سی و ششمین سالروز ارتحال رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) را بر عموم مردم شهید پرور ایران و ملت های مسلمان و آزادیخواه جهان تسلیت می گوییم.
آیا همه قرائتهایی که بهنام اسلام عرضه میشوند، ریشه در قرآن دارند؟ بررسی تطبیقی میان اسلام انقلابی با اسلامهای جعلی، چون اسلام متحجر و سکولار، ما را به پاسخ روشنی میرساند. در طرف مقابل تفکر انقلابی، اسلام سکولار قرار دارد؛ جریانی که یا بهکلی دست از قیام میکشد و با ظالمان مماشات میکند یا آنکه به ظاهر اسلامی است. اما در عمل، نظم سیاسی و اجتماعی آن سکولار و بیگانه با آموزههای اصیل قرآنی است. چنین اسلامی، نه به نفی طاغوت میاندیشد و نه دغدغهای برای اجرای احکام الهی در عرصه حکومتداری دارد. نتیجه آنکه ساختارهای مبتنی بر منافع شخصی، خانوادگی و قبیلهای بر دین سایه میاندازند و اسلام، در حد ابزاری برای تثبیت قدرت فروکاسته میشود.
در کنار اسلام سکولار، اسلام متحجر نیز از دیگر بدیلهای قلابی در برابر اسلام ناب محمدی است. اسلام متحجر، اسلام خشونت بیهدف و قشریگری جاهلانه است. داعیهداران این نوع اسلام، چهرهای خشن و بیرحم از دین ارائه میدهند که نهتنها بویی از رحمت اسلامی نبرده، بلکه در عمل، بهترین خدمت را به دشمنان اسلام میکنند. خشونت بیضابطه، کشتار مسلمانان و غفلت از دشمنان اصلی امت اسلامی، ویژگی بارز این جریان است. در برابر این دو نسخه جعلی، اسلام ناب محمدی قرار دارد؛ اسلامی که اصل و اساس تفکر و روحیه انقلابی بر مبنای آن شکل گرفته است؛ آیات متعددی در قرآن کریم به روشنی بر این روح و سلوک گواهی میدهند:
ـ «قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَىٰ ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا»
ـ «فَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَجَاهِدْهُمْ بِهِ جِهَادًا کَبِیرًا»
ـ «وَمَا لَکُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ»
هر سه آیه، ما را به قیامالله، مبارزه با کفر و دفاع از مستضعفان فرامیخواند. این پیام، با هیچ قرائتی از اسلام که سکوت در برابر ظلم یا قساوت در برابر مسلمانان را توصیه کند، سازگار نیست.
از همین منظر است که میتوان ادعا کرد، روح کلی حاکم بر قرآن، نهتنها با تفکر انقلابی در تضاد نیست، بلکه عمیقاً آن را تأیید و تقویت میکند. تفکری که اساس آن بر نفی سلطه، حفظ کرامت انسانی، قیام برای حق و مقابله با جباران بنا شده است. اینجاست که تفکر انقلابی، نه یک گرایش سیاسی یا حزبی، بلکه ادامه منطقی رسالت قرآنی و سیره انبیای الهی معرفی میشود. ادامه این موضوع در یادداشت بعدی بررسی خواهد شد.