بیماری مشترک!

بذل و بخشش از اموال بیت‌المال خصوصیتی بیمارگونه بود که در تمامی خاندان پهلوی رواج داشت و به یکی دو نفر محدود نمی‌شد. فرزندان و منسوبان رضاخان همگی بدون آنکه حساب و کتابی باشد، اموال کشور را در روابطی که با بیگانگان برقرار می‌کردند، هدیه می‌دادند تا این امر موجب فراهم آمدن فرصتی برای آنان باشد.

رضاشاه از چهار ازدواجی که داشت، صاحب چندین پسر و دختر شد که تعداد زیاد آنها به یکی از مشکلات اساسی رژیم پهلوی تبدیل شده بود. از آنجایی که این شاهزاده‌ها از سیاست محروم شده بودند، لذا با پرداختن به امور اقتصادی و انجام اعمال خلاف عفت و قانون خود را سرگرم می‌کردند. شاه که همواره از این مدعی‌های بالقوه در هراس بود، آنها را در انجام هر عمل غیرسیاسی آزاد می‌گذاشت و از این طریق آنها را از پرداختن به امور سیاسی دور می‌کرد. این شاهزاده‌های فاسد و عیاش، بخش عمده‌ای از اوقات خود را در خارج از کشور می‌گذراندند و از آنجایی که به بی‌بندوباری اشتهار داشتند، به سرعت طعمه خارجی‌های فرصت‎طلب می‌شدند. برادران شاه در سفرهای‎شان به خارج از کشور، هدایای فراوانی با خود برده و آنها را در میان اشخاص حقیقی و حقوقی تقسیم می‌کردند. انبار شاهنشاهی نیز موظف به تأمین اقلام مورد نیاز آنها بود. 
در سندی که در کتاب «هدایای دربار پهلوی به بیگانگان به روایت اسناد» آورده شده است، می‌خوانیم:

«.. با ابراز کمال امتنان و سپاسگزاری از اقدام فوری آن جناب در دو فهرست صورت اسامی خاندان سلطنتی و شخصیت‌ها و رجال مغرب که به مناسبت مسافرت والاحضرت شاهپور غلامرضا پهلوی به مغرب هدایای مرحمتی بین آنها تقسیم گردید به ضمیمه ایفاد می‌دارد:

قالیچه‌های خاندان سلطنت را در میهمانی شامی که در منزل والا‌حضرت مولای عبداله تشکیل گردید، تقدیم داشتم و فوق‌العاده مورد توجه واقع گردید و مراتب تشکرات صمیمانه خود را ابراز فرمودند. سایر هدایا ضمن نامه‌هایی که برای احترام با دست نوشته شد، اعطا گردید و همگی از این توجه و التفات بی‌نهایت سپاسگزاری نمودند.

موقع را برای تقدیم احترامات فائقه و تشکرات بی‌پایان از اینکه پیشنهادات این جانب مورد قبول واقع گردیده است مغتنم می‌شمارد....»