موجب «دولت- ملت سازی» در الگوی مدرن در پسا وستفالیا گردید، موافقت روسیه بابت توسعه دالان زنگزور به معنای بر هم زدن مرز ها، سیالیت و ژلاتینی شدن دوباره مرز ها و در نتیجه رساندن معادلات به آشفتگی و نظم آنارشیک پیشا وستفالیاست.
به این ترتیب، با موافقت روسیه به توسعه کریدور زنگزور، می توان ایران را مهمترین بازنده تحولات و کودتای ژئولیتیکی زنگزور دانست. در این میان زیان ایران بیشتر بدان جهت است که چون کریدور زنگزور درست در جنوب ارمنستان در استان «سیونیک» یعنی در نقطه صفر مرزی ایران و ارمنستان عبور می کند، این وضعیت موجب حذف مرزی ایران و ارمنستان می شود و روابط ایران را با ارمنستان محدود و همچنین دست ایران را برای دسترسی به ارمنستان به ترکیه و آذربایجان وابسته می کند.

خاطرات آیت‌الله و مثلث گنجی، آشنا و تاجزاده

در روزهای اخیر بار دیگر خاطرات آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی خبر‌ساز شد و یک پاراگراف کوچک از خاطرات ایشان در سال ۱۳۷۷ موجب بروز چالشی در فضای مجازی شد. آیت‌الله در روز ۲۲ فروردین ۷۷ در خاطرات خود نوشته بود: «آقایان [حسام‌الدین] آشنا، [امیر] تهرانى و محمدى از وزارت اطلاعات آمدند. از کارهاى تُند وزارت کشور و به‌خصوص آقاى [سیدمصطفی] تاجزاده، [معاون سیاسی وزیر کشور]، در مورد درگیرى‌هاى موجود و با قصد تضعیف رهبرى و نهادهاى مربوط به رهبرى و قوه قضائیه گفتند. مذاکره تلفنى آقاى [عبدالله] نورى، [وزیر کشور] از مکه با فائزه، [نماینده تهران] در خانه آقاى کرباسچى و پیشنهاد آقاى نورى براى تحرک بیشتر کارگزاران و گروه‌های همراه و اینکه پیامى که به اسم وزیر کشور پخش شده، مستقیما توسط آقاى تاجزاده تهیه و بدون اطلاع وزیر کشور منتشر شده است». جناب عبداله گنجی، مدیرمسئول سابق روزنامه جوان و همشهری، برداشت خود را از این بخش از خاطرات این‌گونه منتشر کرد: «مرحوم هاشمی ٢٢/١/٧٧ می‌نویسد سه معاون وزیر اطلاعات (از‌جمله جناب آشنا) آمدند از توطئه‌های معاون سیاسی وزیر کشور (تاجزاده) علیه رهبری گزارش دادند. این زمانی است که جریان ایشان حاکم است و خودش کارگزار ج. ا است و قرار است مجلس را هم تصاحب کنند، پس توطئه علیه رهبری چرا؟».

و جناب حسام‌الدین آشنا، مدیر وقت وزارت اطلاعات نیز برداشت آقای گنجی را تکذیب کرد اما جناب آقای گنجی این تکذیب را به اصل متن خاطرات نسبت داده است. در رابطه با این چالش اشاره به نکات ذیل ضروری است:

یک. برداشت جناب گنجی از خاطرات، اختلاف قابل توجهی با متن دارد و در واقع واژه توطئه، از سوی ایشان به کار برده شده است و در سخنان مدیران وزارت اطلاعات و روایت آیت‌الله چنین واژه‌ای وجود ندارد، بنابراین تکذیب آقای آشنا در این بخش صحیح به نظر می‌رسد. دو. مهم‌ترین ویژگی خاطرات آیت‌الله هاشمی، روایت دقیق، به‌روز و با جزئیات حوادث و جلسات است، چه‌بسا اگر ایشان مانند دیگر شخصیت‌ها، به‌جای نگارش روزانه خاطرات و انتشار آن بدون دخل و تصرف، بر اساس مسائل و شرایط روز روایت خود را از گذشته منتشر می‌کرد، این خاطرات از ارزش فعلی برخوردار نبود اما ایشان ترجیح داد تا افکار عمومی بی‌پرده به تاریخ انقلاب از دریچه روایت ایشان دسترسی داشته باشد و بر این اساس در بسیاری از موضوعات حتی با وجود تغییر نظر ایشان به موضوعات و اشخاص، متن وفادارانه منتشر می‌گردید تا مخاطب کاملا در شرایط زمان و موضوع قرار بگیرد.

