ما در روزهای آخر ماه شعبان، با یکی از عمیقترین و جذابترین سنتهای دینی مواجه هستیم که به نام «مناجات شعبانیه» شناخته میشود. این مناجات فرد را به درگاه خداوند بلند میآورد و او را به توبه، تضرع و آمادگی برای ماه مبارک رمضان دعوت میکند. این مناجات که به زبانی ساده و عاطفی تنظیم شده، شامل دعای خاصی است که به حضور خداوند میرسد و قلب را به شوق و محبت با خدا پر میکند. مناجات شعبانیه، یکی از بهترین و زیباترین دعاها و مناجاتهایی است که در روزهای پایانی ماه شعبان قرائت میشود. این مناجات به منزله یک عبادت معنوی و روحانی، فرصت بسیار مناسبی را برای مؤمنان فراهم میکند تا با خداوند مناجات کنند و از او طلب آمرزش و رحمت کنند. مناجات شعبانیه به منزله مقدمهای برای ورود به ماه مبارک رمضان شناخته میشود. ماه رمضان ماه توبه، رحمت و مغفرت الهی است و مناجات شعبانیه به منزله یک دعا و نیایش، فرصتی برای آمادهسازی روح و روان انسان برای ورود به این ماه مبارک است. در این مناجات، دعاکننده به درگاه خداوند مینشیند و با تضرع و زاری، از او درخواست میکند که او را مورد رحمت قرار داده و از گناهانش بگذرد. از دیدگاه قرآن و روایات، توبه و بازگشت بهسوی خداوند از مهمترین اصول دین اسلام به شمار میآید. در آیه ۵۳ سوره زمر آمده است: «بگو:ای بندگان من که ایمان آوردهاید، از پروردگارتان پروا کنید. برای کسانیکه در این دنیا نیکوکاری کردهاند، حسناتی است و سرزمین خدا وسیع است. بهراستی، صابران پاداششان بدون حساب داده میشود.» این آیه بهروشنی بر اهمیت تقوا و نیکوکاری تأکید میکند و نشان میدهد بازگشت به خداوند و طلب مغفرت از او، یکی از عوامل اصلی سعادت و نجات انسانهاست.
مناجات شعبانیه با زبانی دلنشین و پرمحتوا، به انسانها یادآور میشود که در پیشگاه خداوند، هیچگونه گناه و خطایی نمیتواند مانع دریافت رحمت الهی شود. در این مناجات، انسانها با ذکر گناهان خود و ابراز پشیمانی، به درگاه خداوند روی میآورند و از او میطلبند تا آنها را مورد عفو و رحمت قرار دهد. مناجات شعبانیه همچنین به انسانها یادآور میشود که رحمت خداوند بسیار وسیع و فراگیر است. در آیه ۱۲ سوره انعام آمده است: «کَتَبَ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ» و رحمت را بر خود واجب کرده است یا در آیه ۵۴ همین سوره که میفرماید: «کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ»؛ این آیات به خوبی نشان میدهند که خداوند رحمتش را بر بندگانش واجب کرده و این رحمت شامل حال همه انسانها میشود. بنابراین، مؤمنان باید با امید به رحمت الهی و با قلبی پر از امید و شکرگزاری، به درگاه او روی آورند و از او طلب آمرزش کنند.
در متن مناجات شعبانیه، عبارات و جملات بسیار زیبایی وجود دارد که به تضرع و زاری انسانها در برابر خداوند اشاره دارد. دعاکننده در این مناجات به درگاه خداوند، میگوید: «وَاسْمَعْ دُعائِى إِذا دَعَوْتک، وَاسْمَعْ نِدائِى إِذا نادَیْتک، وَأَقْبِلْ عَلَىَّ إِذا ناجَیْتک...» شنوای دعایم باش آنگاه که میخوانمت و صدایم را بشنو هنگامی که صدایت میکنم و به من توجه کن هنگامیکه با تو مناجات مینمایم، همانا بهسوی تو گریختم. بدترین حالت برای یک انسان این است که خداوند او را نگاه نکند و توجهش را از او بردارد، زیرا در این حالت است که انسان میتواند به زندگی و پذیرش توبه، امید داشته باشد. در آیه ۱۷ سوره نساء آمده است: «جز این نیست که توبه از آن کسانى است که به نادانى مرتکب کارى زشت مىشوند و زود توبه مىکنند...» این آیه نیز میگوید که خداوند به کسانیکه از سر ناآگاهی و غفلت، گناهی مرتکب شدند. اما با ندامت و پشیمانی از گناهان خود به او باز میگردند، رحمت و بخشش میکند. در ادامه، این مناجات به تقاضای رحمت و عفو خداوند میپردازد. انسان میخواهد که خداوند او را از رحمتش سرشار کند و او را از عذاب و شقاوت دور نگه دارد. این درخواست، با الهام از آیهای از سوره اعراف است که میگوید: «وَرَحْمَتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ» (اعراف/۱۵۶) این آیه نشان میدهد رحمت خداوند بر همه چیز گسترده است و هیچکسی از آن محروم نخواهد ماند که به او دعوت کند.
در مناجات شعبانیه، انسان میخواهد که خداوند او را در ماه مبارک رمضان به خوبیها و پاکیها نزدیک کند و از ورود به این ماه مبارک با گناهان و اثقال روحی دور نگه دارد. «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِیَ أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ» (البقره/ ۱۸۵) مناجات شعبانیه نه تنها رحمت و عفو خداوند را درخواست میکند، بلکه به تقاضای توفیق در عملهای صالح نیز توجه میکند. این درخواست با الهام از آیهای از قرآن است که میگوید: «اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ» (بقره/۲۵۷) این آیه نشان میدهد خداوند همواره با عباد مؤمن هست و آنها را از ظلمات گناه به نور ایمان و رشد روحانی هدایت میکند. مناجات شعبانیه به تقاضای شفا و سلامت روحی و جسمی توجه دارد. انسان با این دعا میخواهد خداوند او را از بیماریها و مشکلات روحی و جسمی نجات دهد و او را در راه خود راهنمایی کند.