سه. در موضوع این چالش قابل انکار نیست که مواضع وزارت اطلاعات وقت، شامل جناب دری نجفی‌آبادی، وزیر وقت اطلاعات و داماد ایشان، جناب آشنا و بیشتر مدیران وزارت با عملکرد طیف تندرو‌ اصلاحات فاصله داشته باشد و بنابراین گزارش انتقادی آنان از عملکرد آقای تاجزاده، صرف‌نظر از صحت‌وسقم موارد اشاره‌شده در آن، قابل انکار نیست و چه‌بسا آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی نیز در مواردی با این رویکرد انتقادی همراه بودند. 

چهار. دفتر نشر معارف انقلاب، به ‌عنوان متولی انتشار خاطرات آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی از رویکرد انتقادی به خاطرات استقبال کرده و از برگزاری نشست‌های علمی با حضور دیدگاه‌های مختلف دراین‌باره استقبال می‌کند و در این موضوع نیز پذیرای نظرات طرفین ماجرا، به‌ویژه جناب آقای تاجزاده که متأسفانه اکنون در زندان به سر می‌برد، است تا تاریخ معاصر ایران با جزئیات و دقایق بیشتری منتشر شود.

تلفات اعتقادی

جواد شاملو 
فتنه‌ها تمام می‌شوند؛ اما بهره‌برداری از آن‌ها تمام نمی‌شود. دشمن ما در عداوت اهل قناعت نیست؛ فتنه را شاید در خیابان ببازد، اما تلاش می‌کند آن را در  ذهن‌ها زنده نگه دارد‌. ما خصوصا در فتنه‌های مدرن نباید به جمع شدن بساط فتنه از کوچه‌وخیابان دل‌خوش باشیم؛ چراکه شاید اساسا هدف دشمن از فتنه‌های خیابانی هم بیشتر لطمات ذهنی و فکری آن باشد که خصلتی بلندمدت دارند. 
فتنه سال ۱۴۰۱ از آن فتنه‌هاست که دشمن به‌وضوح هنوز از ثمرات فکری و اعتقادی آن در حال بهره‌برداری است. ماجرا ازاین‌قرار است که این فتنه با یک خشم شدید و فراگیر آغاز شد. دشمن این خشم را غنیمت شمرد و نگذاشت هدر برود. چگونه؟ با راه انداختن موج‌هایی که درواقع ربطی هم به حادثه پیش‌آمده و اعتراض اصلی معترضان نداشت. راه افتادن هجمه‌های شدید و بی‌سابقه و قطعا تصنعی اسلام‌ستیزی به‌موازات خشم طبیعی و غیرتصنعی عده‌ای از مردم از یک سیاست و ضابطه به‌خصوص، راهبردی بود که دشمن از ابتدای داستان‌های پاییز آن سال پی گرفت. این موج‌ها وظیفه داشتند این‌گونه القا کنند که هرگونه از مسلمانی و نمایش نمادها و مؤلفه‌های اسلامی، یک «جرم» و «جنایت» نابخشودنی و بی‌معناست و در اصل خیانت به آنچه متوهمان آن را «انقلاب» می‌خوانند. کافی بود حجابی بر سر داشته باشی یا هم‌زمان با دهه اول محرم، بیرقی بر در خانه آویخته باشی و یا به غیرسیاسی‌ترین و سنتی‌ترین حالت ممکن دین خود را ابراز کرده باشی، آن‌وقت می‌دیدی که چه در فضای واقعی و چه در فضای مجازی به‌راحتی برچسب «قاتل» به تو می‌زدند. اسلام‌ستیزی همیشه بوده، اما اینجا با نوعی اسلام‌ستیزی هوشمندانه طرف بوده و هنوز هستیم. اسلام‌ستیزی‌ای که فضا را تا حد ممکن رادیکال و تند می‌کند، به‌نحوی‌که دفاع از ارزش‌های اسلامی جز با لکنت، خودسانسوری و احتیاط کامل ممکن نباشد. این فضا نوعی مارپیچ سکوت می‌ساخت. مارپیچ سکوتی که از اخبار اغتشاشات و کشته‌ها تغذیه می‌کرد. یک دیکتاتوری فکری که از اخبار خون‌آلود انرژی می‌گرفت.
وقتی فضا به سمتی می‌رود که دفاع از ارزش‌ها دشوار شود و از سوی دیگر، غلط بودن ارزش‌ها با غوغا سالاری و موج‌های رادیکال، به‌عنوان مقوله‌ای بدیهی معرفی شود، فضا برای شک و شبهه نیز مهیا می‌گردد. دیگر نه‌تنها اشخاص قدرت دفاع همه‌جانبه از باورهای خود را از دست می‌دهند، بلکه برخی که تأثیرپذیری بیشتری از محیط و جو پیرامونشان دارند، در نزد خود هم به فکر فرو می‌روند. این می‌تواند مهم‌ترین دستاورد دشمن از هر فتنه‌ای باشد. باور و ایمان مهم‌ترین حصار و حرز ایران اسلامی است. دشمن شاید این‌قدرها هم ابله نباشد که به براندازی فکر کند؛ او احتمالاً بیشتر به همین تلفات اعتقادی دل‌خوش کند.
در مقابل باید با شکست مارپیچ سکوت و اتخاذ زبانی قدرتمند، منطقی و دندان‌شکن، فضا را از دیکتاتوری سکولاریسم و درندگی و هاری دین‌ستیزان گرفت. آنچه ما را در این مهم یاری می‌رساند، مدد از شخصیتی است که همواره مایه اعتمادبه‌نفس شیعه، در طول تاریخ خود بوده است و آن امیر مؤمنان علی علیه‌السلام است. لسان مبارک حضرت امیر علاوه بر آنکه منطقی است، قدرتمند است. جو عنصر مهمی است! نباید فضا برای دین‌ستیزی امن باشد، چنانکه احساس کنیم در برابر هر المانی از دین، عده‌ای شمشیر را از رو بسته‌اند!
در یک نمونه، می‌توانیم بر برخورد مولای متقیان با سخن توهین‌آمیز، مضحک و منافقانه اشعث‌بن قیس در حین خطبه ایشان اشاره کنیم. در خطبه نوزدهم نهج‌البلاغه می‌خوانیم: «در بعضی از سخنان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) جمله‌ای آمده که اشعث به آن اعتراض نموده گفت: یا امیرالمؤمنین این جمله به ضرر توست نه به نفع تو! امیرالمؤمنین سر پایین انداخت، با گوشه چشم به اشعث نگریست و فرمود: تو چه می‌دانی آنچه را که بر ضرر من است یا بر نفع من! لعنت خدا و لعنت کنندگان بر تو باد ای بافنده پسر بافنده، ای منافق فرزند کافر! سوگند به خدا، یک‌بار ملت کفر تورا اسیر کرده است و بار دیگر اسلام تو را اسیر نموده است. ننگ هیچ‌یک از این دو اسارت را نه مالت مرتفع ساخت و نه شخصیت دارای ارزش انسانی تو. و آن مردی که شمشیر دشمن را به قوم خود راهنمایی کند و مرگ را به‌سوی بستگانش بکشاند، سزاوار است که نزدیکانش با او عداوت بورزند و بیگانگان از او در امان نباشند.»
در اینجا، حضرت مولا می‌توانستند پاسخی به اشعث ندهند، یا تنها بگویند این سخن به این دلایل، به ضرر خودشان نبوده. اما در عوض کاری کردند که اشعث به بی‌آبروترین فرد جمع تبدیل شد! دیگر فضا برای ابراز سخن‌های یاوه و کفرآلودی ازاین‌دست مهیا نگشت. 
این فتنه که سایه‌های آن هنوز ادامه دارد، تهدید است اما باید آن را به فرصتی برای فریاد آرمان‌هایمان تبدیل کنیم. آرمان‌هایی که آرمان عزیز، زیر ضربات رذل‌ترینِ اراذل، برای لحظه‌ای هم آن را رها نکرد و تا دم آخر، آثار مغلوب شدن، تردید کردن یا ترسیدن در چشمانشان هویدا نگشت.

 

قدرت‌نمایی حزب‌الله استیصال اسرائیل

شهاب خادم

حزب‌الله لبنان دست‌بردار نیست و با وجود تهدیدهای رژیم منحوس صهیونیستی و فشارهای آمریکا نه تنها از شدت حملات خود به اراضی اشغالی کم نکرده، بلکه دامنه این حملات گسترده‌تر و اهداف آن دقیق‌تر و هدفمندتر نیز شده است. 

حزب‌الله لبنان طی هفته‌های گذشته بارها و بارها مقرهای نظامی اسرائیل را در شمال اراضی اشغالی هدف قرار داده است. تجهیزات جاسوسی و مقر نظامیان صهیونیست در منطقه «المطله»، پایگاه نظامی راهبردی رمیم، پایگاه‌های نظامی المالکیه و العباد، مناطق الجلیل و صفد تنها در یک روز در ۱۲ حمله جداگانه از سوی حزب‌الله لبنان هدف حملات دقیق و مرگبار قرار گرفتند.  

رادیو رژیم صهیونیستی اخیرا با اشاره به شدت حملات حزب‌الله گزارش داد طی ماه گذشته میلادی ۱۳۰۷ موشک از جنوب لبنان به سمت اسرائیل شلیک شده که بالاترین میزان از زمان شروع جنگ غزه است.

نکته قابل توجه روش‌های مختلف حزب‌الله در حمله به اهداف اسرائیلی با استفاده از حملات موشکی، راکتی، توپخانه‌ای و پهپادی است که باعث آشفتگی و سردرگمی ارتش صهیونیستی شده است. ارتش اشغالگر معمولا درباره میزان خسارات خود در حملات خارجی راهبرد سانسور و سکوت را در پیش می‌گیرد اما حملات اخیر حزب‌الله، صهیونیست‌ها را مجبور به اعتراف کرد. ارتش اسرائیل روز جمعه گذشته در بیانیه‌ای اعلام کرد تعداد حملاتی که در ماه‌های گذشته (از سوی حزب‌الله) انجام گرفته، تعداد نیروهایی که کشته شدند و حملات موشکی و زیرساخت‌هایی که از بین رفت، بسیار زیاد است.  

همین مساله ژنرال هرتزی هالوی را مجبور کرد از مرزهای شمال فلسطین اشغالی که بیشترین آسیب‌پذیری را از سمت حزب‌الله دارند بازدید کند.

هالوی همچنین مدعی شد ارتش این رژیم در حال آماده شدن برای انجام اقدام نظامی در داخل لبنان است؛ ادعایی که دیگر همگان می‌دانند بلوفی بیش نیست.  

به اذعان تحلیلگران صهیونیست، تل‌آویو از بدو عملیات توفان الاقصی به دنبال گشودن جبهه جنگ در شمال اراضی اشغالی و وارد کردن متحدانش از جمله آمریکا و دیگر شرکای غربی به جنگ است اما بازدارندگی حزب‌الله و توان نظامی بالای آن باعث ناتوانی اسرائیل در تهدید جدی حزب‌الله در داخل خاک لبنان است.  

* ادامه آماده‌باش صهیونیست‌ها در شمال

به رغم پاسخ حزب‌الله لبنان به ترور شهید «سیدفؤاد شکر» که ۲ هفته پیش انجام شد رژیم صهیونیستی همچنان از بیم عملیات‌های بیشتر حزب‌الله لبنان در واکنش به این ترور در آماده‌باش کامل به سر می‌برد، البته سخنرانی هوشمندانه علامه سیدحسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله نیز صهیونیست‌ها را بیش از پیش گیج و سردرگم کرده است. «سید» در سخنرانی خود بعد از این حملات تاکید کرد: «اگر نتیجه برای ما رضایت‌بخش باشد و هدف مطلوب را محقق ساخته باشد، ما اینگونه در نظر خواهیم گرفت که عملیات پاسخ، پایان یافته است ولی اگر پاسخ رضایت ما را جلب نکرده باشد، تنها مرحله نخست انتقام بوده است!»

کانال ۱۳ اسرائیل با اشاره به این موضوع نوشت: تل‌آویو هنوز احتمال می‌دهد حملات دیگری در راه است و از این رو توان نظامی و دفاعی خود را همچنان فعال نگه داشته است، همچنین به درخواست بنیامین نتانیاهو، ایالات متحده مدت استقرار ناوهای هواپیمابر آبراهام لینکلن و تئودور روزولت را که از ماه پیش و از ترس حملات مشترک ایران و حزب‌الله به منطقه اعزام شده بودند تمدید کرده و قرار است این ۲ ناو همچنان برای دفاع از اسرائیل در آب‌های اطراف بمانند.  

از سوی دیگر حملات هدفمند حزب‌الله لبنان به مقرهای جاسوسی و اطلاعاتی رژیم صهیونیستی از جمله حمله به مقر موساد و یگان اطلاعاتی ۸۲۰۰ در منطقه گلیلوت در شمال تل‌آویو باعث بهت و حیرت صهیونیست‌ها از بانک اهداف حزب‌الله شده است. برخی تحلیلگران می‌گویند اشراف اطلاعاتی حزب‌الله می‌تواند به نقاط ضعف و آسیب‌پذیر رژیم صهیونیستی خسارات جبران‌ناپذیر وارد کند. از جمله حمله به نیروگاه‌های برق که می‌تواند میلیاردها دلار خسارت مالی به تل‌آویو بزند و اراضی اشغالی را در تاریکی فرو ببرد. 

شبکه المیادین درباره عملیات «یوم الاربعین» نوشته است: در این عملیات حداقل 6 پهپاد با موفقیت کامل توانستند سامانه‌های پدافندی اسرائیل را رد کرده و با دقت به پایگاه گلیلوت اصابت کنند. حمله به مقرها مخفی و سری اسرائیل نشان می‌دهد مساله اکنون این نیست که حزب‌الله توان حمله به عمق اراضی اشغالی را دارد یا نه. مساله اکنون این است که حزب‌الله بخواهد به کجا آسیب بزند!